Αγαπηδάκη: Το σχολείο είναι κοινότητα που σου δίνει ταυτότητα

«Ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα του παιδιού, είναι το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η Ειδική Γραμματεία Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων υλοποιεί και φέτος το πρόγραμμα υποστήριξης στους εκπαιδευτικούς που εργάζονται σε ξενώνες ασυνόδευτων ανηλίκων, προκειμένου να ενισχυθεί η φοίτηση τους στο σχολείο». Αυτό σημειώνει σε ανάρτηση της στα social media, η Ειδική Γραμματέας Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, Ειρήνη Αγαπηδάκη.

Και προσθέτει:

«Τα αποτελέσματα από αυτή τη δράση πέρυσι, έδειξαν ότι με αυτόν τον τρόπο προλαμβάνεται η σχολική διαρροή και ενισχύεται η κοινωνική τους ένταξη. Τα ασυνόδευτα ανήλικα, τα παιδιά σε κίνηση όπως αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία, έχουν υποστεί πολλαπλό τραύμα: έχουν χάσει τη βάση που έχουμε όλοι ως πεδίο αναφοράς, την οικογένεια.

Έχουν πέσει θύματα κάθε είδους εκμετάλλευσης κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, ενώ συχνά τραυματίζονται και στις χώρες υποδοχής, όταν συναντούν κοινωνική απόρριψη και αποκλεισμό. Βασικός παράγοντας της κοινωνικής τους ένταξης είναι το σχολείο, εκεί υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία να θεραπευτεί το τραύμα μέσα από τη σχέση με τον δάσκαλο και τους συμμαθητές.

Η χώρα μας έχει συμφέρον να είναι τα παιδιά στο σχολείο. Αν δεν είναι εκεί, τα παραδίδουμε στους επιτήδειους που τα εκμεταλλεύονται και υπονομεύουμε την κοινωνική συνοχή. Προφανώς, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης ως προς τον τρόπο ένταξης τους στο σχολείο, αλλά η θέση τους είναι εκεί. Να μάθουν να διαβάζουν & να γράφουν στα Ελληνικά.

Το σχολείο δεν είναι απογυμνωμένο από τον κοινωνικό του ρόλο. Δεν είναι ένας ξερός μηχανισμός που σου φυτεύει τη γνώση στο κεφάλι, αλλά μια κοινότητα που σου δίνει ταυτότητα, σε κάνει να βρίσκεις τη δύναμη να συνυπάρχεις, να σχετίζεσαι, να ονειρεύεσαι, να γίνεις ο εαυτός σου και όχι το τραύμα σου.

Τα λόγια ενός πιτσιρικά από το Αφγανιστάν, τα λένε καλύτερα από μένα: «Ο πατέρας μου ήταν βοσκός, αλλά ήξερε να γράφει και να διαβάζει και έμαθε και σε μένα. Κάθε φορά που πιάνω το μολύβι, είναι σαν να τον βλέπω μπροστά μου, σαν να ζει ακόμα, να με αγαπάει, να είμαστε μαζί, να είναι όλα καλά. Ήταν πολύ υπερήφανος που μπορούσε να διαβάσει και θέλω κι εγώ να έχω αυτήν την υπερηφάνεια στη ζωή μου».

Πηγή: Καθημερινή