Η κ. Ειρήνη κάθεται υπομονετικά στην ουρά. Η εικόνα θυμίζει τις ουρές στις τράπεζες ή στις δημόσιες υπηρεσίες. Αν και δεν υπάρχει ένταση, ουδείς διαμαρτύρεται για την αναμονή, ούτε έχουν δημιουργηθεί τα γνωστά πηγαδάκια. Επικρατεί μάλλον ηρεμία. Βρισκόμαστε στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Αχαρνών και η ουρά αφορά τη διανομή παπουτσιών σε παιδιά άπορων οικογενειών από το «Μαζί για το Παιδί».
Η κ. Ειρήνη είναι μια νέα γυναίκα, το πολύ 50 ετών. Περιποιημένη. Ναι, θα μπορούσαμε να την έχουμε συναντήσει στο γκισέ μιας τράπεζας ή στο διπλανό τραπέζι να πίνει καφέ με τις φίλες της. Είναι όμως εδώ γιατί δεν μπορεί να αγοράσει ένα ζευγάρι παπούτσια στις κόρες της. «Δεν το πίστευα ποτέ ότι θα καταλήξω έτσι» μας λέει, χαμογελώντας όπως χαμογελάμε για να μην μας πάρουν τα κλάματα. Η μεγάλη της κόρη είναι στη Β΄ Λυκείου, η μικρή είναι 13 και με αυξημένες απαιτήσεις καθώς είναι στο φάσμα του αυτισμού. Μέχρι πριν από 5 μήνες εργαζόταν, υπάλληλος γενικών καθηκόντων στην πολυκλινική του Ολυμπιακού Χωριού, αλλά σήμερα είναι άνεργη. Ο πρώην σύζυγος δεν βοηθά οικονομικά, οι δομές του δήμου και των φορέων ήταν μονόδρομος. «Ημουν μια γυναίκα που τα είχα όλα. Υπάρχουν στιγμές που σε καταβάλει η σκέψη. Πώς έφτασα σε αυτή την κατάσταση;». Θα πάρει μια ανάσα και θα το πει: «Τα παιδιά μου έχουν φάει από το συσσίτιο του δήμου». Σταματά σαν να έχει πει το χειρότερο πράγμα του κόσμου. «Ομως, τα έχω σκληραγωγήσει. Να μην ντρέπονται. Σίγουρα προσπαθούν να μην το δείχνουν. Η μεγάλη έχει εξοικειωθεί, μου λέει “μαμά να λέμε ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές οι δομές”».
Ερχεται η σειρά της. Δείχνει στους εθελοντές του Μαζί για το Παιδί τα χαρτιά της. «Τι νούμερο θέλετε;». Λέει το νούμερο των παπουτσιών των κοριτσιών, τα παραλαμβάνει, τα παρατηρεί. «Α, ωραία είναι», μονολογεί. Ναι, είναι ωραία. Εδώ και τρία χρόνια, το «Μαζί για το Παιδί» διανέμει παπούτσια TOMS, κατόπιν προσφοράς της εταιρείας που στο πλαίσιο του προγράμματος One For One προσφέρει ένα δωρεάν καινούργιο ζευγάρι για κάθε ζευγάρι που αγοράζουν οι καταναλωτές. Φέτος, θα μοιραστούν συνολικά περί τα 30.000 παπούτσια σε μικρά και μεγάλα παιδιά όλης της επικράτειας σε συνεργασία με 200 φορείς που στηρίζουν άπορα παιδιά. Η προσφορά είναι χέρι με χέρι. Τα παιδιά έρχονται με τους γονείς τους, τα δοκιμάζουν, βρίσκουν το κατάλληλο νούμερο και φεύγουν με καινούργια παπούτσια.
«Είναι πολύ καλή δράση γιατί ξέρεις πού το δίνεις», λέει ο κοινωνικός λειτουργός του «Μαζί για το Παιδί», Νίκος Γιώτας. «Κάθε χρόνο ο κόσμος που συμμετέχει αυξάνεται. Πληθαίνουν οι ανάγκες, αλλά συνεργαζόμαστε και με περισσότερους φορείς. Μακάρι να μην υπήρχε η ανάγκη, αλλά υπάρχει. Ενα ζευγάρι παπούτσια κοστίζει και ως γνωστόν τα πόδια των παιδιών μεγαλώνουν πολύ γρήγορα».
Η διανομή στον Δήμο Αχαρνών κυλάει ήρεμα. Το μεσημέρι, με το που θα κλείσουν τα σχολεία, η ουρά μεγαλώνει απότομα. «Οι ανάγκες στον δήμο μας είναι πολύ μεγάλες», παραδέχεται ο αντιδήμαρχος της πόλης Γιώργος Σταύρου. «Η περιοχή μαστίζεται από την ανεργία». Μέσω του Κοινωνικού Παντοπωλείου και των άλλων πρωτοβουλιών του δήμου βοηθιούνται συνολικά 2.170 οικογένειες.
Οπως η οικογένεια της κ. Ειρήνης. Θα καθίσει λίγο να τα πούμε με την ησυχία μας. «Εντάξει, ο μπαμπάς των παιδιών δεν βοηθάει. Δεν θα έπρεπε το κράτος να μεριμνήσει; Τα παιδιά τι φταίνε; Δεν έφερα στον κόσμο δύο παιδιά για να τα ταλαιπωρήσω». Θα χαμογελάσει όμως πάλι, κι αυτή τη φορά αληθινά, από πραγματική χαρά. «Φέτος το καλοκαίρι τελειώνω το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Αχαρνών. Παίρνω απολυτήριο. Ξεκίνησα με παρότρυνση της μεγάλης μου κόρης. Εδώ και χρόνια προσπαθούσα να βρω μια καλύτερη δουλειά, αλλά επειδή είχα σταματήσει το γυμνάσιο στα 13 μου για να πιάσω δουλειά, έβγαιναν οι προκηρύξεις και δεν μπορούσα να μπω λόγω βαθμίδας. Τώρα όμως θα έχω μια ευκαιρία. Το μεγαλύτερο κίνητρο για μένα είναι ότι τα παιδιά νιώθουν υπέροχα βλέποντας τη μαμά να δουλεύει. Δεν μου ζητάνε τίποτα, αλλά αισθάνονται μια σιγουριά».
Του χρόνου θα τελειώσει και η μεγάλη το σχολείο. «Θέλει να μπει σε κάποια από τις στρατιωτικές σχολές. Θέλει τη σιγουριά. Αν και είναι ήδη εκπαιδευμένη εργοθεραπεύτρια λόγω της μικρής. Είναι πολύ καλά παιδιά και τα δύο. Είμαι τόσο τυχερή».
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου