Εμπόριο «ανεπιθύμητων» παιδιών

Η Αμερικανίδα Νικόλ Ισον περιγράφει την προσωπική της άποψη για την ανατροφή ενός παιδιού σε πέντε γραμμές: «Θα είμαι κακιά. Θα σε απειλήσω ότι θα σου πετάξω ένα μαχαίρι στον κ... Θα σε κυνηγήσω με το λάστιχο. Αλλά δεν θα σου αφήσω σημάδια, ούτε θα σε στείλω στο σχολείο με μελανιές. Και θα σου έχω έτοιμα τρία γεύματα κάθε ημέρα. Θες φάρμακα; Ψυχοθεραπεία; Μια αγκαλιά; Ο,τι θες. Αλλά πρέπει να ξέρεις ότι ο κόσμος δεν είναι τέλειος». Ενας νόμιμος φορέας υιοθεσίας θα μαύριζε τον φάκελό της με ένα μεγάλο Χ. Ωστόσο, το φόρουμ «Υιοθετώντας διαταραγμένα παιδιά» του Yahoo! είχε επιτρέψει στην Νικόλ Ισον να υιοθετήσει ένα «ανεπιθύμητο» παιδί, το οποίο εγκατέλειψαν οι πρώτοι θετοί γονείς του, χωρίς να περάσει από κανέναν έλεγχο και χωρίς να πληρώσει ούτε ένα δολάριο. Μόνο με μερικά κλικ.

Το Ιντερνετ είναι ο ευκολότερος τρόπος να αποδεσμευθούν πολλές οικογένειες στις ΗΠΑ από μια «αποτυχημένη υιοθεσία» και το φθηνότερο μέσο για να αποκτήσουν οι επίδοξοι γονείς ένα παιδί από μια μακρινή χώρα. Αρκεί να αναζητήσουν σε ιστοσελίδες του facebook τις φωτογραφίες των παιδιών που δίνονται εκ νέου για υιοθεσία - αυτή τη φορά διαδικτυακά - καθώς και τις συνοπτικές περιγραφές τους: «Ο Ντίλαν δεν παίρνει φάρμακα. Εχει τη δυνατότητα να συγκεντρώνεται εύκολα και λατρεύει τα παζλ». Ή «Ο Βανς είναι αθλητικός, έξυπνος, και σε γενικές γραμμές όχι τόσο επιθετικός». Ακόμη και η προβλεπόμενη τιμή είναι αναρτημένη: «2.600 ευρώ είναι τα έξοδα που χρεώνει η εταιρεία, λίγο παραπάνω από 150 ευρώ η εγγραφή και 1.000-1.800 ευρώ για τις υπηρεσίες των δικηγόρων». Με άλλα λόγια, ενώ η νόμιμη οδός των κρατικών φορέων για τη διεθνή υιοθεσία χρεώνει στους γονείς από 7.000 έως 22.000 ευρώ, η μαύρη αγορά του Διαδικτύου συνήθως κοστίζει το μισό, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τίποτε.

«ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΟ». «Στην πραγματικότητα προσφέρουμε ανθρωπιστικό έργο» διαβεβαιώνει η Σίντι Πεκ, υπεύθυνη του προγράμματος Δεύτερη Ευκαιρία ενός ιδιωτικού πρακτορείου που διαχειρίζεται μια ιστοσελίδα στο facebook. Η ίδια περνά ώρες σε τηλεφωνικές συζητήσεις με τους πρώην και τους μελλοντικούς γονείς, για να «σιγουρευτεί» ότι δεν κρύβουν τίποτα. Ολη η διαδικασία «επιστροφής στο σπίτι» («rehoming») των παιδιών δεν κρατά περισσότερο από μερικούς μήνες. «Δεν έχει καμία σχέση το κέρδος. Η οικογένεια που εγκαταλείπει το παιδί δίνει μόλις 700 ευρώ», που σύμφωνα με την Πεκ καλύπτει μόνον τα έξοδα μεταφοράς. Πράγματι, το ποσό αυτό φαντάζει ελάχιστο μπροστά στα έξοδα που απαιτεί η φροντίδα, ψυχική και σωματική, που έχουν ανάγκη κάποια παιδιά που καταφτάνουν στις ΗΠΑ από ορφανοτροφεία του εξωτερικού.

«Είναι ένα δύσκολο ταξίδι. Ακόμη κι εγώ έχω καλέσει μερικές φορές την αστυνομία, για κάποιο από τα κορίτσια μου που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας» λέει στη «Λιμπερασιόν» η 69χρονη Σάντρα Μόουτς, μητέρα δέκα επανα-υιοθετημένων παιδιών, τονίζοντας ότι «οι γονείς δεν είναι πάντα προετοιμασμένοι για τα παιδιά αυτά που ενδεχομένως να τους δυσκολέψουν». Ούτε έχουν την αντίστοιχη κοινωνική υποστήριξη για την ανατροφή των παιδιών, ούτε είναι διατεθειμένοι να απευθυνθούν στις Αρχές, που πιθανώς να θέσουν τους ίδιους ενώπιον της Δικαιοσύνης, με την κατηγορία της κακής μεταχείρισης. Ετσι, καταφεύγουν στην αχανή έκταση του Διαδικτύου, όπου πολλαπλασιάζονται τα ιδιωτικά πρακτορεία υιοθεσίας, τα οποία κερδοσκοπούν κάτω από τη μύτη του αμερικανικού κράτους.

ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ. Αυτή η «παράνομη παρέλαση υιοθετημένων παιδιών» είχε αποκαλυφθεί τον περασμένο Σεπτέμβριο από το Ρόιτερ. Η σοκαριστική έρευνα έδειχνε ότι στο φόρουμ «Υιοθετώντας διαταραγμένα παιδιά» τα τελευταία πέντε έτη δημοσιευόταν μια φωτογραφία ενός «καινούργιου» παιδιού κάθε εβδομάδα. Πολλά από αυτά είχαν καταλήξει σε οικογένειες παιδεραστών. Το Yahoo! κατήργησε το φόρουμ και οι περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ έθεσαν σε εφαρμογή τις διαδικασίες ενίσχυσης της νομοθεσίας για μεγαλύτερο έλεγχο στις μεθόδους υιοθεσίας. Ωστόσο είναι ακόμη πολύ εύκολο να αποκτήσει μια Νικόλ Ισον ένα παιδί ψαχουλεύοντας στον κόσμο του Διαδικτύου. Και ούτε αυτός ο κόσμος είναι τέλειος.

Πηγή: Νέα