Η αποτυχία, όσο δυσάρεστη κι αν είναι ως γεγονός, αποδεικνύεται πολύτιμο εργαλείο για κάθε άνθρωπο, αφού του δίνει τη δυνατότητα να βελτιώνεται.
Σύμφωνα με την άποψη της νηπιαγωγού Cassie Martinez, τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας σήμερα δεν ξέρουν πώς να χάνουν εξαιτίας της συνήθειας των γονιών τους να τα επιβραβεύουν διαρκώς, κι αυτό αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για την ανάπτυξη των κοινωνικών τους δεξιοτήτων.
Η Martinez δίνει έμφαση στο γεγονός ότι οι γονείς πολλές φορές, προκειμένου να μη στενοχωρήσουν τα παιδιά τους, φροντίζουν να τα βραβεύουν ακόμα κι όταν τα ίδια δεν έχουν κάνει κάτι σωστά. Τα τελευταία δέκα χρόνια παρατηρεί σημαντικές διαφορές στη συμπεριφορά των παιδιών. «Ο ‘ήπιος τρόπος ανατροφής’ δεν ταιριάζει σε κάθε παιδί. Κάποια χρειάζονται να έχουν απέναντί τους κάποιον πιο αποφασιστικό. Αυτό έχει αρχίσει να επηρεάζει τη λειτουργία των σχολείων και τη δουλειά των δασκάλων».
Αν ένα παιδί ακούει διαρκώς μπράβο, ακόμα κι όταν π.χ. κάνει ζημιές, τότε δεν μαθαίνει να διακρίνει εύκολα ανάμεσα στο σωστό και το λάθος. Αυτό σημαίνει πως δεν αναπτύσσεται το αντίστοιχο φίλτρο τους ώστε να ξέρουν πού να βάζουν όρια τα ίδια, με αποτέλεσμα η διδασκαλία στα σχολεία να πηγαίνει πίσω.
Σύμφωνα με μία μελέτη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ, πάνω από το 50% των δασκάλων έχουν σκεφτεί να παρατήσουν το επάγγελμα νωρίτερα, όχι μόνο επειδή δεν πληρώνονται καλά, αλλά εξαιτίας του γεγονότος πως αισθάνονται ως και ανήμποροι να ελέγξουν τα παιδιά σε μία τάξη.
Η Martinez πιστεύει ότι οι δάσκαλοι και νηπιαγωγοί βάλλονται εξαιτίας του λεγόμενου gentle parenting – μια άποψη που ξέρει πως δεν είναι τόσο δημοφιλής – καθώς τα παιδιά δεν μαθαίνουν να μπαίνουν σε τάξη, να σέβονται τον μεγαλύτερο και, κατ’ επέκταση, να αναπτύσσονται σωστά κοινωνικά.
Το γεγονός ότι ένας γονιός δεν θέλει να στενοχωρήσει το παιδί του είναι απόλυτα σεβαστό. Όμως, αν δεν θέλει να του μάθει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, του κάνει περισσότερο κακό. Αν στο σπίτι τα παιδιά δεν ακολουθούν όσα λένε οι γονείς, τότε αποκλείεται να το κάνουν στο σχολείο. Κι αν επιβραβεύονται διαρκώς, οι πράξεις των γονιών χάνουν το νόημα και την αξία τους.
«Είναι κατά τη γνώμη μου καταστροφικό. Αν δεν κέρδισες ένα βραβείο, δεν το κέρδισες. Και δεν το κέρδισες επειδή έχασες», τονίζει η Martinez, η οποία βίωσε ένα περιστατικό στην αίθουσα διδασκαλίας, όπου ένα από τα παιδιά προσπαθούσε να βρει ένα κρυμμένο σοκολατάκι κι επειδή δεν τα κατάφερε άρχισε να φωνάζει και να δημιουργεί πανικό σε όλους.
«Τα παιδιά δεν έχουν ιδέα για το πώς να διαχειριστούν την αποτυχία. Είναι ok αν δεν εισαι ο καλύτερος»
Η Martinez προσπαθεί να συνομιλεί με τους γονείς τακτικά και να τους παροτρύνει να μαθαίνουν στα παιδιά τους την αξία της αποτυχίας, ως ένα κίνητρο που μπορεί να σε κάνει καλύτερο. Εξάλλου, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα αποτύχει δεκάδες φορές στη ζωή του, ακόμα και στην καθημερινότητά του. Μαθαίνει, όμως, από τα λάθη του και μια αποτυχία δεν τον αφήνει δυσλειτουργικό.
Την ίδια άποψη μοιράζεται και η κλινική ψυχολόγος Amanda Mintzer από το Child Mind Institute: «Το να καλλιεργήσεις αυτή την ικανότητα στα παιδιά τα κάνει πιο ανεξάρτητα και τα βοηθάει να επιτύχουν πιο εύκολα στο μέλλον», τονίζει, προτείνοντας στους γονείς, όταν τα παιδιά τους δεν κάνουν κάτι σωστά, να τους εξηγούν με ηρεμία ότι δεν πειράζει αν απέτυχαν, αφήνοντάς τα όμως να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει αυτό, προσπαθώντας – όποτε είναι να γίνει αυτό – για κάτι καλύτερο την επόμενη φορά.
Καλώς ή κακώς η ζωή είναι γεμάτη με λάθη και όσο πιο νωρίς το καταλάβουν τα παιδιά, τόσο πιο όμορφα θα μάθουν να ζουν.
Πηγή: marieclaire
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου