Το «πιο δυνατά» δεν είναι πάντα καλύτερο για τα άτομα με απώλεια ακοής.

Η καθαρότητα/σαφήνεια του λόγου είναι το κλειδί για την καλύτερη κατανόηση. Πριν από μερικά χρόνια πήγα σε μια εκδήλωση συγκέντρωσης χρημάτων για άτομα με απώλεια ακοής, όπου τραγουδούσε η Cyndi Lauper. Στην αρχή, η επιλογή της ροκ τραγουδίστριας με εξέπληξε. Δεν θα ήταν η μουσική υπερβολικά δυνατά; Αυτό το μήνυμα ήθελε να περάσει αυτή η εκδήλωση; Οι ανησυχίες μου αποδείχτηκαν ανυπόστατες. Το επίπεδο της έντασης ήταν μια χαρά και η Cyndi απλά υπέροχη. Δεν είμαι σίγουρος τι σκέφτηκε η Cyndi όταν οι διοργανωτές της ζήτησαν να παίξει σε χαμηλή ένταση. «Δεν ξέρω γιατί μου ζήτησαν να παίξω τόσο σιγά» είπε όλο σοβαρότητα στο πλήθος, «αφού δεν ακούνε νόμιζα ότι θα μου ζητούσαν να παίξω πολύ δυνατά». Αυτή η δήλωση με έκανε να γελάσω, ιδίως αφού το είπε με τη χαρακτηριστική προφορά και το στυλ της, αλλά μου έχει μείνει τόσα χρόνια στο μυαλό, γιατί αποτελεί μια πάρα πολύ κοινή λανθασμένη πεποίθηση: ότι βάζοντας δυνατότερη ένταση λύνονται όλα τα προβλήματα ακοής. Στην απώλεια ακοής, όμως, το «πιο δυνατά» δεν είναι πάντα και το καλύτερο. 

Μην με παρεξηγήσετε. Η δυνατή ένταση είναι δυνατό στοιχείο (οι ψίθυροι πραγματικά μας σκοτώνουν), αλλά μετά από ένα συγκεκριμένο επίπεδο, η αύξηση της έντασης όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά προκαλεί και μεγαλύτερες δυσκολίες. 

Η καθαρότητα/σαφήνεια του ήχου είναι ιδιαίτερα σημαντική. Και τα στοιχεία του περιβάλλοντος. Το να φωνάζει κανείς έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά και είναι αντιπαραγωγικό, επειδή καθιστά την χειλεανάγνωση δυσκολότερη, παραμορφώνοντας τα χείλη του ομιλητή. 

Επομένως, τι βοηθάει ένα άτομο με απώλεια ακοής να ακούει καλύτερα και να καταλαβαίνει περισσότερα; Υποθέτοντας ότι ο ομιλητής ήδη κοιτάζει τον ακροατή, δεν καλύπτει το στόμα του καθώς μιλάει και κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να μειώσει τους ήχους του περιβάλλοντος, υπάρχουν και μερικά άλλα πράγματ που μπορεί να κάνει. Δείτε τι βοηθάει εμένα: 

1) Προσπαθήστε να μιλάτε καθαρά. Να μην κολλάτε λέξεις μεταξύ τους και να μιλάτε πολύ γρήγορα. Αν και μπορεί να είναι αστείο, μην αλλάζετε την φωνή σας. Τα παιδιά μου μιλούν μερικές φορές με παράξενες/ αστείες φωνές και αυτό με δυσκολεύει ακόμα περισσότερο να τα καταλάβω. 

2) Επαναδιατυπώστε αυτό που λέτε. Αν δεν μπορώ να ακούσω μια συγκεκριμένη λέξη τη δεύτερη ή τρίτη φορά που θα μου την πούν, είναι σχεδόν απίθανο να την ακούσω την τέταρτη ή την πέμπτη φορά. Ίσως κάποιο συνώνυμο της λέξης γίνει πιο εύκολα κατανοητό. 

3) Συλλαβίστε, γράψτε γράμμα – γράμμα μια δύσκολη λέξη. Μερικές φορές βοηθάει πολύ αν ξέρεις το πρώτο γράμμα της λέξης ή του ονόματος. Πείτε το πρώτο γράμμα της λέξης, γράψτε το σε ένα χαρτί ή κάντε το στο δακτυλικό αλφάβητο. 

4) Ρωτήστε τον συνομιλητή σας τι τον βοηθάει. Τα άτομα με απώλεια ακοής συνήθως ξέρουν τι τα βοηθάει περισσότερο. Ρωτώντας τα θα πάρετε μερικές ιδέες. Όταν αντιμετωπίζετε τα προβλήματα επικοινωνίας κατά μέτωπο, συνήθως γίνονται και λιγότερο ενοχλητικά. 

Απόδοση του άρθρου Louder Is Not Always Better for People With Hearing Loss της Shari Eberts

Ιωάννα Αγγέλου

Ειδική παιδαγωγός - νηπιαγωγός