Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην ελληνική οικογένεια η τάση να αποκρύπτονται τα ενδοοικογενειακά προβλήματα από τον φόβο για την κριτική των άλλων, με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ψυχολογική επιβάρυνση των μελών της.
Κανείς δεν δικαιούται να κατηγορήσει εύκολα μια οικογένεια ως υπαίτια για την εκδήλωση ενός ψυχολογικού προβλήματος σε κάποιο από τα μέλη της. Μπορεί όμως εύλογα να αναρωτηθεί αν τα μέλη της αντιμετώπισαν με αμεσότητα, ψυχραιμία και υπευθυνότητα το πρόβλημα που εκδηλώθηκε και συνεργάστηκαν σταθερά και αποδοτικά με τους θεράποντες ιατρούς και στα αρμόδια θεραπευτικά πλαίσια.
Ο φόβος της αποκάλυψης ενός σοβαρού ψυχολογικού προβλήματος δημιουργεί στον πάσχοντα ένα συνεχές αίσθημα φόβου απόρριψης που αναπόφευκτα επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής του, ενώ στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του συχνά προκαλεί συναισθήματα ενοχής, ντροπής, οργής και αναξιότητας.
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, τα ποσοστά της κατάθλιψης έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και οι διαπιστωμένες αυτοκτονίες στην Ελλάδα το 2015 ήταν 550, ενώ συνολικά ποσοστό 38,5% του πληθυσμού θα εμφανίσει κάποια στιγμή ένα ψυχολογικό πρόβλημα.
Τα προβλήματα αυτά αφορούν σε καταθλιπτικές διαταραχές ενδεχομένως με απόπειρες αυτοκτονίας ή άλλες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ψυχώσεις με υπολειμματικά στοιχεία και περιστατικά με ιστορικό εξάρτησης από αλκοόλ ή άλλες ψυχοδραστικές ουσίες, τα οποία μετά την θεραπεία απεξάρτησης εμφανίζουν συχνά καταθλιπτικά ή ψυχωσικά συμπτώματα.
Τα συμπτώματα αυτά σε αρκετές περιπτώσεις επιμένουν και πολλές φορές επιδεινώνονται παρά την ιατρική και φαρμακευτική στήριξη του ασθενούς και τις συχνές αλλαγές ιατρών και φαρμακευτικής αγωγής, κάτι που όπως είναι φυσικό προκαλεί μεγάλη αναστάτωση και απόγνωση σε όλη την οικογένεια.
Αποτελεί ουσιαστική και υψηλής προτεραιότητας ανάγκη για την ελληνική οικογένεια να διεκδικήσει δυναμικά την ίδρυση και την λειτουργία των αναγκαίων εναλλακτικών δομών που θα έχουν ως βασικό στόχο την πολύπλευρη και συνεχή ψυχοκοινωνική στήριξη του πάσχοντος μέλους της.
Οι δομές αυτές θα έχουν μεταξύ άλλων την δυνατότητα βραχείας ή μακράς διαμονής και ολιγόωρης ή ολοήμερης παραμονής σε ειδικούς εναλλακτικούς χώρους με παροχή πολλαπλών εξατομικευμένων θεραπευτικών παρεμβάσεων, ατομικών και ομαδικών, σε καθημερινή βάση.
Αναμφισβήτητα η απουσία τέτοιων πολύπλευρων εναλλακτικών δομών αποτελεί ένα μεγάλο κενό στο χώρο της Ψυχικής Υγείας στη χώρα μας, με αρκετές αρνητικές και μη επακριβώς υπολογίσιμες συνέπειες σε ιατρικό, οικογενειακό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μένει η οικογένεια θωρακισμένη πίσω από το πρόβλημα της, παλεύοντας μόνη της με υπαρκτούς και ανύπαρκτους κινδύνους και φόβους. Αντιθέτως επιβάλλεται από πολλούς και σοβαρούς λόγους να βγει μπροστά από το πρόβλημα της και να ενώσει την αδύναμη ίσως φωνή της με άλλες παρόμοιες φωνές έτσι ώστε να ακουστεί καθαρά το βασικό της αίτημα για στήριξη, κατανόηση, αποδοχή και ουσιαστική επίλυση του προβλήματος της.
Αυτές οι δυνατές φωνές δικαιούνται να διεκδικήσουν και να θέσουν τις βάσεις για την δημιουργία όλων των αναγκαίων θεραπευτικών δομών που θα λειτουργούν ως η άλλη επιλογή ανάμεσα στην κλειστή κατ’ οίκον ανεπαρκή θεραπεία και στην ανοιχτή και πολυδιάστατη θεραπεία μέσα στην κοινότητα και στην κοινωνία, της οποίας είμαστε όλοι ισότιμα μέλη.
Του Άγγελου Κουκλινού
Ο Άγγελος Κουκλινός είναι ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής, υπεύθυνος της Μονάδας ΟΚΑΝΑ (Οργανισμός κατά των Ναρκωτικών) του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός»,www.kouklinos-a.gr / akouklinos@gmail.com
Πηγή: Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου