Οταν η Εϊμι Τσούα, μια Κινέζα δεύτερης γενιάς που ζει στις ΗΠΑ και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, αποφάσιζε να γνωστοποιήσει με ένα βιβλίο τις αυταρχικές, σχεδόν απάνθρωπες μεθόδους που χρησιμοποιούσε για να μεγαλώσει τα παιδιά της, δεν φανταζόταν ότι η απάντηση θα ερχόταν από δύο δεκάχρονες Κινεζούλες. «Ο ύμνος της μάχης της μητέρας - τίγρης» είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες αφού το περιεχόμενο δεν θύμιζε διαπαιδαγώγηση αλλά βασανιστήρια. Ενα παράδειγμα; Οταν η τριών χρονών κόρη τής συγγραφέως αρνήθηκε να κάνει μαθήματα πιάνου, η μητέρα της την τιμώρησε βγάζοντάς την έξω στο μπαλκόνι όπου επικρατούσαν πολικές θερμοκρασίες. «Οι κινέζοι γονείς» ενημέρωνε τις αμερικανίδες μαμάδες «απαιτούν από τα παιδιά τους τούς καλύτερους βαθμούς. Αν δεν τους πάρουν, οι γονείς υποθέτουν ότι το παιδί δεν προσπάθησε αρκετά. Η λύση για καταπληκτικές επιδόσεις είναι λοιπόν να μειώνεις το παιδί, να το τιμωρείς και να το προσβάλλεις».
Η απάντηση βρίσκεται στο «Πλήρες βιβλίο της μάχης με τη μαμά» που υπογράφουν οι δεκάχρονες Τσεν Λεσούι και Ντενγκ Σινίι. Στην ουσία πρόκειται για ένα εγχειρίδιο αυτοάμυνας, μακιαβελικού τύπου, με το οποίο οι δύο συγγραφείς φιλοδοξούν να εφοδιάσουν τους συνομηλίκους τους με τρόπους αντίδρασης όταν οι μαμάδες - τίγρεις επιδίδονται σε επιδείξεις αυστηρότητας απέναντί τους. Το βιβλίο εικονογραφείται με σκίτσα που περιγράφουν κάθε ένα από τα δεκαοκτώ «κόλπα» που σκαρφίστηκαν οι δύο δεκάχρονες. Οι συγγραφείς βρήκαν τον δρόμο προς τη δόξα όταν ο πατέρας της Λεσούι ανέβασε το εγχειρίδιο στο κινέζικο twitter. Το link πέρασε από χρήστη σε χρήστη και ο θόρυβος που δημιουργήθηκε έφτασε στα αυτιά των μέσων ενημέρωσης. Η αρχική ιδέα ήταν της Λεσούι και της ήλθε στο μυαλό όταν επέστρεφε στο σπίτι της από το σχολείο μια μέρα που είχε γράψει άσχημα σε ένα διαγώνισμα. Στο εγχειρίδιο, κάθε συμβουλή συνοδεύεται από έναν βαθμό δυσκολίας και ευχέρειας στη χρήση. Για παράδειγμα, η συμβουλή «να κοιτάζεις αλλού, να σκέφτεσαι άλλα πράγματα και να μην ακούς όταν σε μαλώνει η μαμά σου» απαιτεί γερά κότσια και δεν μπορεί να γίνει συχνά πράξη. Ακόμη πιο δύσκολο είναι να επιτεθεί λεκτικά ένα παιδί στη μητέρα του όταν εκείνη σταματήσει να του φωνάζει (η Λεσούι και η Σινίι προτείνουν την προσφυγή σε αυτήν την αντίδραση μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις). Αντίθετα, ένα ψεύτικο κλάμα είναι πιο εύκολο και πιο πρακτικό - αρκεί να ξέρεις να προσποιείσαι καλά, όπως υπογραμμίζουν οι δύο συγγραφείς. Για λόγους που δεν εξηγούνται, πάντως, από το πεδίο της μάχης λείπει ο μπαμπάς.
Πηγή: Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου