Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ράντμπουτ και το Κέντρο Γλωσσολογίας Λάιμπνιτς στο Βερολίνο ανέπτυξαν μια νέα θεωρία σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι συχνά κινούν τα χέρια τους ρυθμικά κατά την ομιλία.
Η θεωρία αυτή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Neuroscience and Biobehavioral Reviews, υποστηρίζει ότι υπάρχουν αξιοσημείωτες συσχετίσεις μεταξύ της συμπεριφοράς των ζώων και των ανθρώπων όταν πρόκειται για κίνηση με ήχους.
Για παράδειγμα, οι ιπτάμενες νυχτερίδες συγχρονίζουν τους ήχους τους που εντοπίζουν την ηχώ και τους χτύπους των φτερών τους, κάτι που μπορεί να σχετίζεται άμεσα με το πώς οι άνθρωποι συγχρονίζουν ακουστικά χαρακτηριστικά της φωνής τους και κινούν τα άνω άκρα τους.
«Όταν μια νυχτερίδα εντοπίζει την ηχώ ενώ πετάει, η μυϊκή τάση που οδηγεί τους χτύπους των φτερών οδηγεί επίσης σε μικρές συμπιέσεις των πνευμόνων. Γίνεται λιγότερο ενεργοβόρο για τη νυχτερίδα να φωνάζει κατά τη διάρκεια αυτών των ιδιαίτερων στιγμών του κύκλου φτερουγίσματος, κάτι που οδηγεί σε συγχρονισμό», λέει ο ερευνητής Βιμ Πάου στο Κέντρο Εγκεφάλου, Γνώσης και Συμπεριφοράς του Ντόντερ.
Ο Πάου και η συνεργάτιδά του, Σουζάνε Φουκς από το το Κέντρο Γλωσσολογίας Λάιμπνιτς ιχυρίζονται ότι αυτό το φαινόμενο είναι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει όταν οι άνθρωποι κάνουν ρυθμικές χειρονομίες, καθώς μια άλλη σειρά ερευνών έχει δείξει ότι αυτές οι χειρονομίες επηρεάζουν τις κινήσεις των πλευρών, οι οποίες αλλάζουν ελαφρώς τον όγκο των πνευμόνων, και ως εκ τούτου αλλάζουν οι πτυχές της φωνής.
«Μόλις αρχίσαμε να διαβάζουμε διαφορετικά τα δεδομένα της έρευνας, εκπλαγήκαμε με το πόσο διαδεδομένο είναι για τα ζώα να συγχρονίζουν τις φωνές τους με τις κινήσεις τους. Ανακαλύψαμε ότι η κινητική και φωνητική σύζευξη μπορεί να είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη των φωνητικών ρεπερτορίων», λέει η Δρ. Φουκς.
Σε ένα συγκεκριμένο είδος πουλιού, για παράδειγμα, τα κοτοπουλάκια που δεν πετούν έχουν μια πολύ τυπική φωνοποίηση Αλλά η ποιότητα της φωνής αλλάζει δραστικά, όταν τα κοτόπουλα αρχίζουν να χρησιμοποιούν τα φτερά τους στη φωλιά για να εξασκηθούν στο πέταγμα. Η φωνή γίνεται παρόμοια με τις φωνές των ενηλίκων όταν αρχίζουν να χρησιμοποιούν τα φτερά τους για πέταγμα.
«Αυτό ακριβώς παρατηρείτα στα ανθρώπινα βρέφη ηλικίας περίπου εννέα μηνών», λέει ο Πόου. «Όταν τα νήπια αρχίζουν ρυθμικά να κάνουν τις πρώτες κινήσεις με τα χέρια τους με διερευνητικό τρόπο, αρχίζουν επίσης να επιχειρούν τους πρώτους τους ήχους στην ομιλία με τη μορφή αναδιπλασιασμένων συλλαβών όπως «μαμά» ή «παπάς». Οι ρυθμικές κινήσεις μπορεί επομένως να έχουν πολύ νωρίς. συνδέσεις με τη φωνή, γεγονός που εξηγεί γιατί η κίνηση και οι ήχοι σχετίζονται τόσο θεμελιωδώς.
Αυτή η νέα θεωρία του τρόπου με τον οποίο η χειρονομία σχετίζεται με τη φωνή και μέσω αλληλεπιδράσεων με την αναπνοή, παρέχει μια απάντηση στο γιατί οι άνθρωποι άρχισαν να κινούν τα χέρια τους ενώ φωνάζουν και μιλούν: Αυτά τα συστήματα αλληλεπιδρούσαν φυσικά καθ' όλη τη διάρκεια της εξέλιξης και αυτή η εξέλιξη αντικατοπτρίζεται κατά κάποιο τρόπο στα βρέφη που αρχίζουν να μαθαίνουν να κινούνται και να φωνάζουν ταυτόχρονα.
«Πολλοί ερευνητές της επικοινωνίας πιστεύουν ότι οι χειρονομίες προέκυψαν από την ανάγκη των ανθρώπων να δείξουν », λέει ο Πόου. «Αλλά πιστεύουμε ότι αυτή δεν είναι ολόκληρη η ιστορία… κατά κάποιο τρόπο οι χειρονομίες είναι επίσης μέρος του τι σημαίνει να μιλάνε οι άνθρωποι, που δεν είναι μια παθητική υπόθεση, αλλά ένα σύνολο κινήσεων που δημιουργεί νόημα”.
Μπορείτε να βρείτε την έρευνα (ανοίχτής πρόσβασης) στο σύνδεσμο: “Origins of vocal-entangled gesture”
Απόδοση του άρθρου When Humans Gesture, They Activate an Ancient Connection Between Movement and Breathing
Ευλαμπία Αγγέλου
Ανεξάρτητη Ερευνήτρια
Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου