Η άθληση για άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι σημαντική, καθώς μπορεί να βελτιώσει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική τους υγεία. Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια νευρολογική πάθηση που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλώντας συμπτώματα όπως κόπωση, μυϊκή αδυναμία, αστάθεια και προβλήματα συντονισμού. Παρά τα συμπτώματα, η σωματική δραστηριότητα μπορεί να προσφέρει σημαντικά οφέλη σε άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας αναφορικά με την σωματική δύναμη, την ψυχολογία, ανακούφιση από χρόνιους πόνους, μείωση της κόπωσης και βελτίωση του νευρομυϊκού συντονισμού.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συνέντευξη με τον Θοδωρή Μωραΐτη, ένα τριαθλητή που ζει με σκλήρυνση κατά πλάκας και αποτελεί μία εμπνευσμένη και ενδιαφέρουσα ευκαιρία να μάθουμε για τις προκλήσεις, τα κίνητρα και τις στρατηγικές του, κατανοώντας παράλληλα την συνέπεια, την επιμονή και το ψυχικό σθένος που απαιτούνται σε μια τέτοια κατάσταση.
Προσωπικό υπόβαθρο και διάγνωση
- Πότε και πώς διαγνώστηκες με σκλήρυνση κατά πλάκας; Πώς επηρέασε αυτή η διάγνωση τη ζωή σου εκείνη την περίοδο;
Διαγνώστηκα με Πολλαπλή Σκλήρυνση κατά πλάκας το 2003. Εργαζόμουν και αντιλήφθηκα κάποια συμπτώματα: έντονη κούραση, πόνο στα γόνατα, διπλωπία, μουδιάσματα, αστάθεια. Τότε θεώρησα ότι οφείλεται στις 14-16 ώρες που δούλευα καθημερινά.
Δεν έδωσα σημασία για περίπου 1 χρόνο. Κάποια στιγμή ξεκίνησα να ψάχνω τι έχω καθώς τα "συμπτώματα" δεν υποχωρούσαν και μάλιστα γίνονταν εντονότερα.
Επισκέφθηκα πολλούς γιατρούς, πολλών ειδικοτήτων, κανείς όμως δεν έβρισκε κάτι που να δικαιολογεί την κλινική μου εικόνα. Θυμάμαι κάποιος ψυχίατρος μου συνταγογράφησε ηρεμιστικά χάπια γιατί θεώρησε ότι έχω υπερβολικό άγχος λόγω εργασίας. Εγώ όμως ήξερα ότι δεν ήταν κάτι τέτοιο.
Ένας φίλος μου συνέστησε μια νευρολόγο. Στην πρώτη μας συνάντηση, της περιέγραψα τι ένιωθα, με εξέτασε και μου ανακοίνωσε ότι έχω απομυελινωτική νόσο. Αρχικά δεν κατάλαβα τίποτα και μάλιστα της ζήτησα να μου γράψει τη θεραπεία γιατί έπρεπε να γυρίσω στη δουλειά. Θυμάμαι να μου μιλάει και να επαναλαμβάνει τη φράση "εφ’ όρου ζωής" αλλά δεν έδωσα σημασία.
Όταν κάποια στιγμή αναζήτησα τη νόσο Online, μου εμφάνισε σαν αποτέλεσμα 3 γράμματα: Σ. Κ. Π. Δεν είχα ακούσει, δεν ήξερα τίποτα. Όταν συνειδητοποίησα ότι το φάρμακο που θα πρέπει να παίρνω “εφ’ όρου ζωής" είναι ενέσεις ιντερφερόνης και μάλιστα θα έπρεπε να τις κάνω εγώ στον εαυτό μου, έπεσα από τα σύννεφα.
Οι πρώτες φορές ήταν δύσκολες. Μάλλον, όλες οι φορές ήταν δύσκολες. Μετά από περίπου 1 χρόνο αντέδρασα και πήρα την πρωτοβουλία να διακόψω την αγωγή μου για τουλάχιστον 6 μήνες. Όταν είχα τις πρώτες υποτροπές μαζεύτηκα και ξεκίνησα σαν πιστός στρατιώτης μέχρι και σήμερα. Η συνέπεια και η τακτικότητα στη θεραπεία είναι πρώτιστης σημασίας.
Με το άκουσμα της διάγνωσης μπορώ να πω ότι έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Σηκώθηκα όμως σχετικά γρήγορα και συνέχισα τη ζωή μου. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και η εγγραφή μου στο Σύλλογο ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣαμΣΚΠ). Με βοήθησαν πάρα πολύ και μου άνοιξαν δρόμους ώστε να δω την πάθησή μου αλλιώς.
- Είχες ήδη αρχίσει να ασχολείσαι με τον αθλητισμό πριν τη διάγνωση; Αν όχι, πώς ξεκίνησες;
Από μικρός ήμουν στον αθλητισμό, στο ποδόσφαιρο συγκεκριμένα, και αργότερα μεγαλώνοντας ασχολήθηκα περισσότερο με το τρέξιμο. Συμμετείχα και σε δρομικούς αγώνες, όλο αυτό με γέμιζε και με έκανε χαρούμενο.
Προσπαθούσα να συνδυάσω την πάθηση με τον αθλητισμό. Έπρεπε να βρω τις ισορροπίες, εκείνες τις λεπτές γραμμές.
Έκανα ήδη τρέξιμο και έμαθα ότι η κολύμβηση βοηθάει στη πάθησή μου. Έτσι γράφτηκα σε ένα κολυμβητήριο κοντά μου και ξεκίνησα να κολυμπάω καθημερινά. Έτσι, χωρίς καθοδήγηση, απλά κολυμπούσα. Αυτό ήταν. Ο έρωτας με την κολύμβηση κρατάει από τότε και δεν θα τελειώσει ποτέ. Μπορεί να με κουράζει σωματικά αλλά με γεμίζει τόσο πολύ ψυχολογικά. Είναι ισχυρό φάρμακο για εμένα.
Εμπειρία στον αθλητισμό
- Τι σε ενέπνευσε να ασχοληθείς με το τρίαθλο, το οποίο είναι ένα τόσο απαιτητικό άθλημα;
Εκείνη την περίοδο έτυχε να φτάσει στα αυτιά μου μια ταινία ο τίτλος της οποίας είναι "100m". Έχει να κάνει με την αληθινή ιστορία ενός ανθρώπου που διαγνώστηκε με ΣΚΠ στο απόγειο της καριέρας του και ξαφνικά τα έχασε όλα. Έτσι, μέσα από δύσκολες καταστάσεις της πάθησης, έθεσε σαν στόχο να μπορέσει να περπατήσει 100m. Αφού το κατάφερε, έθεσε σαν στόχο ζωής να συμμετέχει σε έναν αγώνα IRONMAN όντας άτομο με ΣΚΠ. Δεν θα πω περισσότερα, αξίζει πραγματικά να τη δείτε. Είναι η ιστορία του Ramon Arroyo Prieto. Είδα τόσα κοινά στην ιστορία του που με συγκίνησε πάρα πολύ. Αυτό ήταν. Η σπίθα είχε ανάψει, μαίνεται μέχρι και σήμερα και όσο πάει και δυναμώνει.
Αγόρασα ένα ποδήλατο και ξεκίνησα να προπονούμαι ατομικά για να μπορέσω να συμμετέχω σε ένα Τριαθλητικό event. Να κάνω τα δικά μου 100m.
- Πώς προσαρμόζεις την προπόνησή σου για να ανταπεξέρχεσαι στις απαιτήσεις ενός αγώνα όπως το ΔΕΗ IRONMAN® 70.3® Marathon, Greece, δεδομένου της κατάστασης της υγείας σου;
Ένας αγώνας του επιπέδου ενός IRONMAN® 70.3® θέλει ειδική μεταχείριση και εξαιρετική προετοιμασία. Αν με ρωτάς, σημαντικό ρόλο παίζει η προετοιμασία και η συνέπεια σου όλο τον χρόνο αλλά ύψιστη σημασία έχει το πνευματικό κομμάτι και η εσωτερική προετοιμασία. Αν καταφέρεις να τιθασεύσεις το μυαλό σου όλα τα άλλα θα έρθουν μαγικά.
- Ποιο από τα τρία αθλήματα (κολύμβηση, ποδηλασία, τρέξιμο) θεωρείς το πιο δύσκολο ή προκλητικό για σένα και γιατί;
Τρέξιμο και κολύμβηση είναι έρωτας. Το ποδήλατο είναι το αναγκαίο κακό. Αν έπρεπε να επιλέξω 5km κολύμβηση σε άγρια θάλασσα ή μια χαλαρή μισάωρη βόλτα με ποδήλατο, θα είχα βάλει ήδη μαγιό.
Το ποδήλατο δεν μου αρέσει γιατί δεν έχω τον έλεγχο. Μπορεί να σκάσει το λάστιχο, να βγει η αλυσίδα, να πέσεις, και πολλά άλλα που δεν τα ελέγχεις. Στα άλλα δύο αθλήματα νιώθεις το σώμα σου και το διορθώνεις.
Να είμαι όμως και δίκαιος. Από τη μικρή μου εμπειρία στο τρίαθλο, μια καλή κούρσα σε αγώνα μπορεί να σε φέρει ψηλά.
Αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας
- Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σωματικές και πνευματικές προκλήσεις που αντιμετωπίζεις εξαιτίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην προπόνηση ή στους αγώνες;
Οι καιρικές συνθήκες μαζί με την κόπωση της πάθησης είναι βασικοί παράγοντες που με δυσκολεύουν στις καθημερινές προπονήσεις μου. Ο ήλιος και η ζέστη με περιορίζουν. Προπονητικά μπορώ να λειτουργήσω από τις 7 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα. Μετά πέφτουν οι μπαταρίες και δεν έχω κουράγιο για πολλά πράγματα.
Πνευματικά, στην προπόνηση είναι πολλές οι φορές που ξεπερνάω τα όρια και το σώμα διαμαρτύρεται. Το μυαλό μου λέει μπορείς αλλά το σώμα μου βάζει φρένο.
Όσο καιρό ασχολούμαι με τον αθλητισμό έχω μάθει ότι το δύσκολο κομμάτι είναι η συνέπεια η μεθοδικότητα και η προσήλωση στην προπόνηση όλο τον χρόνο. Ο αγώνας όταν έρθει διαρκεί μία ώρα, άντε μιάμιση.
Φυσικά και υπάρχει άγχος πριν από ένα αγώνα που το ξεχνάς όμως όταν ηχεί η κόρνα της εκκίνησης. Μετά πρέπει να κάνεις πράξη όλα εκείνα που έκανες στις προπονήσεις όλη τη χρονιά.
Όταν τερματίζω ένα τρίαθλο πάντα λέω ότι μπορούσα και λίγο καλύτερα. Το πάμε πάλι; Το επόμενο πότε είναι; Ο τερματισμός ενός τριάθλου είναι μεγάλη λύτρωση. Είναι η αναμέτρηση με τον ίδιο σου τον εαυτό και η νίκη, αυτός ο θρίαμβος. Φοβερό και απερίγραπτο συναίσθημα.
- Πώς αντιμετωπίζεις τυχόν φάσεις εξάρσεων των συμπτωμάτων; Έχεις κάποιο ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης;
Όταν υπάρχει περίοδος με εξάρσεις στη πάθηση μιλάω οπωσδήποτε με τη γιατρό μου και με παραπέμπει στο αντίστοιχο σχήμα κορτιζόνης που συνήθως με βοηθάει. Εννοείται ότι απέχω, σταματάω καθετί αθλητικό.
- Υπάρχουν συγκεκριμένες στρατηγικές που ακολουθείς για να προστατεύεις το σώμα σου από εξάντληση ή τραυματισμούς;
Πολύ σημαντικό σε όλο αυτό το ταξίδι είναι να ακούς το σώμα σου και τι σου λέει. Πρέπει να μάθεις με το καιρό να αναγνωρίζεις πότε το παράκανες και πότε πίεσες αρκετά από όσο αντέχεις.
Κίνητρα και νοοτροπία
- Τι σε παρακινεί να συνεχίζεις παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις; Πώς διατηρείς την ψυχική σου ανθεκτικότητα;
Αυτό που με παρακινεί είναι το ίδιο το άθλημα. Είναι η ψυχοθεραπεία μου και αυτή η καθημερινή ρουτίνα με κρατάει σε φόρμα. Πνευματικά και σωματικά. Όταν έχω προγραμματίσει το μυαλό μου και έχω θέσει ένα στόχο, αυτό από μόνο του είναι ικανό να με κρατήσει σε εγρήγορση. Όπως είπαμε και παραπάνω όλα είναι θέμα μυαλού.
- Υπάρχει κάποια στιγμή στον αθλητισμό σου που αισθάνθηκες ότι ξεπέρασες τα όριά σου ή έμαθες κάτι σημαντικό για τον εαυτό σου;
Γενικά υπάρχουν πολλές δύσκολες στιγμές στον αθλητισμό. Ίσως πρέπει να περάσεις 99 δυσκολίες για 1 επιτυχία. Μπορεί να έχεις θυσιάσει πολλά και σημαντικά πράγματα όλη τη χρονιά, στις προπονήσεις, ώστε να είσαι έτοιμος όταν έρθει η ώρα του αγώνα που έχεις θέσει ως στόχο και εκείνη την ημέρα απλά να μην είναι η μέρα σου. Μεγάλη απογοήτευση, πίκρα, αδικία και όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Όταν έχεις χάσει τη πρωτιά για μερικά δευτερόλεπτα τα βάζεις με τον εαυτό σου και γκρινιάζεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις ξεπερνάω τα όρια μου, είτε τα σωματικά με υπερπροσπάθεια, είτε τα πνευματικά με απογοήτευση. Εκεί λοιπόν μαθαίνω να έχω αυτοέλεγχο και να ρίχνω λίγο τις εντάσεις και τις υπερβολές. Αφού γκρινιάζω για λίγο προσπαθώ να δω τα θετικά που κρύβονται πίσω από μια κακή στιγμή. Σε κάθε συννεφιασμένο ουρανό πάντα υπάρχει ο ήλιος που θα βγει. Αρκεί να έχεις την υπομονή. Προσπαθώ πάντα να βρίσκω τα θετικά σε κάθε αναποδιά.
- Πώς αντιδρά η οικογένεια, οι φίλοι και οι συναθλητές σου στις προσπάθειές σου;
Το περιβάλλον μου ανησυχεί για εμένα και για το πρόγραμμα που ακολουθώ και προσπαθεί να μου πει να το δω λίγο πιο χαλαρά. Φυσικά από αγάπη και ενδιαφέρον. Η γυναίκα μου είναι πιστός φρουρός, συνεχώς δίπλα μου να μου υπενθυμίζει πότε υπερβαίνω τα όρια και πότε ξεφεύγω. Σε γενικές γραμμές προσπαθεί να με κρατήσει σε μια ισορροπία γνωρίζοντας πόσο ξεροκέφαλος είμαι. Είναι η πιο φανατική θαυμάστριά μου, την ευχαριστώ και της χρωστάω πολλά.
Όσο αφορά στους συναθλητές μου, είναι αυτοί που μπορούν να καταλάβουν στο μέγιστο βαθμό τις αγωνίες και το άγχος που φέρνει ένας αγώνας. Οι κουβέντες μαζί τους είναι πολύ εποικοδομητικές και χρήσιμες.
Συμβουλές και ευαισθητοποίηση
- Ποια συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που διαγνώστηκε πρόσφατα με σκλήρυνση κατά πλάκας και θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό;
Όταν πάρεις μια διάγνωση αυτό από μόνο του είναι κάτι θετικό. Σημαίνει ότι έχεις απευθυνθεί σε Γιατρό ο οποίος σε παρακολουθεί. Αυτό που θα τον συμβούλευα λοιπόν είναι να πάρει χρόνο με τον εαυτό του προκειμένου να συνειδητοποιήσει τη διάγνωση και μετά να ασχοληθεί με αυτό που πραγματικά γεμίζει την ψυχή του με θετικά συναισθήματα. Μόνο κέρδος θα έχει σαν αποτέλεσμα.
- Πιστεύεις ότι η συμμετοχή σου σε αγώνες τριάθλου μπορεί να βοηθήσει στην ευαισθητοποίηση για τη σκλήρυνση κατά πλάκας; Πώς συμβάλλεις σε αυτό;
Μακάρι η συμμετοχή μου σε αγώνες να παρακινεί έστω και ένα συνασθενή να βγει έξω, να κάνει κάτι διαφορετικό, να μη σταθεί η ασθένεια εμπόδιο στα όνειρα κανενός. Να θέσει σαν προσωπικό στόχο τα δικά του 100 m. Είτε αυτό είναι μία βόλτα μέχρι το σαλόνι, μια βόλτα μέχρι το περίπτερο, μια βόλτα στη πλατεία, να ξεκινήσει κολύμβηση και άλλα πολλά που ταιριάζουν στο κάθε ένα εκεί έξω.
Προφανώς και δεν εννοώ να ξεκινήσουν όλοι το τρίαθλο. Εννοώ να ορίσει ο κάθε ένας, μία, τα δικά του 100m.
Είναι μεγάλη μου επιθυμία να το μεταδώσω όλο αυτό και θα προσπαθήσω να πραγματοποιήσω τη διοργάνωση αγώνων για την ευαισθητοποίηση αυτού του μηνύματος.
Να κουβαλάς τη ΣΚΠ στη καθημερινότητά σου από μόνο του είναι μια πρόκληση. Φαντάσου να κάνεις και αθλητισμό μαζί.
Στόχοι και μελλοντικά σχέδια
- Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι στον αθλητισμό; Έχεις κάποιους συγκεκριμένους αγώνες ή επιδόσεις που θέλεις να πετύχεις;
Οι στόχοι μου στον αθλητισμό είναι συγκεκριμένοι. Να νικήσω στον επόμενο αγώνα έστω και για 1sec την προηγούμενη επίδοσή μου. Σίγουρα οι συμμετοχές σε διεθνής αγώνες μου βάζουν δύσκολα γιατί συναγωνίζεσαι σε πολύ υψηλό επίπεδο όμως οι προκλήσεις μου αρέσουν. Τι πιο όμορφο να μπορείς να εκπροσωπείς τη χώρα σου αλλά και το σύλλογό σου (Παναθηναϊκός Α Ο) σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια συμμετοχή σε μια παγκόσμια διοργάνωση όπως το IRONMAN® 70.3® Greece σίγουρα με ιντριγκάρει και με προκαλεί και δε κρύβω ότι στο βάθος του δρόμου υπάρχει μια ταμπέλα που γράφει Ολυμπιακοί Αγώνες. Ύψιστη τιμή. Δύσκολο; Ναι. Απίθανο; Όχι. Σίγουρα αξίζει την προσπάθεια.
- Σκέφτεσαι να μοιραστείς την ιστορία σου με ευρύτερο κοινό, π.χ. μέσω ομιλιών ή βιβλίου, για να εμπνεύσεις και άλλους;
Με μεγάλη χαρά και ακόμα μεγαλύτερη τιμή θα ήθελα να μοιραστώ όλα αυτά και ακόμα περισσότερα στο ευρύτερο κοινό αλλά και σε συνασθενείς μου. Με οποιοδήποτε τρόπο μπορώ και μου δοθεί η ευκαιρία είμαι εδώ, παρών και διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή.
Αν με πλησιάσει έστω και ένας και μου πει ότι εξαιτίας μου έκανε τα δικά του “100m", τότε θα είμαι ο πιο πλήρης άνθρωπος στο πλανήτη.
Όπως έχει πει και ο Ramon Arroyo "η παραίτηση δεν είναι επιλογή" και επίσης "η ΣΚΠ είναι η ντάμα σου στον χορό και είναι φριχτή χορεύτρια. Φρόντισε λοιπόν να χορέψετε χωρίς να σε πατήσει".
Κωσταντίνος Δαβερώνας
Πηγή: welovemarathon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου