Ο ρατσισμός και ο κοινωνικός αποκλεισμός υπήρξαν πάντα τα μεγαλύτερα προβλήματα για την κοινότητα των κωφών.
Η Μηχανή του Χρόνου συνάντησε τους ηθοποιούς του Θεάτρου Κωφών Ελλάδος (Θ.Κ.Ε.), που εκτός από την παράστασή τους, μίλησαν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως καλλιτέχνες και ως μέλη της κοινωνίας.
«Δεν μας επιτρέπουν να σπουδάσουμε σε οποιαδήποτε δραματική σχολή, επειδή ο νόμος προϋποθέτει την αρτιμέλεια των σπουδαστών», λέει ο ηθοποιός του Θ.Κ.Ε. Απόστολος Γιαννόπουλος.
Από το 1994, η μόνιμη στέγη του Θ.Κ.Ε. βρίσκεται στην πλατεία Κουμουνδούρου, στον πρώτο όροφο μιας παλιάς πολυκατοικίας. Στην οδό Σαχτούρη, η σκοτεινή είσοδος μάλλον μπερδεύει παρά διευκολύνει τον επισκέπτη, να εισέλθει στο θέατρο. Εκεί, αντικρίζει μια υποτυπώδη σκηνή από παλέτες, λιτό εξοπλισμό (φώτα, ηχεία), μικρά καμαρίνια και λίγες θέσεις για το κοινό. «Έχω δεχτεί επίθεση για να μου πάρουν το κινητό και παραλίγο να με σκοτώσουν», λέει στη ΜτΧ η κωφή ηθοποιός Φωτεινή Ταχά.
Τα έξοδα του θεάτρου μόλις που καλύπτονται, παρά το γεγονός ότι, οι ηθοποιοί δεν πληρώνονται. «Κανονικά θα έπρεπε να έχουμε βάλει λουκέτο προ πολλού. Το κράτος, όχι μόνο δεν παρέχει μόνιμη στέγη στο Θ.Κ.Ε., αλλά ούτε βοηθάει στην κάλυψη των βασικών εξόδων", αναφέρει ο ηθοποιός Απόστολος Γιαννόπουλος.
Και έξω από το θέατρο, όμως, η καθημερινότητα των κωφών κρύβει πολλές δυσκολίες και περιπέτειες. Για παράδειγμα, μια απλή συναλλαγή σε τράπεζα ή δημόσιο φορέα, αποτελεί μια μικρή οδύσσεια.
Σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος, οι κωφοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν, όχι μόνο με αυτούς που σπεύδουν να τους βοηθήσουν, αλλά και με τους τραυματιοφορείς. «Κάποτε τράκαρα και ήρθαν άνθρωποι από πάνω μου για να με βοηθήσουν. Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι είμαι κωφός. Ούρλιαζαν και μου μιλούσαν πολύ γρήγορα. Πονούσα και τους έλεγα να μιλάνε πιο αργά για να διαβάζω τα χείλη τους.», θυμάται ο κωφός ηθοποιός Νίκος Γιόβκοφ.
Πηγή: youtube
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου