Πώς καταφέρνουν κάποιοι άνθρωποι ή κάποια σχέδια να δημιουργούν τόσο θόρυβο στον εκπαιδευτικό κόσμο; Και πώς αυτός ο θόρυβος μετατρέπεται σε αποτελέσματα; Κάποια projects έγιναν πρωτοσέλιδα, ακριβώς επειδή κατάφεραν να κάνουν τη διαφορά.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μοχάμαντ Ιμάν Ουσμάν στην Ινδονησία. Ο 22χρονος σήμερα Μοχάμαντ ίδρυσε την οργάνωση Indonesian Future Leaders και μέσω αυτής προωθεί υγειονομικά, περιβαλλοντικά και εκπαιδευτικά προγράμματα σε φοιτητές και ακτιβιστές, ώστε να τα υλοποιήσουν στις ίδιες τους τους τις κοινότητες. Για τη δράση του, ο Μοχάμαντ έχει λάβει διεθνή βραβεία, ενώ το 2008 τιμήθηκε και από τον πρόεδρο της Ινδονησίας.
Στην Ιρλανδία, το δικό της θόρυβο έχει κάνει η λέσχη Coder Dojo, η οποία διδάσκει προγραμματισμό σε νέους από 5 έως 17 ετών. Η λέξη “dojo” θυμίζει πολεμικές τέχνες και δικαίως, αφού, όπως μας λέει ο συνιδρυτής Μπιλ Λιάο, η φιλοσοφία της λέσχης βασίζεται στην εμπειρική μάθηση που βλέπουμε στο καράτε ή το κέντρο. Με 100 λέσχες στην Ιρλανδία, 200 παγκοσμίως και πρόσφατα τη συμφωνία με το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών για το στήσιμο λεσχών στις Ηνωμένες Πολιτείες, το “Coder Dojo” δικαιούται να μιλά για επιτυχία.
Η Κολομβία από την πλευρά της έχει τη δική της πρέσβειρα της εκπαίδευσης. Η Σακίρα με το ίδρυμά της “Pies Descalzos” («Ξυπόλητα Πόδια») μοιράζεται την επιτυχία της, χτίζοντας σχολεία για τα λιγότερο προνομιούχα παιδιά της πατρίδας της, αλλά και εκτός αυτής. Από το 2003, το ίδρυμα ανέγειρε έξι σχολεία, δηλαδή πρόσφερε σε περίπου 6.000 παιδιά το θεμελιώδες δικαίωμα της εκπαίδευσης.
Πηγή: euronews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου