Ο μικρός Κάσπερ σχεδιάστηκε για να βοηθά παιδιά που νοσηλεύονται με καρκίνο. Αυτό τον καιρό δοκιμάζεται σε νοσοκομείο της Λισαβόνας.
Ο μικρός Κάσπερ δεν είναι ένα συνηθισμένο ρομπότ. Κατασκευάστηκε έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του και να αλληλεπιδρά μαζί του, χωρίς να είναι απλά ένα παιδικό παιχνίδι.
Ο Κάσπερ παίζει και μιλά. Σύνθετοι αισθητήρες,
συσκευές αισθητικής απεικόνισης και συστήματα πλοήγησης του επιτρέπουν να κινείται αυτόνομα, να αναγνωρίζει τους μικρούς ασθενείς και να αποφεύγει τα εμπόδια.
Οι γιατροί λένε πως κάνει καλή δουλειά.
«Από τη δική μας θέση, είναι πολύ ανησυχητικό να βλέπουμε τα παιδιά να χρησιμοποιούν ατομικά ηλεκτρονικά γκάτζετ σε απομόνωση. Η συμπεριφορά αυτή οδηγεί συχνά τα παιδιά που νοσηλεύονται σε μια σχέση μοναξιάς με την τεχνολογία. Νομίζω πως ένα ρομπότ σαν αυτό ενθαρρύνει την κοινωνική αλληλεπίδραση σε ομάδες, με χρήση της ίδιας τεχνολογίας», εξηγεί η ογκολόγος Φιλομένα Περέιρα.
Ο Κάσπερ σχεδιάστηκε από ερευνητές ενός ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος, που μελετούν πώς η κοινωνική ρομποτική μπορεί να αξιοποιηθεί σε εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες μέσα σε παιδιατρικό νοσοκομείο.
Οι προκλήσεις ήταν τεράστιες.
«Η πρώτη πρόκληση ήταν να βρούμε τη σωστή ρομποτική πλατφόρμα. Χρειαζόμασταν ένα ρομπότ που να μπορεί να περπατά μαζί με τον άνθρωπο, άρα με μέγιστη ταχύτητα μέχρι περίπου 2,5 μέτρα το δευτερόλεπτο.
Έπρεπε επίσης να βρούμε ένα ρομπότ με τη σωστή εμφάνιση. Έχουμε να κάνουμε με παιδιά ασθενείς, χρειαζόμασταν ένα χαριτωμένο ρομπότ. Οπότε ρωτήσαμε περίπου 100 παιδιά. Τα ρωτήσαμε πώς θα έπρεπε να δείχνει ένα ρομπότ.
Κι άλλη μια πρόκληση ήταν να αναπτύξουμε το μηχανικό κομμάτι. Ο Κάσπερ πρέπει να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του, οπότε ενσωματώνει κάποιες τεχνολογικές καινοτομίες. Καινοτομίες που λαμβάνουν υπόψη κοινωνικές πτυχές. Το ρομπότ πρέπει να αντιλαμβάνεται το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται», μας λέει ο Ζοάο Σίλβα Σεκέιρα, ηλεκτρολόγος μηχανικός του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας.
Κάποια από τα συστήματα του ρομπότ αναπτύχθηκαν σε εργαστήριο του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας.
Σύνθετη τεχνολογία συνδυάστηκε με αρχές των κοινωνικών επιστημών, όπως η Ψυχολογία, για να αναπτυχθεί η αντιληπτική υποδομή του Κάσπερ.
Τελικός στόχος είναι να διευκολυνθεί η σχέση ανθρώπου – ρομπότ με τρόπο ομαλό και δημιουργικό.
«Προσπαθούμε να προκαλέσουμε μια θετική αντίδραση μέσα τους. Οι γιατροί μας λένε πως, όσο πιο χαρούμενα είναι τα παιδιά αυτά, τόσο γρηγορότερα και καλύτερα αναρρώνουν μετά από τη θεραπεία. Θέλουμε λοιπόν ο Κάσπερ να βοηθά τα παιδιά να διασκεδάζουν, να παίζουν μαζί του. Θέλουμε να αποκτήσουν με το ρομπότ το είδος της σχέσης που θα είχαν με ένα κατοικίδιο, ή με ένα φίλο», εξηγεί ο Βίκτορ Γκονθάλεθ Πατσέκο, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Carlos III της Μαδρίτης.
«Θα ζητούσα από τους δημιουργούς του Κάσπερ να αυξήσουν ακόμα περισσότερο την ικανότητά του να αλληλεπιδρά με τα παιδιά. Ξέρω πως είναι δύσκολο. Το πιο δύσκολο κομμάτι της έρευνάς τους. Θα ήταν σπουδαίο όμως αν τα παιδιά σχημάτιζαν ακόμα στενότερους δεσμούς στοργής με το ρομπότ. Γιατί χρειάζεται πραγματικά να αναπτύσσουν δεσμούς στοργής με τα αντικείμενα που έχουν καθημερινά γύρω τους εδώ στο νοσοκομείο», προσθέτει η ογκολόγος Φιλομένα Περέιρα.
Οι ερευνητές ελπίζουν πως μέσα στην επόμενη τριετία ο Κάσπερ θα γίνει ρομπότ συντροφιάς και σε άλλα νοσοκομεία της Ευρώπης.
Επιμέλεια Julian GOMEZ
Πηγή: http://monarch-fp7.eu via euronews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου