Οι δύο κοπέλες, γύρω στα 20, χτύπησαν την πόρτα του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Πειραιά τον Σεπτέμβριο. «Θέλουμε να μάθουμε να γράφουμε και να διαβάζουμε» είπαν δειλά στον διευθυντή, κ. Κωνσταντίνο Αναγνωστόπουλο. Δεν θα ήταν οι μόνοι αναλφάβητοι μαθητές που θα υποδέχονταν στο σχολείο του. Εδώ και πέντε χρόνια, ένα ποσοστό περίπου 5% των ανθρώπων που εγγράφονται στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Πειραιά δεν ξέρει να γράφει και να διαβάζει, είτε γιατί δεν έχει πάει καθόλου σχολείο είτε γιατί έχει ολοκληρώσει μόνο λίγες τάξεις του Δημοτικού. «Ενώ όμως μέχρι πρόσφατα το φαινόμενο αφορούσε ενήλικες μέσης και μεγάλης ηλικίας, τελευταία παρατηρούμε ότι όλο και περισσότεροι είναι νέα παιδιά», λέει ο κ. Αναγνωστόπουλος στην «Κ».
Ολα δείχνουν ότι η κρίση έφερε στο προσκήνιο ένα ξεχασμένο και στην Ελλάδα πρόβλημα, τον αναλφαβητισμό, οργανικό και λειτουργικό. Ο πρώτος αφορά όσους δεν έχουν ολοκληρώσει το Δημοτικό και ο δεύτερος όσους έχουν παρακολουθήσει την υποχρεωτική εκπαίδευση αλλά δεν μπορούν να κατανοήσουν με επάρκεια τον προφορικό και γραπτό λόγο. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, το ποσοστό των εγγράμματων ενηλίκων στην Ελλάδα φτάνει το 97,7%, ενώ ο αριθμός των αναλφάβητων ενηλίκων προσεγγίζει τις 220.000, με το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι γυναίκες (Unesco, 2015).
Η δυσχερής οικονομική κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει σε έξαρση του φαινομένου της σχολικής διαρροής. Μετά το 2009, καταγράφεται ετήσια αύξηση περίπου 3 ποσοστιαίων μονάδων στον αριθμό των μαθητών υποχρεωτικής εκπαίδευσης που εγκαταλείπουν τις σπουδές τους στο Λύκειο, φτάνοντας το 12,6%. Μέχρι και πριν από μία δεκαετία περίπου, λίγοι από όσους είχαν εγκαταλείψει το σχολείο ένιωθαν έντονη την ανάγκη να επιστρέψουν στα θρανία. Με την κρίση, όμως, τα περιθώρια στένεψαν. «Εχουμε πολλούς ηλικιωμένους σπουδαστές, οι οποίοι μπορεί να μην ήξεραν καθόλου να διαβάσουν, να αναγνωρίσουν μια ταμπέλα, να βρουν ποιο λεωφορείο να πάρουν, με έναν τρόπο είχαν μάθει να το παλεύουν, είχαν εξοικειωθεί με το πρόβλημα» εξηγεί ο κ. Αναγνωστόπουλος. «Σήμερα όμως, φαίνεται ότι οι μικρότεροι που για τον έναν ή τον άλλο λόγο εγκατέλειψαν πολύ πρόωρα το σχολείο δεν μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία». Είναι απαραίτητο να εργαστούν, αλλά είναι αδύνατον να τα καταφέρουν χωρίς τις βασικές γνώσεις γραφής και ανάγνωσης ή τη δυνατότητα κατανόησης ενός απλού κειμένου.
«Στην αρχή, θεωρούσαμε ότι πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις, που λόγω κάποιου οικογενειακού προβλήματος ή λόγους υγείας αναγκάστηκαν να διακόψουν το σχολείο. Ομως στην πορεία βλέπουμε ότι πρόκειται σε μεγάλο ποσοστό για ανθρώπους με έντονες μαθησιακές δυσκολίες, όπως δυσλεξία, οι οποίοι δεν είχαν το κατάλληλο περιβάλλον να τους στηρίξει». Ουσιαστικά, πρόκειται για ανθρώπους που έχει πετάξει έξω το σχολικό σύστημα.
Το φαινόμενο έχει παρατηρήσει και η διευθύντρια του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Περιστερίου κ. Παρασκευή Λουκοπούλου. «Εχουμε στο σχολείο ένα αρκετά αυξημένο ποσοστό λειτουργικά αναλφάβητων, ανθρώπων δηλαδή που ξέρουν να γράφουν και να διαβάζουν μηχανικά, αλλά δεν μπορούν να ερμηνεύσουν ένα κείμενο», λέει στην «Κ». Σε μια τάξη των 18 ατόμων, οι πέντε ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. «Προσπαθούμε μέσα από το πρόγραμμά μας οι άνθρωποι αυτοί να πάρουν γνώσεις με χρηστική αξία, να μη μαθαίνουν μηχανικά τη γλώσσα αλλά να μπορούν να καταλαβαίνουν μια απλή οδηγία».
Πάντως, τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας έχουν αναλάβει ρόλο που τυπικά δεν τους ανήκει, αφού σε αυτά μπορούν να εγγραφούν μόνο όσοι έχουν ήδη απολυτήριο Δημοτικού ώστε στο τέλος της φοίτησης να λάβουν τίτλο ισότιμο με το απολυτήριο του Γυμνασίου. «Συχνά μεσολαβούμε προκειμένου να γραφτούν στο Δημοτικό και να το τελειώσουν, αλλά οι δυσκολίες είναι τεράστιες» λέει ο κ. Αναγνωστόπουλος. «Εμείς δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε όλους γιατί δεν έχουμε επιστημονικό προσωπικό για διαχείριση τέτοιων περιστατικών.
Ομως, μόνο εμείς υπάρχουμε. Δεν υπάρχει άλλη δομή γι’ αυτούς τους ανθρώπους».
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου