Κακός δάσκαλος

«Είναι πολύ αυστηρός», «Είναι κακός μαζί του», «Δεν δείχνει καθόλου κατανόηση», «Το προσβάλλει συνέχεια», «Δεν το βοηθάει καθόλου», «Δεν ενδιαφέρεται για το παιδί μου».

Πολλές φορές οι γονείς των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες λένε τις φράσεις αυτές για τους εκπαιδευτικούς των παιδιών τους στις γενικές τάξεις. Αποδέκτες των παραπόνων τους είναι συνήθως οι άλλοι γονείς, οι συγγενείς, οι φίλοι ή οι ειδικοί που υποστηρίζουν το παιδί εκτός σχολείου. Με αυτό τον τρόπο, ωστόσο, αφενός το πρόβλημα δεν λύνεται και αφετέρου δημιουργείται μία ολοένα αυξανόμενη ένταση και ένα αρνητικό κλίμα μεταξύ σχολείου και οικογένειας.

Ναι, είναι γεγονός ότι κάποιοι εκπαιδευτικοί συμπεριφέρονται πολλές φορές με λανθασμένο/ ακατάλληλο τρόπο στα παιδιά. Ατυχή σχόλια που τα φέρνουν σε δύσκολη θέση ή τα προσβάλλουν, έλλειψη ευελιξίας, υπερβολική αυστηρότητα, παράβλεψη των αναγκών τους. Συμπεριφορές που απογοητεύουν και πληγώνουν τα παιδιά, επιδρούν αρνητικά στην αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή τους, παρεμποδίζουν την μάθηση, καλλιεργούν μια αντιπάθεια για το σχολείο και τη γνώση, τα απομονώνουν κοινωνικά και τα καθιστούν τα «κακά», «ενοχλητικά», «ανυπάκουα» παιδιά της τάξης που κανείς δεν κάνει παρέα. 

Τι μπορούμε να κάνουμε ως γονείς για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας αν διαπιστώσουμε ένα τέτοιο πρόβλημα ;

1) Ερχόμαστε σε άμεση επικοινωνία με τον ίδιο τον εκπαιδευτικό και δεν πηγαίνουμε για παράπονα στον διευθυντή του σχολείου ή σε άλλους γονείς. 

2) Στη συνάντηση με τον εκπαιδευτικό πηγαίνουμε ήρεμοι και με θετική διάθεση αναγνωρίζοντας ότι κατά πάσα πιθανότητα η συμπεριφορά του δασκάλου δεν οφείλεται σε κακία ή έλλειψη ενδιαφέροντος για το παιδί μας, αλλά σε έλλειψη γνώσεων σχετικά με το πώς επηρεάζουν οι ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες την συμπεριφορά και τις επιδόσεις του παιδιού, καθώς και σε έλλειψη επίγνωσης σχετικά με την επίδραση που έχει η συμπεριφορά του στο παιδί (ψυχολογικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, γνωστικά). 

3) Ενημερώνουμε τον εκπαιδευτικό για τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες του παιδιού, δίνοντας έμφαση στις δυσκολίες που απορρέουν από αυτές, μέσα από πρακτικά και καθημερινά παραδείγματα. Με αυτό τον τρόπο ο εκπαιδευτικός θα μπορεί να ερμηνεύει με σωστό τρόπο κάποιες συμπεριφορές του παιδιού που προηγουμένως εκλάμβανε σαν δείγμα αδιαφορίας, αγένειας, έλλειψης σεβασμού, κακίας, προκλητικότητας. Και είναι γνωστό ότι ο τρόπος που ερμηνεύουμε τα πράγματα καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούμε. 

4) Εστιάστε στο παιδί, στις δυσκολίες και τα συναισθήματά του και μην μετατοπίζετε – αρχικά τουλάχιστον- το επίκεντρο της συζήτησης στην συμπεριφορά του δασκάλου, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να ερμηνευτεί από τον ίδιο ως επίθεση και να τον κάνει να κρατήσει αμυντική ή επιθετική στάση. Δώστε έμφαση στο πώς αισθάνεται το παιδί (πχ όταν οι άλλοι γελούν μαζί του, όταν έρχεται άγραφος, όταν δεν μπορεί να λύσει μια άσκηση). 

5) Ζητήστε από τον εκπαιδευτικό να σας μιλήσει για τα θέματα/τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά με το παιδί σας μέσα στην τάξη. Ενημερώστε τον αν οι ίδιες συμπεριφορές εμφανίζονται στο σπίτι και πώς τις αντιμετωπίζετε με αποτελεσματικό τρόπο. 

Κρατήστε την συζήτηση σε θετικό κλίμα. Θυμηθείτε όλες εκείνες τις στιγμές που η συμπεριφορά του παιδιού σας στο σπίτι σας έφερε σε απόγνωση και σκεφτείτε πώς θα ήταν αν ήσασταν σε μια τάξη με άλλα 23 παιδιά… Μόνο με κατανόηση και συνεργασία μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών μπορούν τα παιδιά να βοηθηθούν πραγματικά !

Ιωάννα Αγγέλου

Ειδική παιδαγωγός - νηπιαγωγός