Διαβάζοντας εκατοντάδες μελέτες, βρήκαμε αρνητικά και θετικά στοιχεία για το μέλλον του ChatGPT και της τεχνητής νοημοσύνης στις τάξεις (εργαλεία – που κατά την προσωπική μας άποψη - δεν είναι ακόμα έτοιμα για να μπουν στην διδασκαλία).
Εξετάσαμε επίσης αν ισχύει ότι τα «μωρά της πανδημίας» στερούνται βασικών δεξιοτήτων όπως το να πιάνουν ένα μολύβι ή να τα πηγαίνουν καλά με άλλα παιδιά, διαβάσαμε πώς μπορούμε να προστατεύσουμε την τάξη μας από την «μεταδοτική έλλειψη προσοχής» και μάθαμε το τίμημα που πληρώνουν οι μαθητές όταν οι εξωτερικοί χώροι θεωρούνται «πολύ επικίνδυνοι» για να γίνουν χώροι μάθησης.
1. Μια απλή τακτική για θετικούς αλλά απαιτητικούς εκπαιδευτικούς
Τείνουμε να μετράμε την ακαδημαϊκή επιτυχία με τις μεγάλες νίκες: το άριστα σε ένα διαγώνισμα ή την καλύτερη βαθμολογία σε ένα απαιτητικό μάθημα. Αλλά σύμφωνα με μια έρευνα του 2024, οι μικρές νίκες είναι αυτές που δίνουν κίνητρο στους μαθητές να συνεχίζουν να προσπαθούν όταν συναντούν ακαδημαϊκές δυσκολίες.
Σε πεντακόσιους εβδομήντα μαθητές της τρίτης και της έκτης τάξης του Δημοτικού δόθηκαν για επίλυση 10 δύσκολα μαθηματικά προβλήματα, με τους μισούς από αυτούς να λαμβάνουν επιπλέον πέντε προβλήματα που ήταν πολύ πιο εύκολα— δίνοντάς τους την ευκαιρία να βιώσουν μικρές επιτυχίες κατά τη διάρκεια της δύσκολης δοκιμασίας.
Παρά το γεγονός ότι όλα τα παιδιά αντιμετώπισαν τον ίδιο αριθμό δύσκολων προβλημάτων, οι μαθητές στους οποίους δόθηκαν και εύκολα προβλήματα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να ανυπομονούν εμπλακούν σε παρόμοιες δύσκολες μαθηματικές δραστηριότητες στο μέλλον. Είχαν επίσης διπλάσιες πιθανότητες να αξιολογήσουν τη δραστηριότητα ως ευχάριστη - μια αξιοσημείωτη αλλαγή από τα πιο τυπικά συναισθήματα απογοήτευσης ή αποθάρρυνσης που συνοδεύουν συνήθως τις δύσκολες μαθηματικές ασκήσεις. Η θέση των εύκολων προβλημάτων είχε σημασία: όταν βρίσκονταν στην αρχή ή στο τέλος των προβλημάτων τα αποτελέσματα ήταν καλύτερα, στοιχείο που συμφωνεί και με έρευνες του παρελθόντος που διαπιστώνουν ότι οι εμπειρίες μας αποκτούν θετικό χαρακτήρα όταν αρχίζουν ή τελειώνουν με κάτι «ευχάριστο».
Οι εκπαιδευτικοί που χαρακτηρίζονται ως θετικοί αλλά απαιτητικοί είναι οι αυτοί που έχουν υψηλές προσδοκίες, αλλά ταυτόχρονα είναι ευαίσθητοι στην ανάγκη ενός μαθητή να ανήκει κάπου και να έχει επιτυχίες. Διδάσκοντας τα μαθήματα που συνήθως αποτελούν πηγή μεγάλης απογοήτευσης με τρόπο τέτοιο ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν επιτυχίες και να νιώθουν ικανά, δίνουν κίνητρα στους μαθητές τους να εμπλέκονται σε τέτοιου είδους έργα χωρίς να υποβαθμίζεται το επίπεδο δυσκολίας του υλικού.
2. Κερδίζοντας τη μάχη για την προσοχή των μαθητών
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να διαχειριστούμε αποτελεσματικά τις τάξεις του Δημοτικού; Επειδή υπάρχουν στον ίδιο χώρο δεκάδες εγωισμοί. Επειδή οι μαθητές λένε ό,τι τους κατέβει στο μυαλό την ώρα που το σκέφτονται. Επειδή αποφασίζουν ξαφνικά να πετάξουν τον στυλό τους ή να κάνουν μια βόλτα μέσα στην τάξη. Και επειδή, σύμφωνα με μια μελέτη του 2024, οι λεπτές κοινωνικές ενδείξεις που συγκρατούν τις τάξεις αρχίζουν να ξεφτίζουν και να εξαπλώνονται γρήγορα από θρανίο σε θρανίο.
Οι ερευνητές στρατολόγησαν 180 μαθητές και έδωσαν σε μερικούς από αυτούς μια ειδική αποστολή: Να καθίσουν σε μια αίθουσα διαλέξεων και να σαμποτάρουν αθόρυβα την προσοχή των συμμαθητών με το να σκύβουν, να δείχνουν βαριεστημένοι και να μην κρατούν σημειώσεις. Όπως στο ντόμινο, τα παιδιά που κάθονταν δίπλα σε αυτούς τους μαθητές άρχισαν να χάνουν την εστίασή τους – μαθητές που μέχρι τότε πρόσεχαν, άρχισαν να είναι πιο αφηρημένοι, έγραψαν περίπου τις μισές σελίδες σημειώσεων και βαθμολογήθηκαν εννέα βαθμούς χαμηλότερα σε κουίζ που κλήθηκαν να συμπληρώσουν. «Η μετάδοση της απροσεξίας», εξήγησαν οι ερευνητές, «είναι ένα οικολογικά έγκυρο φαινόμενο» και μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονη όταν οι μαθητές κάθονται δίπλα σε απρόσεκτους συνομηλίκους τους.
Τα αποτελέσματα δημιουργούν έναν αυξανόμενο όγκο ερευνών που καταδεικνύουν το χάος που προκαλείται και επεκτείνεται σε όλη την τάξη από εμφανείς περισπασμούς όπως τα παιχνίδια fidget (2023), τους φορητούς υπολογιστές (2020) και τα κινητά τηλέφωνα (2024).
Δεν είναι κάθε μάθημα ενδιαφέρον. Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που τα παιδιά θα βαρεθούν. Ο καλύτερος τρόπος για να κρατήσετε μακριά από την τάξη σας την κακή συμπεριφορά και την απροσεξία, σύμφωνα με έμπειρους δασκάλους, ξεκινά με την προσεκτική προετοιμασία του μαθήματος: Κάντε τους μαθητές υπεύθυνους συνδημιουργώντας τα πρότυπα της τάξης σας, διατυπώστε σαφείς κανόνες για τις μεταβάσεις, ελέγξτε αν είναι σαφείς οι οδηγίες του μαθήματος, σχεδιάστε (και αποθηκεύστε!) ελκυστικό υλικό και σκεφτείτε σε ποιες στρατηγικές θέσεις θα πρέπει να τοποθετήσετε τα παιδιά που έχουν την τάση να μιλάνε ή να ονειροπολούν την ώρα του μαθήματος έτσι ώστε να μην παρασύρουν και τους συμμαθητές τους.
3. Η τεχνητή νοημοσύνη επηρεάζει αρνητικά τη μακροπρόθεσμη μάθηση
Οι υποστηριχτές των chatbot της τεχνητής νοημοσύνης σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα αναφέρουν ότι τα εργαλεία μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά σε δραστηριότητες όπως ο καταιγισμός ιδεών ή στα δύσκολα μαθηματικά προβλήματα. Ωστόσο, πολλοί δάσκαλοι πιστεύουν ότι οι μαθητές τους δεν έχουν τις δεξιότητες να βελτιώσουν αυτό που παράγει η τεχνητή νοημοσύνη ή την ωριμότητα και την αυτογνωσία για να γνωρίζουν πού τελειώνει το έργο της τεχνητής νοημοσύνης και πού αρχίζει η δική τους ευθύνη.
Μια μελέτη του 2024 σε περίπου 1.000 μαθητές γυμνασίου μελέτησε ακριβώς αυτό το θέμα: Οι μαθητές της 9ης, 10ης και 11ης τάξης παρακολούθησαν ένα σύντομο μάθημα μαθηματικών και στη συνέχεια εξασκήθηκαν στην επίλυση σχετικών προβλημάτων προετοιμαζόμενοι για ένα τεστ. Μερικοί μαθητές βασίστηκαν σε παραδοσιακές μεθόδους— διαβάζοντας προσεκτικά τις σημειώσεις και τα σχολικά τους βιβλία για να βρουν πιθανές απαντήσεις —ενώ άλλοι είχαν πρόσβαση σε μια βασική έκδοση του ChatGPT ή σε ένα ειδικό πακέτο «παιδαγωγού» που είχε αναπτυχθεί με τη βοήθεια δασκάλων στην τάξη.
Τα αποτελέσματα ήταν ένας θρίαμβος της τεχνολογίας - μέχρι που δεν ήταν.
Οι μαθητές που χρησιμοποίησαν την βασική έκδοση του ChatGPT ή το ειδικό πακέτο «παιδαγωγού» είχαν αντίστοιχα 48 % και 127% καλύτερη επίδοση από τους συνομηλίκους τους κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης. Ωστόσο, όταν οι ίδιοι μαθητές κλήθηκαν να ανακτήσουν τις πληροφορίες κατά τη διάρκεια μιας δοκιμασίας κλειστού βιβλίου, οι μαθηματικές τους δεξιότητες είχαν χαθεί. Η απόδοση των δοκιμών των μαθητών που είχαν χρησιμοποιήσει τη βασική έκδοση του ChatGPT έπεσε τόσο απότομα που σημείωσαν 17% χαμηλότερη βαθμολογία από τους συνομηλίκους τους που είχαν βασιστεί στο στυλό και στο χαρτί. Διαπιστώθηκε από τους ερευνητές ότι οι μαθητές χρησιμοποιούσαν το λογισμικό σαν «δεκανίκι» και συχνά πηδούσαν κατευθείαν στην απάντηση. Όταν εφαρμόζεται σε κρίσιμες στιγμές, υπάρχει ο κίνδυνος η τεχνολογία να εμποδίσει τη μάθηση.
Ωστόσο, το ChatGPT και τα άλλα παρόμοια προγράμματα δεν έχουν ηττηθεί ολοκληρωτικά. Σε πολλαπλές μελέτες, τα εργαλεία είχαν καλή απόδοση όταν σχεδιάστηκαν για να καθοδηγούν τη μάθηση των μαθητών — αρνούμενα να δώσουν απαντήσεις, για παράδειγμα, ή κάνοντας διερευνητικές ερωτήσεις παρακολούθησης. Η τεχνητή νοημοσύνη σημειώνει γρήγορη πρόοδο, αλλά δεν αποτελεί απειλή, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τους εκπαιδευτικούς. Το λογισμικό παραμένει «αλυσοδεμένο» στο παράδοξο της προέλευσής του: Προς το παρόν, τουλάχιστον, είναι τόσο έξυπνο όσο οι άνθρωποι που το φτιάχνουν.
4. Βγάλτε τους βιολόγους (και τους ποιητές) σας έξω
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2024, ενόψει της αυξανόμενης ακαδημαϊκής πίεσης και της «γενικής αντίληψης του εξωτερικού χώρου ως επικίνδυνου», τα σχολεία μείωσαν σταδιακά τον χρόνο που περνούν οι μαθητές τους έξω.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, οι νεαροί επιστήμονες σήμερα να μαθαίνουν για την αποσύνθεση των γαιοσκώληκων ή την επικονίαση των λουλουδιών χωρίς να μελετήσουν ποτέ τους οργανισμούς στη φύση, ενώ οι νέοι ποιητές γράφουν ωδές σε φυσικά φαινόμενα πίσω από ένα γραφείο— μια αποστασιοποιημένη, απρόσωπη προσέγγιση της μάθησης που αμβλύνει τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και την αίσθηση του θαύματος.
Ωστόσο, οι υπαίθριες δραστηριότητες όπως το ημερολόγιο της φύσης— όπου οι μαθητές σχεδιάζουν δέντρα και σημειώνουν τις παρατηρήσεις τους καθώς πέφτουν τα φύλλα,τα «ημερολόγιο σελήνης» όπου παρατηρούν και καταγράφουν τις φάσεις της σελήνης και γενικά όταν παρατηρούν προσεκτικά «τα πιο μικροσκοπικά λουλούδια στο γρασίδι και άλλα κομμάτια της φύσης που συνήθως παραβλέπονται "—είναι οικονομικά αντίδοτα στην αποξένωσή μας από τη φύση και μπορούν να ευθυγραμμιστούν με τα κρατικά πρότυπα σε μαθήματα τόσο διαφορετικά όπως η τέχνη, η επιστήμη, οι κοινωνικές σπουδές και τα αγγλικά, σύμφωνα με μελέτες που δημοσιεύθηκαν τον Απρίλιο του 2023 και τον Σεπτέμβριο του 2024.
Για τους μαθητές από το δημοτικό μέχρι το κολέγιο, μια καλά σχεδιασμένη δραστηριότητα ημερολογίου για τη φύση μπορεί να καλλιεργήσει σημαντικές γνωστικές δεξιότητες και δεξιότητες επεξεργασίας όπως την προσεκτική παρατήρηση, την απεικόνιση, την κριτική σκέψη, τη δημιουργική γραφή. Η βύθιση στον φυσικό κόσμο φαίνεται να έχει επίσης σημαντική θετική ψυχολογική επίδραση: οι μαθητές της πέμπτης, έκτης και έβδομης τάξης που συμμετείχαν σε τέτοιου τύπου δραστηριότητες ανέφεραν λιγότερο άγχος, καλύτερη επαφή με τα συναισθήματά τους και βελτιωμένη αυτοεκτίμηση, σύμφωνα με τη μελέτη του Σεπτεμβρίου 2024.
5. Μαθαίνοντας να αγαπάς τα ακαδημαϊκά λάθη
Σε κανέναν δεν αρέσει να κάνει λάθη. Οι μαθητές συχνά τα φοβούνται. Ωστόσο, όταν οι δάσκαλοι σε μια μελέτη του 2024 αφιέρωσαν τη μερίδα του λέοντος του χρόνου τους στα μαθηματικά λάθη των μαθητών τους , ενθαρρύνοντας συλλογικές συζητήσεις σχετικά με κοινά λάθη λογικής ή υπολογισμού, παρατήρησαν μεγάλη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της διδασκαλίας τους.
Οι ερευνητές παρατήρησαν εκατοντάδες μαθητές της όγδοης τάξης που μελετούσαν για μια εξέταση άλγεβρας. Κάποιοι μαθητές προετοιμάστηκαν για το μεγάλο τεστ παρακολουθώντας οκτώ συνεδρίες μαθηματικών με τους καθηγητές τους. Άλλοι αφιέρωσαν τον ίδιο χρόνο συνολικά συμπληρώνοντας 4 «μίνι-τεστ» εξάσκησης και παρακολουθώντας στη συνέχεια 4 συνεδρίες όπου οι καθηγητές τους αφιέρωναν χρόνο αναλύοντας τα λάθη τους στα τεστ. Ενώ και οι δύο ομάδες μαθητών βελτίωσαν τις βαθμολογίες τους στις τελικές εξετάσεις περίπου το ίδιο, οι εκπαιδευτικοί στην ομάδα «μάθηση από λάθη» είχαν επενδύσει μόνο τον μισό χρόνο.
Γιατί όμως το να μαθαίνουν τα παιδιά από τα λάθη τους ήταν τόσο αποτελεσματικό; Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι οι δάσκαλοι που «είδαν τη φύση» των λαθών και συνεργάστηκαν με τους μαθητές τους για να «αποτρέψουν την εμφάνισή τους στο μέλλον» είχαν πολύ καλά αποτελέσματα εξαιτίας της μεγαλύτερης συμμετοχής και της προσωπικής εμπλοκής των παιδιών. Οι δάσκαλοι αυτής της ομάδας που απλά μιλούσαν στους μαθητές για τα λάθη τους και δεν συνεργάζονταν πραγματικά μαζί τους για να τα ξεπεράσουν, είχαν χειρότερα αποτελέσματα.
Το να αγκαλιάζουμε τα λάθη είναι ένα πολιτισμικό σημαίνον: Αλλάζει το κλίμα της τάξης, εμβαθύνει τις σχέσεις και βελτιώνει τα κίνητρα των μαθητών, σύμφωνα με μια ξεχωριστή μελέτη του 2024. Συνολικά, τα νέα ευρήματα συμφωνούν με ένα ευρύτερο σύνολο ερευνών που υπογραμμίζουν την αξία των τεστ εξάσκησης (χωρίς βαθμολόγηση) που ακολουθούνται από ανατροφοδότηση - και παρέχουν υποστήριξη σε δασκάλους δεν φοβούνται τα λάθη, συμμετέχουν σε ομαδικές συζητήσεις για τα πιο συνηθισμένα λάθη των μαθητών ή αφιερώνουν χρόνο για ευχάριστα παιχνίδια στην τάξη όπως «βρες το καλύτερο λάθος».
6. Αυτός είναι ο εγκέφαλός σας υπό την πίεση των συνομηλίκων
Σε ακαδημαϊκά περιβάλλοντα, λίγο κοινωνικό άγχος μπορεί να είναι καλό, σύμφωνα με μια μελέτη του 2024 που αξιολόγησε την επίδραση της διδασκαλίας από ομοτίμους στην εγκεφαλική δραστηριότητα των μαθητών.
Επιστρατεύτηκαν ενενήντα εννέα φοιτητές από πανεπιστημιακά τμήματα φυσικών επιστημών και τους τοποθετήθηκαν φουτουριστικά καλύμματα με οπτικούς αισθητήρες που μετρούσαν την εμπλοκή των νευρώνων. Στη συνέχεια δόθηκε στους μαθητές 10 λεπτά για να διαβάσουν και να μάθουν ένα μάθημα πολυμέσων σχετικά με το φαινόμενο Doppler προτού τους ανατεθεί τυχαία είτε να ξαναδιαβάσουν το μάθημα, είτε να εξηγήσουν τι είχαν μάθει σε έναν συμμαθητή τους είτε να εξηγήσουν τι είχαν μάθει στον εαυτό τους.
Οι μαθητές που δίδαξαν σε έναν συμμαθητή τους ανέφεραν αυξημένα επίπεδα άγχους και παρουσίασαν τα υψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας στα κέντρα κοινωνικής και γνωστικής επεξεργασίας του εγκεφάλου. Παράλληλα, ξεπέρασαν σημαντικά την ομάδα που ξαναδιάβασε το μάθημα στα τεστ ανάκλησης και μεταφοράς, φάνηκε να παρακολουθούν τη σκέψη τους πιο αποτελεσματικά και συμπεριέλαβαν περισσότερες επεξηγήσεις και παραδείγματα. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι η παρουσία συμμαθητών μπορεί να ενεργοποιεί μέρη του εγκεφάλου που είναι συντονισμένα με την ανατροφοδότηση των συνομηλίκων, ωθώντας τα παιδιά βελτιώσουν τις επιδόσεις τους και να «προσαρμόσουν τις εξηγήσεις τους στις ανάγκες του κοινού».
Για να βοηθήσετε τους εφήβους να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, σύμφωνα με την έρευνα για τη μάθηση από ομοτίμους, είναι καλύτερο να συνδυάζεται η άμεση διδασκαλία με ομαδικές δραστηριότητες. Χρησιμοποιήστε απλές στρατηγικές όπως το «γυρίστε και μιλήστε» ανάμεσα στις διαλέξεις, αναθέστε σε μαθητές να διδάξουν τους συμμαθητές τους, δώστε μορφή παιχνιδιού στα κουίζ σας ή ζητήστε από τα παιδιά να ελέγξουν τις πρώτες σημειώσεις των συμμαθητών τους για εργασίες που θα παραδοθούν στο μέλλον.
7. Οι μακροχρόνιες επιδράσεις του COVID
Μερικές φορές, πολύ καιρό μετά την απομάκρυνση ενός σοβαρού ατυχήματος από έναν πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο, τα αυτοκίνητα εξακολουθούν να φρενάρουν στο σημείο του συμβάντος. Το φαινόμενο αυτό - των επιπτώσεων που εξακολουθούν να υπάρχουν χωρίς να υφίσταται πλέον η αιτία που τις προκαλεί- βοηθά να εξηγηθούν ορισμένα από τα πρόσφατα ευρήματα σχετικά με τον Covid-19 και την εκπαίδευση.
Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Early Childhood Education Journal - χρόνια μετά την κορύφωση της πανδημίας - σχεδόν το 80 % των εκπαιδευτικών προσχολικής αγωγής και των νηπιαγωγείων ανέφεραν ότι οι μαθητές τους είχαν «χειρότερες» ή «πολύ χειρότερες» επιδόσεις από τους συνομηλίκους τους πριν από την πανδημία και αντιμετώπιζαν σημαντικά ελλείμματα στη συναισθηματική ρύθμιση και στον εγγραμματισμό. Μέχρι το καλοκαίρι του 2024, οι New York Times είχαν δημοσιεύσει την ιστορία, γράφοντας ότι δεκάδες δάσκαλοι, παιδίατροι και άλλοι ειδικοί ανησυχούσαν για τη γενιά των «μωρών πανδημίας» που ήταν λιγότερο πιθανό «να μπορούν να κρατήσουν ένα μολύβι, να επικοινωνούν τις ανάγκες τους, να αναγνωρίζουν σχήματα και γράμματα, να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και λύνουν προβλήματα που προκύπτουν με τους συνομηλίκους τους».
Παρόμοια μοτίβα εμφανίζονται και στις μεγαλύτερες τάξεις. Μια έρευνα του 2024 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι βαθμολογίες στα μαθηματικά δεν είχαν επιστρέψει στα προ της πανδημίας επίπεδα για καμία τάξη από την πρώτη έως την όγδοη και η ετοιμότητα για το κολέγιο μεταξύ των τελειόφοιτων λυκείου έχει πέσει κατακόρυφα σε επιδόσεις παρόμοιες με αυτές που υπήρχαν 30 χρόνια πριν. Μια αναφορά του 2024 από τη RAND, εν τω μεταξύ, διαπίστωσε «επίμονα υψηλά ποσοστά χρόνιων απουσιών» στον απόηχο της πανδημίας και αποκάλυψε ότι πολλοί υπεύθυνοι στις περιφέρειες πίστευαν ότι είχε συμβεί μια μόνιμη «πολιτισμική αλλαγή».
Τα εκπαιδευτικά συστήματα ίσως αναγκαστούν να προχωρήσουν σε αλλαγές. Για τους εκπαιδευτικούς της πρώιμης παιδικής ηλικίας, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει μεγαλύτερη εστίαση στις ρουτίνες της τάξης και στην αυτορρύθμιση των μαθητών, ενώ στις μεγαλύτερες τάξεις το πρόβλημα των απουσιών δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν δεν υπάρξουν νέες προσεγγίσεις που θα κάνουν το σχολείο πιο ελκυστικό.
8. Η υπερπροστασία των παιδιών που δεν γνωρίζουν ακόμα τόσο καλά αγγλικά ώστε να μπορούν να επικοινωνούν και να διδάσκονται στη συγκεκριμένη γλώσσα.
Πολλά σχολεία αποτρέπουν τα παιδιά που δεν είναι ακόμα καλοί γνώστες της αγγλικής γλώσσας από το να παρακολουθήσουν μαθήματα επιστήμης και κοινωνικών σπουδών μέχρι να μάθουν άπταιστα αγγλικά, υποθέτοντας ότι η ενισχυτική διδασκαλία της γλώσσας είναι ένα απαραίτητο πρώτο βήμα. Αλλά μια μελέτη του 2024 δείχνει ότι αυτή η προσέγγιση είναι συνήθως λάθος.
Οι ερευνητές παρατήρησαν χιλιάδες παιδιά της πρώτης και της δεύτερης τάξης που δεν είχαν ακόμα καλές γνώσεις της αγγλικής γλώσσας και τους συνομηλίκους τους με καλή γνώση της Αγγλικής καθώς συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα αλφαβητισμού 10 εβδομάδων που βασιζόταν σε μαθήματα επιστήμης και κοινωνικών σπουδών. Η διδασκαλία επικεντρώθηκε σε διαδραστικές μεγαλόφωνες αναγνώσεις ενημερωτικών κειμένων με έμφαση στο λεξιλόγιο-στόχο, σε συζητήσεις με ομοτίμους και σε δομημένες εργασίες γραφής που ώθησαν τα παιδιά με χαμηλό επίπεδο αγγλικών να αναπτύξουν τις νέες τους γλωσσικές δεξιότητες και την εννοιολογική τους κατανόηση.
Τα παιδιά με περιορισμένες γνώσεις της αγγλικής γλώσσας που παρέμειναν στο πρόγραμμα, που συνεργάστηκαν με «γλωσσικά διαφορετικούς συνομηλίκους» και ανέλαβαν δύσκολα έργα, είχαν σημαντική πρόοδο, ξεπερνώντας σε επιδόσεις τα άλλα παιδιά παρόμοιου αρχικού επιπέδου που αποχώρισαν από το πρόγραμμα και συμμετείχαν σε άλλου τύπου δραστηριότητες, όπως σε δοκιμασίες λεξιλογικών γνώσεων και γραπτής επιχειρηματολογίας σε συγκεκριμένους τομείς. Τα ευρήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, αμφισβητούν τη καθυστερημένη συμμετοχή των παιδιών με χαμηλό επίπεδο αγγλικής γλώσσας σε άλλα μαθήματα και υποστηρίζουν ότι θα πρέπει «να συμμετέχουν ενεργά σε πλούσιο περιεχόμενο, ενημερωτικά κείμενα και συνεργατικές δραστηριότητες» με τους συνομηλίκους τους.
9. Μια μετριοπαθής στροφή στην ψυχική υγεία
Για μια δεκαετία σχεδόν, η επιδείνωση της ψυχικής υγείας των εφήβων δεν έδειξε σημάδια επιβράδυνσης. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, όλο και περισσότεροι μαθητές πάλευαν με την απόγνωση, τις ταραχώδεις σκέψεις και την αυτοκτονία – αρκετά για να αναγκάσουν την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε εθνικό επίπεδο.
Αλλά τα τελευταία στοιχεία του CDC υποδηλώνουν ότι μπορεί επιτέλους να έχουμε φτάσει σε ένα σημείο καμπής. Μετά από μια παρατεταμένη αύξηση του ποσοστού των μαθητών που αισθάνονται επίμονα λυπημένοι ή απελπισμένοι -με κορύφωση το 42% το 2021, μια ανησυχητική αύξηση 12 μονάδων από το 2013 - ο αριθμός αυτός μειώθηκε ελαφρά στο 40% το 2023. Το CDC κατέγραψε μια παρόμοια τάση στις αυτοκτονίες σκέψεις—σταδιακή αύξηση 5 μονάδων ακολουθούμενη από απότομη πτώση 2 μονάδων—και στις απόπειρες αυτοκτονίας, οι οποίες αυξήθηκαν 2 βαθμούς πριν πέσουν 1 πέρυσι.
Παρά τις θετικές εξελίξεις, 3 στους 10 μαθητές γυμνασίου εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν κακή ψυχική υγεία, με τις γυναίκες, τους ιθαγενείς Αμερικανούς και τους LGBTQ έφηβους να τα πηγαίνουν χειρότερα από τους συνομηλίκους τους. «Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε ακόμα», λέει η Kathleen Ethier, διευθύντρια του Τμήματος Εφηβικής και Σχολικής Υγείας του CDC.
Υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η νέα αυτή τάση μπορεί να συνεχιστεί. «Τα σχολεία είναι οι κύριοι χώροι παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας στους νέους», σύμφωνα με μια μελέτη του 2024, και τα τελευταία χρόνια έχουν επενδύσει σχεδόν ένα δισεκατομμύριο δολάρια χρηματοδότησης για την ανακούφιση από τον Covid για να προσλάβουν επιπλέον συμβούλους ενώ συνδέουν τους μαθητές με νοσοκομεία και κλινικές—βασικές στρατηγικές που αντιπροσωπεύουν την «πρόοδο στην οποία μπορούμε να οικοδομήσουμε», προτείνει η Debra Houry, η επικεφαλής ιατρός του CDC.
10. Η «Επιστήμη της Ανάγνωσης» συναντά τα αληθινά παιδιά
Οι περιφέρειες προσπαθούν να συμμορφωθούν με τον πολλαπλασιασμό των νέων κανονισμών που επιβάλλουν οδηγίες ανάγνωσης βάσει τεκμηρίων (μόνο το 2024, άλλες 25 πολιτείες εισήγαγαν νομοσχέδια για την «Επιστήμη της Ανάγνωσης», φτάνοντας τις 38).
Ωστόσο, υπάρχει ο κίνδυνος υπερδιόρθωσης ή υπεραπλούστευσης, όπως διαπιστώθηκε σε μια σχετική έρευνα. Οι θεμελιώδεις δεξιότητες της ανάγνωσης, όπως η φωνολογική ενημερότητα, για παράδειγμα, παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά δεν χρειάζεται κάθε παιδί την ίδια ποσότητα βοήθειας.
Το 2014 σε μια ανάλυση 16 μελετών σχετικά με την πρώιμη εκπαίδευση στην φωνολογική ενημερότητα, ερευνητές από το Texas A&M ανακάλυψαν μια «βέλτιστη αθροιστική δόση» 10,2 ωρών, ένα εύρημα, που ίσχυε για τους μαθητές που ήταν «σε κίνδυνο» να εμφανίσουν αναγνωστικές δυσκολίες. Οι ερευνητές, ωστόσο, ανέφεραν ότι «τα ευρήματα αυτά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν μια υπεραπλουστευμένη συνταγή σχετικά με τη δοσολογία». Το περισσότερο δεν είναι πάντα καλύτερο —και η υπερβολική έμφαση σε κάποια μέρη ενός προγράμματος ανάγνωσης μπορεί να οδηγήσει σε μια «κακή» κατανομή χρόνου και οικονομικών πόρων.
Ορισμένοι ειδικοί στην ανάγνωση έχουν πιο σύνθετη άποψη. «Η επιστήμη της ανάγνωσης δεν έχει ξεκαθαρίσει», έγραψαν οι εξέχοντες μελετητές του γραμματισμού Robert Tierney και P. David Pearson σε μια έκθεση του 2024, σημειώνοντας ότι «οι προσεγγίσεις της φωνολογίας ήταν αμφιλεγόμενες» ήδη από τη δεκαετία του 1960.
Τις δεκαετίες από τότε, οι ισχυρισμοί περί κρίσης στην ανάγνωση εμφανίζονται συνήθως σε μια προσπάθεια να «δικαιολογηθεί η εγκατάλειψη προηγούμενων πρακτικών». Αλλά η φωνολογία είναι μόνο ένα κρίσιμο κομμάτι του παζλ της ανάγνωσης - μια δεξιότητα που πρέπει να εφαρμόζεται σε αυθεντικό αναγνωστικό υλικό όπως σε βιβλία και διηγήματα, μαζί με πιο προηγμένες δεξιότητες όπως την ανάπτυξη του λεξιλογίου και τη γνώση εννοιών, γράφουν οι ειδικοί σε θέματα γραμματισμού Nell K. Duke και Heidi Anne E. Mesmer.
Στο τέλος, φυσικά, η διδασκαλία της ανάγνωσης έχει να κάνει με την επίτευξη πραγματικών αποτελεσμάτων σε πραγματικούς μαθητές — και αυτό είναι πράγματι πολύπλοκο θέμα. Σύμφωνα με τη νηπιαγωγό Margaret R., η οποία άφησε ένα σχόλιο στον ιστότοπο της Edutopia τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους, «Πάντα είχα ένα παιδί ή δύο που έρχονταν ξέροντας να διαβάζουν και άλλα που δεν είχαν ακούσει ποτέ μια ιστορία και δεν είχαν κρατήσει ποτέ βιβλίο στη μέχρι τώρα ζωή τους. Είναι δουλειά μου να σχεδιάζω προγράμματα που θα βοηθήσουν και τα δύο παιδιά».
Απόδοση του άρθρου The 10 Most Significant Education Studies of 2024
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)
Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου