Στις 14 και 15 Οκτωβρίου διεξήχθη στο Rodos Palace το Συνέδριο με τίτλο «Προς ένα δικαιωματικό μοντέλο αναπηρίας: Η πολυεπίπεδη διακυβέρνηση στην υπηρεσία του πολίτη με αναπηρία και της οικογένειάς του». Διοργανώθηκε από το δήμο Ρόδου σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου, την Εθνική Ομοσπονδία Ατόμων με αναπηρία και τον Συντονιστικό μηχανισμό για την παρακολούθηση εφαρμογής της Σύμβασης Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα ανθρώπων με αναπηρίες.
Μαθητές του 4ου ΓΕΛ Ρόδου, που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Σχολεία Πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» μαζί με τις καθηγήτριές τους Φιλιππάκη Λίνα και Βροντάκη Αναστασία, είχαν τη χαρά και την τιμή να συνομιλήσουν, σε ένα φιλικό κλίμα, με τον ευρωβουλευτή κ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο και έλυσαν τις απορίες τους σχετικά με τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τη θέση των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία μας.
Η διεύθυνση του σχολείου ευχαριστεί τον κ. Κυμπουρόπουλο και τους μαθητές Χρυσή Κλωνάρη, Τζάνο Ντεμιρτζή, Βικτώρια Καραπάνου, Ζέτα Μάχλη, Μιχαήλ Νομικό, Μαρία Αργυρίου, Θάλεια Δρακοπούλου, Μαργαρίτα Κοκκίνου, Ελίτσα Κοβάτσεβα, Ναζλή Καλαϊτζή, Χρύσα Κλωνάρη και Ηλιάννα- Ταξιαρχούλα Καρπαθάκη.
Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική και όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά επιλέξατε να εκπροσωπήσετε τη χώρα μας και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως ευρωβουλευτής;
Καταρχάς, πιστεύω ότι όλη η ζωή μας είναι μια πολιτική κίνηση, οπότε η κάθε μας επιλογή επηρεάζει τις ζωές όλων μας. Θεωρώ ότι στη ζωή μας η καθημερινότητά μας, το καθετί που θα κάνουμε σχετίζεται με την πολιτική, διότι έχει ένα αποτύπωμα στο μέλλον, κυρίως στη διαμόρφωση του μέλλοντος. Από εκεί και πέρα πάντα πίστευα ότι ήμουν ένα πολιτικό ον.
Προσπαθούσα από νεαρή ηλικία να στηρίξω τα δικαιώματα των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα με την παρουσία μου. Κατά μία έννοια αυτό εξελίχθηκε στο να θέλω να βοηθήσω και σε άλλα κομμάτια της κοινωνίας. Επίσης, πιστεύω ότι η Ευρώπη είναι το σπίτι μας και μπορεί να βοηθήσει όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και τους 470.000.000 Ευρωπαίους πολίτες με σκοπό να αποκτήσουν μια καλύτερη, ευκολότερη και ποιοτικότερη καθημερινότητα. Όλα αυτά λοιπόν με οδήγησαν στο Ευρωκοινοβούλιο.
Πώς είναι η καθημερινή σας ζωή ως ευρωβουλευτής;
Δεν υπάρχει μια τυπική μέρα. Όταν είμαι στις Βρυξέλλες, βρίσκομαι στο Κοινοβούλιο με τους εκεί συνεργάτες μου, για να διαχειριστούμε θέματα που αφορούν νομοθετικά ή μη νομοθετικά κείμενα, τροπολογίες ή κάνω κάποιες συναντήσεις.
Όταν είμαι εδώ, έχω εθνικές επαφές για ζητήματα της χώρας μας ώστε να παρουσιάσω ανάγκες που έχει η Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κάνω πολλά ταξίδια. Ταξιδεύω και άλλες μέρες της εβδομάδος για άλλες υποχρεώσεις. Τις προάλλες ήμουν στη Ρώμη, πιο πριν ήμουν στη Φρανκφούρτη. Η θέση αυτή έχει κινητικότητα, αλλαγές εικόνων, αποκτάς εμπειρίες, γνώση, επαφές, πολλές προσλαμβάνουσες. Οπότε δεν υπάρχει μια τυπική καθημερινότητα.
Σε ποιες επιτροπές συμμετέχετε και ποια είναι τα θέματα με τα οποία καταπιάνεστε;
Το χαρτοφυλάκιό μου είναι ευρύ. Ασχολούμαι με εργασιακά ζητήματα, με κοινωνικά ζητήματα, με ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία, με ζητήματα που σχετίζονται με την περιφερειακή συνοχή, με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τώρα συμμετέχω σε μια επιτροπή που σχετίζεται με τα «μαθήματα» που πήραμε από την πανδημία του covid, και πώς αυτά τα «μαθήματα» μπορούν να μας βοηθήσουν στο μέλλον. Φυσικά, ασχολούμαι και με τα θέματα αναπηρίας. Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, λοιπόν, όταν έχεις πολλές επιτροπές οι εναλλαγές είναι μεγάλες, και μπορεί να χρειαστεί από το ένα θέμα να πας στο άλλο και αυτό να μη σταματάει, αλλά έχει και μια ομορφιά.
Υπήρξαν κάποια εμπόδια που χρειάστηκε να ξεπεράσετε;
Όταν έφτασα στο Κοινοβούλιο, επειδή εδώ στην Ελλάδα τουλάχιστον όταν εκλέχτηκα εγώ, δεν υπήρχε ο θεσμός του προσωπικού βοηθού, ανησυχούσα για το πώς θα μπορέσω να είμαι λειτουργικός και αποδοτικός έτσι όπως είχα ονειρευτεί και όπως ήθελα. Όταν έφτασα εκεί, το Κοινοβούλιο μου παρείχε αυτή την υπηρεσία, οπότε λύθηκε το πρόβλημα.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποια θέματα προσβασιμότητας στο Κοινοβούλιο, τα οποία προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε,για να γίνει πιο λειτουργικό για όλους, γιατί δεν είμαι ο μόνος που χρησιμοποιώ αναπηρικό αμαξίδιο ή έχει βλάβη. Έχουμε και κωφούς, έχουμε και τυφλούς μέσα στο Κοινοβούλιο, οπότε πρέπει να έχουμε έναν χώρο ο οποίος είναι αποδοτικός για όλους.
Όταν μιλάμε για θέματα αναπηρίας, δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο όσους βρίσκονται μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο και έχουν κινητικές/οπτικές βλάβες ή κώφωση, αλλά να κοιτάμε και αυτούς που έχουν κάποια νοητική βλάβη, άρα λοιπόν πρέπει να κατασκευάσουμε ένα Κοινοβούλιο πιο φιλικό για όλους.
Να φανταστείτε ότι ακόμα και σήμερα που κάνουμε αυτές τις συζητήσεις, όταν μιλάμε στην ολομέλεια, δεν υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση για τους κωφούς. Υπάρχουν προβλήματα, πρέπει να τα λύσουμε και πρέπει να τα συζητάμε, για να οδηγηθούμε στο καλύτερο αποτέλεσμα.
Ποιος είναι ο ρόλος του προσωπικού βοηθού σας και τι ισχύει σήμερα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με τους εκλεγμένουςβουλευτές με αναπηρία;
Δεν υπάρχουν ανάπηροι εθνικοί βουλευτές. Η τελευταία εθνική βουλευτής που είχε υπηρετήσει και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν η Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία δυστυχώς απεβίωσε πρόσφατα. Ο θεσμός του προσωπικού βοηθού είναι απαραίτητος, για να μπορέσει κάποιος που είναι ανάπηρος να συμμετέχει στα δρώμενα, όταν εκλεγεί.
Από εκεί και πέρα όμως ο θεσμός του προσωπικού βοηθού είναι πολύ ουσιαστικός και όταν εμφανιστεί στο σύνολό του θα αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργικότητα και την καθημερινότητα των ανάπηρων συμπολιτών μας. Ήταν κάτι το οποίο προσωπικά το κυνηγούσα από πολύ μικρή ηλικία. Βλέπω ναέρχεται και στην Ελλάδα, να εφαρμόζεται και πιστεύω ότι όλοι όσοι θα το χρησιμοποιήσουν να καταλάβουν την αξία που έχει αυτή η υπηρεσία.
Διαβάσαμε σε συνέντευξή σας ότι ονειρεύεστε χωρίς όρια. Έχετε μέχρι σήμερα πραγματοποιήσει τα όνειρα και τα σχέδια που είχατε; Τι στόχους έχετε θέσει για το μέλλον;
Ναι,σίγουρα ναι, έχω πραγματοποιήσει πολλά από αυτά που έχω ονειρευτεί. Μάλλον έχω κάνει πολλά περισσότερα, από αυτά που είχα ονειρευτεί, δηλαδή δεν ήξερα ότι θα φτάσω να γίνω ευρωβουλευτής. Αλλά ποτέ δεν σταματάς, όταν είσαι ζωντανός άνθρωπος, να ονειρεύεσαι, οπότε δεν ξέρω πού θα σταματήσει το όνειρο.
Και όταν ονειρεύεσαι προσπαθείς να δεις πώς μπορεί να γίνει καλύτερος ο κόσμος. Καλό είναι λοιπόν να μην σταματάμε ποτέ να ονειρευόμαστε! Στόχος μου για το μέλλον είναι να είμαι αποδοτικός, λειτουργικός, η δουλειά μου να έχει αντίκτυπο στην κοινωνία και να τη διαμορφώνει θετικά, να είμαι υγιής, να κάνω οικογένεια και από εκεί και πέρα όπου φτάσω, έχει καλώς.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε στη ζωή σας και ποιες θεωρείτε τις μεγαλύτερες κατακτήσεις σας;
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν να ξεπεράσω το γεγονός ότι η εμφανής διαφορετικότητά μου δεν οφείλεται σε εμένα, δεν είναι πρόβλημα δικό μου, αλλά είναι πρόβλημα της κοινωνίας, καθώς δεν μπορεί να την αποδεχτεί. Για εμένα αυτό ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που είχα να αντιμετωπίσω.
Ευτυχώς από πολύ μικρός, με τη βοήθεια των γονιών μου μού έγινε κατανοητό ότι δεν πρέπει να αλλάξω εγώ. Εννοείται πως πρέπει να φροντίσω την υγεία μου, αυτό είναι αυτονόητο, όμως αν θέλω να κάνω κάτι καλό, αυτό είναι να αλλάξω την κοινωνία και τον τρόπο που σκέφτεται.
Μεγάλη κατάκτηση ήταν σίγουρα το ότι έγινα σημαιοφόρος και ότι μπήκα στην ιατρική. Επίσης, μια ακόμα επιτυχία ήταν όταν αργότερα κατάφερα και έφτασα στο Ευρωκοινοβούλιο με τέτοια υποστήριξη. Για εμένα αυτό σημαίνει αγάπη και πίστη και πως όταν θέλουμε, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της πορείας σας ως ευρωβουλευτής και γιατί;
Δεν ξεχωρίζω κάποια στιγμή. Μια μεγάλη στιγμή ήταν, όταν φτιάξαμε δύο κείμενα για τη στρατηγική, που αφορά στους ανάπηρους πολίτες, το 2020 και ήμουν εγώ ένας από αυτούς που τα αναδιαμόρφωσε. Μια ακόμα στιγμή που θυμάμαι είναι ότι στην επιτροπή που αφορά την covid, οι συνάδελφοί μου με επέλεξαν να είμαι συντονιστής.
Επίσης, σε ένα φάκελο στο οποίο ήμουν εγώ διαχειριστής κατόρθωσα να περάσει η γραμμή που επιθυμούσα. Μπορεί να μη φαίνονται μεγάλες αυτές οι νίκες, αλλά μέσα σε μια κοινωνία 750 ατόμων αυτά φαντάζουν μεγάλα, γιατί εκεί πέρα είναι εκτενείς οι συζητήσεις και οι διαπραγματεύσεις που πρέπει να κάνεις, και αυτές οι μικρές νίκες είναι σημαντικές.
Αυτό που είναι για εμένα σημαντικό και πρέπει συνέχεια να το λέμε και να το ξαναλέμε είναι πώς μπορούμε να κάνουμε την Ευρώπη πιο κοινωνική, πιο αποδοτική για όλους τους πολίτες. Αυτή θα είναι η μεγάλη μου νίκη και τότε θα έχω κάνει κάτι που πιστεύω ότι θα επιβεβαιώσει την πίστη μου στην αποστολή μου ως ευρωβουλευτή.
Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερό σας χρόνο; Ποια είναι τα χόμπι σας;
Έχουν αλλάξει από τότε που δεν ήμουν ευρωβουλευτής. Τότε μου άρεσε να ταξιδεύω, όταν δεν ήμουν στο Ευρωκοινοβούλιο. Τώρα απολαμβάνω την παραμονή στο σπίτι και μου αρέσει πολύ το σπιτικό φαγητό, γιατί με τα ταξίδια δεν μπορώ να έχω κάτι τέτοιο.
Στον ελεύθερο χρόνο μου θέλω να δω καμία ταινία, να κάνω μια συζήτηση με τους φίλους μου και να χαλαρώσω με τη σύντροφό μου. Επιθυμώ να κάνω καθημερινά πράγματα τα οποία με χαλαρώνουν και με κάνουν να ξεφεύγω λίγο.
Εκπροσωπείτε και τα άτομα με ειδικές δεξιότητες, πιστεύετε ότι η χώρα μας είναι αρκετά ευαισθητοποιημένη σε θέματα που αφορούν στα άτομα αυτά; Ποια βήματα θεωρείτε απαραίτητα να γίνουν ακόμα, ώστε να βελτιωθεί η ζωή τους;
Καταρχάς είναι πολύ σημαντικό από πολύ νωρίς να καταλάβουμε όλοι σε ποιους αναφερόμαστε, και εννοώ ότι,όσες φορές με έχετε ακούσει, συνήθως χρησιμοποιώ τον όρο ανάπηρα άτομα,ούτε άτομα με αναπηρία ούτε άτομα με δεξιότητες.
Γιατί αυτό που πιστεύω εγώ και πολλοί άλλοι συνάνθρωποί μου με βλάβες, είναι ότι ναι, εγώ έχω μια βλάβη αυτό δεν αναιρείται αλλά το ότι εμποδίζομαι, ότι δεν μπορώ να γίνω λειτουργικός όπως εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος, οφείλεται στο γεγονός ότι η κοινωνία μου βάζει εμπόδια, άρα η αναπηρία γίνεται όχι απτή βλάβη μου, απτά εμπόδια μού βάζει η κοινωνία.
Γι’ αυτό κιόλας η λέξη ανάπηρος μπαίνει ως επιθετικός προσδιορισμός στο άτομο, για να δείξει ότι γινόμαστε κάτι από κάποιους άλλους. Και γι’ αυτό θεωρούμε ότι είναι αυτός ο σωστός όρος. Τώρα τι πρέπει να γίνει; Πολλά πρέπει να γίνουν! Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να αλλάξει η νοοτροπία και θέλει κόπο, χρόνο, επιμονή, προσπάθεια και όσο γίνεται μεγαλύτερη συμμετοχή ακόμη και στις αντιξοότητες, δηλαδή όταν πήγαινα εγώ σχολείο, όταν πήγαινα πανεπιστήμιο, τα πράγματα ήταν δύσκολα.
Δεν θα έπρεπε οι γονείς μου να αποδεχθούν, όπως και δεν έκαναν, ότι είναι δύσκολο να πάω σχολείο. Έκαναν την σωστή επιλογή και επέμεναν στο δικαίωμά μου στη μάθηση. Αυτή η επιλογή είχε δυσκολίες αλλά έχει καλό αποτέλεσμα. Άρα λοιπόν είναι και η ενέργεια που βάζει ο καθένας μας για να πετύχει έναν ευρύτερο στόχο.
Ενώ βλέπουμε στα σχολικά εγχειρίδια πολλά κείμενα σχετικά με την αναπηρία, αυτή αποτελεί ακόμα θέμα ταμπού για αρκετούς νέους. Με ποιους τρόπους θεωρείτε, κυρίως μέσω της παιδείας, θα μπορούσε να ξεπεραστεί; Πώς πιστεύετε ότι μπορείτε να βοηθήσετε τα άτομα αυτά από τη θέση στην οποία βρίσκεστε;
Ο τρόπος είναι μονόδρομος. Αν δεν υπάρξει κοινή παιδεία και κοινή εκπαίδευση από πολύ μικρή ηλικία, δεν θα υπάρξουν αλλαγές. Αν δεις κάποιον συνάνθρωπό σου να βρίσκεται σε αυτή τη θέση και δεν εξοικειωθείς με τη διαφορετικότητά του, δεν θα υπάρξει αλλαγή.
Πρέπει να γίνει κατανοητό από πολύ νωρίς,ότι ο καθένας έχει ατομικότητα, έχει μοναδικά χαρακτηριστικά. Αυτά είναι που συνθέτουν έναν άνθρωπο, μία προσωπικότητα, και δεν ταιριάζουμε όλοι σε χαρακτηριστικά. Πρέπει να αποδεχόμαστε τον κάθε άνθρωπο όπως είναι.
Όταν αποδεχτούμε τον άλλον, το ποιος πραγματικά είναι, τότε θα σταματήσει ο σχολιασμός και το bullying για τη χρήση αναπηρικών οχημάτων. Αυτό όμως χρειάζεται παιδεία, καλλιέργεια από το σχολείο και σωστή ανατροφή από το σπίτι-οικογένεια που πρέπει να περάσει το μήνυμα πως ο καθένας είναι μοναδικός και ο καθένας αξίζει να είναι σε αυτή την κοινωνία.
Θα μπορούσατε να μας πείτε τι κάνει το Ευρωκοινοβούλιο για να αλλάξει αυτή την κατάσταση,ώστε και εμείς με τη σειρά μας να ενημερώσουμε τους συμμαθητές μας;
Αυτά που κάνει το Ευρωκοινοβούλιο είναι να δημιουργεί κείμενα για ανάπηρα άτομα, όπως είναι η στρατηγική για την αναπηρία για την περίοδο 2020-2030. Δημιουργεί νομοσχέδια με τροπολογίες που εντάσσουν τους ανάπηρους πολίτες μέσα στην αγορά εργασίας. Είναι ανάγκη να βγουν στην ελεύθερη αγορά και γενικά χρειάζεται πολιτικές που οδηγούν και ωθούν τους ανθρώπους στο δικαίωμα της επιλογής.
Είστε ψυχίατρος. Τι σημαίνει για εσάς η ψυχιατρική επιστήμη και γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο επάγγελμα;
Αρχικά όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στην ιατρική σχολή, δεν γνώριζα ποιον τομέα της ιατρικής ήθελα να ακολουθήσω. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου όμως, συνειδητοποίησα ότι η ψυχιατρική επιστήμη είναι κάτι το οποίο αγαπώ και με ενδιαφέρει. Ο πρώτος λόγος που αγάπησα την ψυχιατρική είναι το γεγονός ότι λόγω της βλάβης μου δεν βρήκα κάτι πιο ενδιαφέρον. Ο δεύτερος λόγος, είναι το ότι είναι εξαιρετικά μαγικό μέσα από τις λέξεις και μόνο, χωρίς κάποια επιπλέον επαφή να μπορείς να συμπεράνεις, τι άνθρωπο έχεις απέναντί σου.
Παρόλο που είμαι πολιτικός, παραμένω όμως και θα παραμείνω ψυχίατρος. Την ιδιότητα του γιατρού δεν θα την αφήσω ποτέ, προσπαθώ να μην την παραμελώ. Φυσικά δεν είναι πάντα εύκολο, λόγω των υποχρεώσεων που έχω αναλάβει στον πολιτικό στίβο, αλλά πραγματικά αυτή η επιστήμη έχει έναν τρόπο να αποκαλύπτει τον λόγο που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Τι θα μπορούσε να γίνει στην Ελλάδα ώστε να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων με ψυχικά νοσήματα;
Πολύ ωραία ερώτηση!
Καταρχάς, το βασικότερο και το πιο μεγάλο θέμα, που είναι δυστυχώς παγκόσμιο, είναι ότι ο άνθρωπος που πάσχει από κάποιο ψυχολογικό νόσημα ταυτίζεται με τον κακό ή φτωχό άνθρωπο. Επομένως, μια σημαντική κίνηση είναι να φύγει από πάνω του το στίγμα και να αποενοχοποιηθεί. Να εκλείψουν αυτά τα στερεότυπα. Η ψυχική νόσος μπορεί να «χτυπήσει» τον οποιονδήποτε. Όπως μπορεί να τύχει σε οποιονδήποτε, οποιαδήποτε άλλη νόσος. Άρα, λοιπόν, απαιτείται «αποστιγματοποίηση».
Δεύτερον και πολύ σημαντικό είναι να μπορέσει ο κόσμος να έχει μια πιο εύκολη πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες. Σε υπηρεσίες κοινότητας, οι οποίες προφέρουν και υποστηρίζουν την ψυχική υγεία, ώστε να μπορέσουμε όσο γίνεται, να βελτιώσουμε αυτόν το τομέα. Τρίτον,να υπάρξει καλύτερη πληροφόρηση, ενημέρωση και κατανόηση στην κοινότητα. Τέλος, για μένα είναι πολύ σημαντικό να γίνεται περισσότερη και μεγαλύτερη έρευνα στο πεδίο αυτό.
Ας έρθουμε και σε ένα πιο επίκαιρο ζήτημα. Ποια είναι η άποψή σας για όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία; Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αναλάβει δράση για αυτό το θέμα που απασχολεί όλο τον κόσμο;
Δεν υπάρχουν λέξεις οι οποίες να μπορούν να περιγράψουν την κατάσταση που βιώνει ο ουκρανικός λαός με τη ρωσική εισβολή. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θεωρούμε πως αυτός ήταν ένας ξεκάθαρα επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας προς την Ουκρανία. Έχει επιδείξει ο λαός της Ουκρανίας μεγάλο θάρρος, αυταπάρνηση, πατριωτισμό.
Παρά τις αντίξοες συνθήκες, οι Ουκρανοί υπερασπίζονται τα δίκαιά τους και το δικαίωμά τους να είναι ελεύθεροι και είναι λογικό ότι θα αγωνιστούν για ν’ αντιμετωπίσουν τη ρωσική επιθετικότητα. Θεωρώ πως αυτό είναι ένα μεγάλο παράδειγμα το οποίο πρέπει να μας κάνει να σταθούμε δίπλα τους. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει καταδικάσει πολλαπλώς τον επιθετικό αυτό πόλεμο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλει αυστηρές κυρώσεις στη Ρωσία. Έχουμε δώσει πέρα από την ανθρωπιστική βοήθεια και αμυντική βοήθεια ύψους 3 δισεκατομμυρίων, ώστε να μπορέσει να αντισταθεί σε αυτό τον πόλεμο η Ουκρανία. Η Ευρώπη είναι κοντά στην Ουκρανία, καθώς οι αρχές της επιτάσσουν να συνδράμει όσους έχουν το Δίκαιο με το μέρος τους.
Πηγή: Η Ροδιακή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου