Η Συντονίστρια του προγράμματος «Άμεση Ανακούφιση Προσφύγων και Μεταναστών» των Παιδικών Χωριών SOS στη Λέσβο και φιλόλογος, Λιάνα Κόκκινου, που στήριξε τον Ιρανό μαθητή, Κουρός Νουρμοχαμαντί Μπαιγκί, μιλά στα Μικροπράγματα της LiFO για την επιτυχία του 18χρονου παιδιού αλλά και για το πώς η πολιτεία θα έπρεπε να στηρίζει όλα τα παιδιά που έχουν φτάσει στη χώρα μας.
Τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος είναι μέλος του Διεθνούς Οργανισμού SOS Children’s Villages International, που λειτουργεί σε 136 χώρες. Στην Ελλάδα, τα Παιδικά Χωριά SOS είναι ειδικά αναγνωρισμένο Φιλανθρωπικό Σωματείο, που ιδρύθηκε το 1975 με σκοπό την προστασία των παιδιών, τα οποία για σοβαρούς κοινωνικούς λόγους στερούνται μόνιμα τη φροντίδα των φυσικών τους γονιών. Η προστασία και φροντίδα των παιδιών που ζουν στα Παιδικά Χωριά SOS προσφέρεται σε μακρόχρονη, συνεχή, σταθερή βάση. Ξεκινά από την παιδική ηλικία και συνεχίζεται έως ότου το παιδί, προετοιμασμένο κατάλληλα, ηθικά, κοινωνικά και επαγγελματικά, είναι ικανό να σταθεί μόνο του στην κοινωνία.
Επιπρόσθετα, στα Παιδικά Χωριά SOS, μπροστά στη συνεχιζόμενη κρίση, έχουν διευρύνει το έργο τους από το 2011, βοηθώντας παιδιά και οικογένειες από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη, που βρίσκονται σε κρίση λόγω φτώχειας, να αντιμετωπίσουν με αξιοπρέπεια τις δυσκολίες και να παραμείνουν ενωμένες, προσφέροντας συμβουλευτική, ψυχολογική υποστήριξη, υλική βοήθεια και εκπαιδευτικές υπηρεσίες στα παιδιά.
— Είστε η εκπαιδευτικός που βοήθησε καθοριστικά τον Κουρός Νουρμοχαμαντί Μπαιγκί στον Καρά Τεπέ. Πώς έφτασε σε εσάς αυτό το παιδί;
Μέσω του προγράμματος υποστήριξης προσφύγων των Παιδικών Χωριών SOS στο καμπ του Καρά Τεπέ, είχα τη χαρά να γνωρίσω τον Κουρός και να συνεργαστώ μαζί του. Είχε αποφασίσει πως ήθελε να συμμετέχει στις πανελλήνιες εξετάσεις και μαζί αρχίσαμε να δουλεύουμε στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου του και την προετοιμασία του, στο μάθημα της Έκθεσης.
— Σας εξομολογήθηκε πώς κατέληξε στην Ελλάδα και ποιες δυσκολίες συνάντησε;
Ήταν μεγάλη μου τιμή, όταν ο Κουρός αποφάσισε να μου εξομολογηθεί το χρονικό του ταξιδιού της οικογενείας του προς την Ελλάδα. Γνώριζα τους λόγους που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, οι οποίες σαφώς δεν μπορούν να αφήσουν κάποιον ασυγκίνητο. Δυσκολεύτηκαν εξαιρετικά και αυτό κάνει την επιτυχία του ακόμη μεγαλύτερη.
— Πώς κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια που συνάντησε;
Η θέληση, η επιμονή και η προσήλωση στον στόχο του ήταν πρωτόγνωρη στα μάτια μου. Δέχθηκε βοήθεια και υποστήριξη όχι μόνο από την ομάδα των Παιδικών Χωριών SOS, αλλά και από άλλες οργανώσεις υποστήριξης προσφύγων, τη διοίκηση του καμπ, έχοντας όμως πάντα μεγάλη υποστήριξη και αγάπη από την οικογένειά του.
— Πιστεύετε ότι έχει αγαπήσει την Ελλάδα; Μπορούν αυτά τα παιδιά να αγαπήσουν τη χώρα μας στις συνθήκες που έχουν ζήσει;
Την απάντηση στη συγκεκριμένη ερώτηση τη φέρνουν τα ίδια τα γεγονότα, καθώς σαν οικογένεια επέλεξαν να ζήσουν μόνιμα στη Λέσβο, έχοντας πλέον ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες τους ταλάνιζαν, ενώ ο Κουρός θέλησε να ενταχθεί σε ελληνικό Πανεπιστήμιο, παρά τις υποτροφίες που είχε στη φαρέτρα του από πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Τα περισσότερα παιδιά προσφύγων έχουν μεγαλώσει σε απάνθρωπες συνθήκες, ενώ έχουν ζήσει γεγονότα και καταστάσεις ανεπίτρεπτες για το νεαρό της ηλικίας τους. Αγαπούν τη χώρα μας και προσπαθούν μαζί με τις οικογένειές τους, να ¨χτίσουν¨ εδώ, κάτι καινούριο.
— Η δική σας οργάνωση πώς υποστηρίζει αυτά τα παιδιά; Υπάρχουν κι άλλες οργανώσεις που δουλεύουν μαζί τους;
Από το Δεκέμβριο του 2015, ο Οργανισμός ανταποκρινόμενος σε μια πρωτοφανή για την Ευρώπη ανθρωπιστική κρίση, προχώρησε σε μία σειρά άμεσων παρεμβάσεων για παιδιά και οικογένειες με προσφυγικό προφίλ. Με αρχή την προστασία παιδιών σε κίνδυνο και την ανάγκη οι οικογένειες να μείνουν ενωμένες, τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος, είχαν και συνεχίζουν να έχουν ενεργή παρουσία μέσω της ευρείας προσφοράς στοχευμένων ψυχοκοινωνικών, εκπαιδευτικών και δράσεων κοινωνικής ενσωμάτωσης ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων.
Γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι το ότι υπάρχουν κι άλλες οργανώσεις που συμμετέχουν στην υποστήριξη των προσφύγων, με εξαιρετικές παροχές και πολύ υψηλό αίσθημα συνεργασίας προς όφελος των παιδιών.— Ποιος ο ρόλος της πολιτείας και πώς θα έπρεπε να είναι η στάση της;
Όλα τα παιδιά προσφύγων χρειάζονται εκπαιδευτική και ψυχολογική υποστήριξη προκειμένου να καταφέρουν να εξελιχθούν και να υλοποιήσουν τα όνειρά τους. Τα περισσότερα από αυτά δεν κατάφεραν ποτέ να ενταχθούν στη χώρα τους σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο, να έρθουν σε επαφή με τις τέχνες και τις παροχές που προσφέρει ένα εκπαιδευτικό σύστημα.
— Ποιο είναι το σχέδιο ένταξής τους που θα προτείνατε;
Από την εμπειρία μου παρατηρώ πως χρειάζονται σωστά καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί, με σκοπό την ανέλιξη των παιδιών σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον, που δεν γνωρίζουν τη βασική γλώσσα επικοινωνίας. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κατά την ένταξή τους στα σχολεία εντοπίζονται κυρίως στον τομέα της επικοινωνίας με τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους. Οργανισμοί όπως τα Παιδικά Χωριά SOS, στέκονται αρωγοί στην προσπάθεια αυτών των μαθητών, προετοιμάζοντας αυτά για την εισδοχή τους στο ελληνικό σχολείο και υποστηρίζοντας τα στη μετέπειτα πορεία τους.
— Ο Κουρός Νουρμοχαμαντί Μπαιγκί κέρδισε την ευκαιρία του με πολύ κόπο. Στα άλλα παιδιά πώς θα μπορούσε να δοθεί η ευκαιρία για να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία;
Σίγουρα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και επιμονή, γεγονός εξαιρετικά δύσκολο και αξιοθαύμαστο, δεδομένου των συνθηκών που ζουν και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Δεν είναι όμως λίγα εκείνα που καταφέρνουν να ενταχθούν στο ελληνικό δημόσιο σχολείο και να παρακολουθούν τα μαθήματά τους, σε όλες τις σχολικές βαθμίδες, δίνοντας μαθήματα σθένους. Χρειάζεται συνεχής αξιολόγηση των συνθηκών από την ελληνική κοινωνία, στοχεύοντας πάντα στην παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υποστήριξης, εκπαίδευσης και προστασίας αυτών των παιδιών.
Σταματίνα Σταματάκου
Πηγή: LIFO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου