Να ξεμπερδεύουμε!

«Έλα να κάνουμε τις ασκήσεις σου τώρα να ξεμπερδεύουμε για να είσαι ελεύθερος μετά». Πόσα μεσημέρια δεν έχουμε ακούσει σαν παιδιά και δεν έχουμε πει σαν γονείς αυτή τη φράση; Ακόμα και πριν από Σαββατοκύριακο; Έχετε σκεφτεί ποιο μήνυμα για το σχολείο στέλνουμε με αυτό τον τρόπο στα παιδιά μας; 

«Ξεμπερδεύουμε», «είσαι ελεύθερος». 

Η φράση αυτή κρύβει μέσα της την πεποίθηση ότι η δουλειά για το σχολείο στο σπίτι είναι βραχνάς, ένα αναγκαίο κακό που οφείλουμε να κάνουμε αν και δεν έχουμε καμία διάθεση. Είναι κάτι που μας επιβάλλεται από τον δάσκαλο/τη δασκάλα χωρίς να υπάρχει πραγματικά λόγος. «Ξεμπερδεύουμε» με πραγματικά δυσάρεστα και μη ουσιαστικά. Με πράγματα που μας ταλαιπωρούν, μας γεννούν αρνητικά συναισθήματα και δεν μας βοηθούν. Με πράγματα που μας στερούν χρόνο από άλλα, πιο ευχάριστα, πιο ουσιαστικά, πιο σημαντικά. 

Μια τέτοια φιλοσοφία όμως πίσω από τις ασκήσεις και το διάβασμα στο σπίτι συνεπάγεται μια επιφανειακή προσέγγιση που πραγματικά καταργεί την αξία τους. Ασκήσεις που γίνονται σαν αγγαρεία, βιαστικά και μηχανικά, χωρίς να βάζουν σε σκέψη το παιδί, χωρίς να του γεννούν ιδέες και ερωτήματα, χωρίς να ενισχύουν την έμφυτη περιέργεια και δημιουργικότητά του, χωρίς να το «αναγκάζουν» να θυμηθεί τα βασικά σημεία του μαθήματος και να εντοπίσει κενά, παρανοήσεις, σημεία που δεν κατάλαβε καλά. Όχι, έτσι οι ασκήσεις δεν έχουν νόημα. Ακόμα και η καλύτερη άσκηση καταλήγει ανούσια με μια τέτοια προσέγγιση. Και για αυτή την προσέγγιση φταίμε εμείς οι μεγάλοι. Εμείς μαθαίνουμε στα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν αρνητικά το σχολείο. Αν θέλουμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν θετική στάση απέναντι στη μάθηση πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις ασκήσεις και το διάβασμα στο σπίτι. 

Πώς; 

- Αφιερώνοντάς τους επαρκή και ποιοτικό χρόνο, όταν τα παιδιά μας είναι ξεκούραστα και με καθαρό μυαλό. Χωρίς βιασύνες και πίεση. 

- Αντιμετωπίζοντάς τις με ενθουσιασμό, σαν πολύτιμα εργαλεία στην προσπάθειά μας να κατακτήσουμε νέες γνώσεις. Ειδικά οι ασκήσεις που δίνουν μεγάλα περιθώρια ελευθερίας στους μαθητές πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν νοητικές προκλήσεις, παιχνίδια για το μυαλό, ευκαιρίες έκφρασης και δημιουργίας. 

- Εκφράζοντας συναισθήματα θετικά για την ανάθεσή τους και αποφεύγοντας αρνητική κριτική μπροστά στα παιδιά για τον αριθμό, την έκταση και το περιεχόμενό τους. 

Μόνο έτσι θα αρχίσουν τα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν το σχολείο σαν πολύτιμο βοηθό στο ταξίδι της μάθησης και της εξέλιξής τους!

Ιωάννα Αγγέλου

Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)

Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)

MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση