Εξωστρεφής και με πίστη στον εαυτό του, ο δεκαεξάχρονος Serdar* κατάφερε να μάθει μόνος του άπταιστα αγγλικά. «Είναι κάτι το απαραίτητο», μας λέει. Τα κατάφερε απλά και μόνο μέσω του Ίντερνετ, μιλώντας με ανθρώπους που γνώρισε στο ταξίδι του από το Αφγανιστάν ως την Ελλάδα, αλλά και κατά τους μήνες που πέρασε σε διάφορους χώρους φιλοξενίας προσφύγων.
«Ήθελα να βελτιώσω τα λίγα αγγλικά που είχα μάθει στην πατρίδα μου, και το έκανα. Ο πατέρας μου λέει ότι όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ μπορεί να τα καταφέρει αρκεί να προσπαθήσει αρκετά. Εκείνος ήθελε να πάει στο σχολείο αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ, λόγω της δύσκολης κατάστασης στο Αφγανιστάν. Έτσι, εστίασε σε εμένα.»
Επιβιώνοντας στο ταξίδι για την Ευρώπη
Αυτή η θετική στάση βοήθησε τον Serdar να επιβιώσει από τις κακουχίες που συνάντησε στο μακρύ του ταξίδι σε αναζήτηση της ασφάλειας στην Ευρώπη. Τώρα μένει στο κέντρο της Αθήνας σε έναν ξενώνα για ασυνόδευτα αγόρια, το οποίο διαχειρίζονται τα Παιδικά Χωριά SOS, με τη στήριξη της UNICEF και χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο ξενώνας τού προσφέρει πολλά περισσότερα από μια απλή στέγη. Λαμβάνει μια σειρά από υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της ψυχολογικής στήριξης, της νομικής συνδρομής, της πρόσβασης στην εκπαίδευση και την ψυχαγωγία. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι στον ξενώνα δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης με το προσωπικό και τα άλλα παιδιά.
Ο Serdar είναι ένας από τους τυχερούς. Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα βρίσκονται 2.000 ασυνόδευτα παιδιά εκ των οποίων 890 περιμένουν ακόμη να τοποθετηθούν σε ασφαλείς χώρους φιλοξενίας λόγω έλλειψης κλινών. Απογοητευμένα από τις καθυστερήσεις στην επεξεργασία των αιτήσεων ασύλου, μετεγκατάστασης ή οικογενειακής επανένωσής τους, πολλά ασυνόδευτα παιδιά εύλογα παρουσιάζουν σημάδια άγχους που ενδέχεται να οδηγήσουν σε επιθετικές συμπεριφορές ή κατάθλιψη. Όσα δεν αντέχουν πλέον την αναμονή για νόμιμη μετακίνηση κάποιες φορές καταφεύγουν σε διακινητές. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο εκτίθενται σε ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους.
Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα ο Serdarγια να ηρεμήσει μιλάει με τον πατέρα του με τη βοήθεια του ξενώνα ο οποίος προσφέρει στα παιδιά πρόσβαση στο τηλέφωνο ή το Ίντερνετ με στόχο τη διατήρηση των οικογενειακών δεσμών. «Καταφέρνω να του μιλάω κάθε εβδομάδα ή κάθε δύο εβδομάδες. Δουλεύει ως φύλακας κοντά στο σπίτι μας, περίπου 30 λεπτά έξω από την Καμπούλ.
«Μην αφήσεις μια άσχημη μέρα να γίνει μια άσχημη ζωή» - μου λέει».
Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Serdar έχει ζήσει πολλές δυσκολίες. «Άφησα την οικογένειά μου πριν από ένα χρόνο», μας εξηγεί. «Στην πατρίδα μου υπάρχει ένα σοβαρό θρησκευτικό ζήτημα που έχει να κάνει με το κατά πόσο κάποιος είναι Σουνίτης ή Σιίτης. Είμαι Σιίτης από την εθνοτική ομάδα των Χαζάρα και ο μεγάλος μου αδελφός δολοφονήθηκε από τους Ταλιμπάν. Ο πατέρας μου ανησυχούσε πολύ για εμένα. Με αγαπάει πολύ αλλά δεν άντεχε να χάσει και άλλο γιο. Μάζεψε χρήματα ώστε να μπορέσω να φύγω με μοναδικό προορισμό την ασφάλεια.»
«Κινούμενος τάφος»
Έφυγε από το Αφγανιστάν με τη βοήθεια διακινητών και ταξίδεψε παράνομα σε ένα αυτοκίνητο μαζί με άλλα 21 άτομα. Το αυτοκίνητο έμοιαζε στα μάτια του με «κινούμενο τάφο» που τον μετέφερε στο σαπιοκάραβο με το οποίο πέρασε το Αιγαίο για να φτάσει στην Ελλάδα. Ο Serdar έμεινε άστεγος και έζησε πολλές ακόμη δυσκολίες πριν τον εντοπίσουν οι Αρχές και τον μεταφέρουν στον ξενώνα που λειτουργούν τα Παιδικά Χωριά SOS με τη στήριξη της UNICEF.
Σύμφωνα με τη Galit Wolfensohn, Υπεύθυνης του Τομέα Παιδικής Προστασίας της ομάδας ανταπόκρισης για το προσφυγικό της UNICEF στην Ελλάδα, «η ευημερία και η ασφάλεια των ασυνόδευτων παιδιών είναι μεταξύ των βασικών προτεραιοτήτων μας στην Ελλάδα». «Για να το επιτύχουμε, συνεργαζόμαστε με τις Αρχές και τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών ώστε να ενισχύσουμε τον εθνικό μηχανισμό παραπομπών ασυνόδευτων παιδιών και να τους προσφέρουμε άμεσα καταφύγιο, ενώ παράλληλα επενδύουμε στην ενίσχυση της ποιότητας της παρεχόμενης φροντίδας, το οποίο θα έχει μακροπρόθεσμα οφέλη για ολόκληρο το σύστημα.»
Με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η UNICEF προσφέρει στήριξη σε τρεις ξενώνες ασυνόδευτων παιδιών στη Λέσβο και την Αθήνα. Ο Mohammed Vahedi είναι διευθυντής στον ξενώνα όπου μένει ο Serdar.
«Η δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου θα μπορούσε να νιώσει ασφαλής ήταν η βασική μας προτεραιότητα όταν γνωρίσαμε για πρώτη φορά τον Serdar», μας εξηγεί ο Mohammed. «Όπως κάνουμε με όλα τα παιδιά που έρχονται σε εμάς ξεκινήσαμε φέρνοντάς τον σε επαφή με έναν κοινωνικό λειτουργό, έναν ψυχολόγο και έναν δικηγόρο. Δημιουργώντας ένα πλαίσιο στήριξης για τα παιδιά φέρνουμε στην επιφάνεια τον καλύτερο εαυτό τους. Ειδικά ο Serdar δεν χρειάστηκε πολλή βοήθεια. Είναι ένα ευγενικό, κοινωνικό και δραστήριο παιδί. Παίρνει τη ζωή του στα χέρια του.»
Να έχεις μεγάλη καρδιά και να φέρνεις γαλήνη στους άλλους
Με τα άπταιστα αγγλικά του, ο Serdar βοηθά άλλους Αφγανούς πρόσφυγες να αντιμετωπίσουν διοικητικά εμπόδια αλλά και με την καθημερινή τους ζωή στην Ελλάδα. Διδάσκει αγγλικά στον ξενώνα, αλλά και σε ένα κέντρο ημέρας προσφύγων, το οποίο λειτουργεί χάρη σε εθελοντές. «Πρέπει να βοηθάμε και να προσπαθούμε να προσφέρουμε περισσότερα. Βοηθώντας και κάνοντας ευτυχισμένους εκείνους που έχουν πολλά προβλήματα συνειδητοποιούμε ότι είμαστε όλοι άνθρωποι.»
Ονειρεύεται να μετακομίσει στη Γαλλία ή το Λονδίνο και να σπουδάσει ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μέχρι τότε, συχνάζει σε μια μικρή κλινική στην πλατεία των Εξαρχείων και βοηθά στη μετάφραση έναν Ισπανό γιατρό ο οποίος παρακολουθεί πρόσφυγες. «Να έχεις μεγάλη καρδιά και να φέρνεις γαλήνη στους άλλους», μας συμβουλεύει ο Serdar.
Στον ξενώνα αισθάνεται ότι τον υποστηρίζουν, σαν μια δεύτερη οικογένεια. Όμως η ζωή μακριά από τη βιολογική του οικογένεια δεν παύει να είναι σκληρή. «Κάθε βράδυ, κάθε δευτερόλεπτο σκέφτομαι την οικογένειά μου. Δεν είναι εύκολο να επιβιώσεις χωρίς την οικογένειά σου» μας λέει.
*Τα ονόματα έχουν αλλάξει για λόγους προστασίας.
Πηγή: Unicef
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου