Η Κ. είναι 10 ετών και είναι παθιασμένη με το ποδόσφαιρο. Εδώ και τέσσερα χρόνια συμμετέχει στη μεικτή ομάδα της Ακαδημίας Αδέσποτος Αθηνών, παίζοντας, τρέχοντας, απολαμβάνοντας το αγαπημένο της άθλημα. Οταν λοιπόν πριν από λίγες ημέρες, στην Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού, θα πήγαινε με το σχολείο εκδρομή σε αθλητικό κέντρο, είχε ενθουσιαστεί. «Ξύπνησε νωρίτερα από ό,τι συνήθως, φόρεσε την ποδοσφαιρική εμφάνιση του Μέσι, έβαλε τις ποδοσφαιρικές της κάλτσες και τα παπούτσια με σχάρες, της έφτιαξα μια σφιχτή κοτσίδα και όλο χαρά πήγε στο σχολείο», λέει στην «Κ» η μητέρα της Ματίνα Τσιαρέα. Οταν όμως η ίδια πήγε το μεσημέρι να την πάρει από το σχολείο, τη βρήκε μουτρωμένη. «Πέρασα απαίσια», είπε στη μαμά της. «Οι άνθρωποι εκεί ήταν σεξιστές!». Οπως διηγήθηκε, όταν έφτασαν, οι υπεύθυνοι του αθλητικού κέντρου χώρισαν τα παιδιά σε αγόρια και κορίτσια. Τα μεν αγόρια θα έπαιζαν ποδόσφαιρο και τα κορίτσια θα έκαναν χορό. «Μολονότι δυσανασχέτησαν τα παιδιά –και τα αγόρια–, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο».
Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. «Οταν πέρυσι το Σεπτέμβριο στην Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού είχε πάει το σχολείο της κόρης μου, τότε στην Α΄ δημοτικού, σε αθλητικό κέντρο, χώρισαν αμέσως τα παιδιά», λέει στην «Κ» η Αγγελική Μαρίνου, ηθοποιός και διαχειρίστρια της σελίδας «Παρατηρητήριο έμφυλων στερεοτύπων – Για γονείς και όχι μόνο» στο Facebook. «Οταν γύρισε, με ρώτησε χαρακτηριστικά “γιατί μαμά τα αγόρια τα ξαναείδαμε στο σχολικό;”. Είχαν χωρίσει τα παιδιά σε αγόρια – κορίτσια, που θα έκαναν ποδόσφαιρο και χορό αντίστοιχα». Οπως λέει, πριν από την εκδρομή που έκαναν στο τέλος της χρονιάς, σε παρόμοιο αθλητικό κέντρο, οι γονείς επικοινώνησαν με τις δασκάλες και εκείνες με τη σειρά τους ζήτησαν από τους υπευθύνους να επιτρέψουν στα παιδιά να δοκιμάσουν όποιο άθλημα ήθελαν χωρίς να γίνει διαχωρισμός με βάση το φύλο. Υπήρξαν λοιπόν και κορίτσια που έπαιξαν ποδόσφαιρο και αγόρια που έκαναν χορό. «Φέτος, επειδή ήμασταν ψυλλιασμένοι, επικοινωνήσαμε με το αθλητικό κέντρο ενόψει της Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού, με αποτέλεσμα ο υπεύθυνος να δεχθεί να κάνουν και τα κορίτσια ποδόσφαιρο, αλλά όχι τα αγόρια να κάνουν ρυθμική. “Κανένα αγόρι δεν θέλει να κάνει ρυθμική”, είπε». Η Αγγελική έχει δεχθεί πολλές παρόμοιες καταγγελίες γονέων στο inbox της σελίδας.
Οι δύο γυναίκες ήταν πάντα ευαισθητοποιημένες σε θέματα έμφυλων στερεοτύπων, ήταν όμως βλέποντας τον κόσμο ξανά, από τα μάτια των παιδιών τους, που συνειδητοποίησαν την έκταση του προβλήματος. «Εχω και μια κόρη μεγαλύτερη, στα 14, που επειδή δεν την ενδιέφεραν τα αθλήματα, δεν είχα διακρίνει τον διαχωρισμό, ο οποίος γίνεται εδώ και χρόνια», λέει η κ. Τσιαρέα. «Με τη μικρή, βλέπω πόσο αγαπάει το ποδόσφαιρο, πόσο χαίρεται να παίζει μ’ αυτή την ομάδα, ακόμη και όταν χάνουν παταγωδώς στα ματς, που μου φάνηκε αδιανόητος ο διαχωρισμός που έγινε. Σαν να έχει ξεμείνει από το ’60».
Και η κ. Μαρίνου, κάνοντας πρώτα την κόρη της και αργότερα τον γιο της, άρχισε να παρατηρεί πράγματα που τη σόκαραν. Παιχνίδια για αγόρια, παιχνίδια για κορίτσια, «αγορίστικα» ή «κοριτσίστικα» χρώματα, άλλα σπορ για τους μεν, άλλα για τους δε. «Τόλμησα να ανοίξω τη σελίδα και να μοιραστώ τις σκέψεις μου και χάρηκα γιατί είδα πολύ μεγάλη ανταπόκριση». Ομως τα στερεότυπα είναι παντού, κάποια εμφανή και άλλα καλά καμουφλαρισμένα, βαθιά εμπεδωμένα μέσα μας. Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία το καλοκαίρι, μια μαμά τής είχε διηγηθεί ότι η υποδιευθύντρια του σχολείου της 11χρονης κόρης της επέπληξε στο διάλειμμα το παιδί για τα ρούχα του, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Να μην ξαναντυθείς έτσι, γιατί τα αγόρια σκέφτονται άλλα». Οταν της ζητήθηκε ο λόγος, δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι το έκανε για να προλάβει «τον χλευασμό από τα αγόρια της ΣΤ΄ τάξης».
Θύματα των στερεοτύπων, όμως, πέφτουν και τα μικρά αγόρια, με κάποιους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιούν ακόμη το επιχείρημα, όταν κλαίνε, ότι «τα αγόρια δεν κλαίνε». «Τα κορίτσια κλαίνε, δεν τους λέει κανείς τίποτα», όπως σχολιάζει η κ. Μαρίνου. Πρόσφατα επίσης ανάρτησε τις φωτογραφίες δύο βιβλίων μαθηματικών, που το ένα απευθύνεται σε αγόρια και το άλλο σε κορίτσια. Το ένα δηλαδή συνοδευόταν από τις εικόνες ηρώων του Toy Story και το άλλο από τις εικόνες νεράιδων.
Oπως λέει, όμως, είναι κρίσιμο οι γονείς να μιλάνε. «Οταν είπα στη δασκάλα, αν γίνεται, να μη βάζει πάντα αυτοκόλλητα δεινόσαυρο στα αγόρια και μονόκερο στα κορίτσια, είπε αμέσως “ναι αμέ”. Μια άλλη φορά που στο φυλλάδιο του σχολείου έγραφε τη φράση “η μαμά μαγειρεύει” και ο άνδρας μου πρόσθεσε από πάνω “και ο μπαμπάς”, το θέμα συζητήθηκε στην τάξη». Υπάρχουν φυσικά και γονείς μη δεκτικοί σε τέτοιες συζητήσεις. Δασκάλα θεατρικής αγωγής σε δημοτικό σχολείο όπου μέσα από ένα σύνολο παιχνιδιών βοηθούσε τα παιδιά να κατανοήσουν ότι τα χρώματα, τα παιχνίδια, τα αθλήματα, τα χόμπι, οι δουλειές του σπιτιού, τα επαγγέλματα δεν έχουν φύλο, συνάντησε την οργή μερίδας γονέων που της ξεκαθάρισαν ότι η διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους θα γίνεται αυστηρά από τους ίδιους.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου