Ελάχιστες φορές τα παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες κάνουν με προθυμία τις τετριμμένες ασκήσεις γραπτού λόγου που τους αναθέτουν οι δάσκαλοι ή οι καθηγητές. Είτε πρόκειται για κλίση ρημάτων, είτε για συγγραφή κειμένου, είτε για σχηματισμό προτάσεων, οι μαθητές αυτοί δεν έχουν κανένα κίνητρο να προσπαθήσουν.
Πολλές φορές, λίγο εξαιτίας της ανίας, λίγο εξαιτίας της πίεσης να τα κάνουν, βρίσκουν τα δικά τους κίνητρα. Πολλοί από αυτούς γράφουν με στυλούς διαφόρων χρωμάτων πχ μια λέξη με μπλε, μια με κόκκινο, μια με μαύρο, ιδίως όταν έχουν να κλίνουν ένα ρήμα ή να γράψουν προτάσεις. Άλλοι ζωγραφίζουν για να γράψουν έκθεση. Αν πρέπει να γράψουν ένα γράμμα, ζωγραφίζουν τον φάκελο, το γραμματόσημο και βάζουν μέσα το κείμενο. Αν πρέπει να γράψουν για μια εφεύρεση που έχει αλλάξει τη ζωή μας, ζωγραφίζουν το τηλεκοντρόλ και γράφουν δίπλα του. Αφιερώνουν πολύ χρόνο για την ζωγραφιά, ίσως πολύ περισσότερο σε σχέση με αυτό που αφιερώνουν για το γραπτό κείμενο και περιμένουν να πάρουν μπράβο και για εκείνη, γιατί εκείνη είναι κατά τη γνώμη τους το σημαντικό και ενδιαφέρον κομμάτι της άσκησης. Κάποιοι μαθητές είναι πρόθυμοι να κάνουν ασκήσεις γραπτής έκφρασης αν είναι να τις γράψουν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ή στο σημειωματάριο του κινητού τους τηλέφωνου.
Τις περισσότερες φορές οι δάσκαλοι, αλλά ακόμα περισσότερο οι καθηγητές δεν δέχονται αυτές τις «καινοτομίες» γιατί θεωρούν ότι έτσι ο μαθητής χάνει χρόνο, επικεντρώνει την προσοχή του σε σημεία ανούσια και όχι στην εκμάθηση της ύλης, δεν μαθαίνει να πειθαρχεί στους κανόνες του σχολείου και της άσκησης. Στην πραγματικότητα, οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν τελείως άδικο. Ωστόσο, θα πρέπει να σκεφτούν ότι οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες έχουν έναν εγκέφαλο που λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο από το δικό μας.
Λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν δεν έχουν κανένα κίνητρο να κάνουν τις ασκήσεις που τους δυσκολεύουν και στις οποίες δεν τα καταφέρνουν τόσο καλά όσο οι άλλοι. Πολλές φορές αυτά τα μικρά «κολπάκια» που βρίσκουν τα ίδια τα παιδιά τους δίνουν έναν λόγο να προσπαθήσουν. Ναι, η κλίση ενός ρήματος χρησιμοποιώντας στυλούς 4 διαφορετικών χρωμάτων μπορεί να είναι μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία, αλλά το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Ναι, αν διάβαζε κάποιος μαθητής μισή ώρα ένα ρήμα, σίγουρα θα το ήξερε από έξω και ανακατωτά και όχι μέτρια, έτσι όπως το έμαθε το παιδί με Μαθησιακές Δυσκολίες που το έκλινε χρησιμοποιώντας όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Αν όμως δεν το έκανε έτσι, σκεφτείτε ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το έγραφε και δεν θα το μάθαινε καθόλου. Τι λέει η παροιμία; Από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα. Ταιριάζει σε αυτή την περίπτωση γάντι. Ας μην είμαστε αυστηροί με το πώς έγιναν οι ασκήσεις και ας εστιάσουμε στο γεγονός ότι έγιναν και το παιδί έμαθε κάτι.
Επομένως, την επόμενη φορά, αντί να το μαλώσετε για το παρδαλό του τετράδιο και την ζωγραφική του στο καθαρό τετράδιο, πείτε του μπράβο και επαινέστε το για τις καλλιτεχνικές πινελιές που έβαλε στην άσκηση. Δώστε του μεγαλύτερη ελευθερία, σε αυτό και σε όλους τους μαθητές σας, να κάνουν τις ασκήσεις τους με τον τρόπο που τους εκφράζει. Άλλωστε, όλοι ξέρουμε ότι μια άσκηση που έχει γίνει με μπλε στυλό ή με μολύβι στο καθαρό τετράδιο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έγινε πραγματικά από το ίδιο το παιδί. Να είναι καλά τα βοηθήματα και οι γονείς ή οι δάσκαλοι στο σπίτι! Προσωπικά, προτιμώ ένα κείμενο γραμμένο στο κινητό του παιδιού παρά μια υπέροχη έκθεση της μαμάς του στο τετράδιο!
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου