Σε αυτές τις περιπτώσεις οι διαφορές λίγων εκατοστών δεν είναι μικρές, ούτε ασήμαντες
Ο όρος αντικοινωνική στάθμευση περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τις κατηγορίες εκείνες της στάθμευσης οχημάτων επάνω σε διαβάσεις πεζών και ράμπες ΑΜΕΑ. Σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και αν η πολιτεία έχει μεριμνήσει, δεν μεριμνούν οι πολίτες ή, ενίοτε, υποχωρούν τρόπον τινά συνειδησιακά μπροστά στην ανάγκη τους να παρκάρουν το αυτοκίνητό τους μη υπολογίζοντας μικρές, αλλά σημαντικές λεπτομέρειες…
Διαβαθμίσεις συνείδησης
Σύμφωνα με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας προβλέπεται ότι στάθμευση οχήματος δεν πρέπει να πραγματοποιείται σε απόσταση μικρότερη των 5 μέτρων από διάβαση πεζών ή επάνω σ’ αυτήν. Ακόμη, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταλαμβάνει θέση στην οποία βρίσκεται κεκλιμμένο επίπεδο (ράμπα) διάβασης Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ) ή σε χώρους στάθμευσης αποκλειστικά για συγκεκριμένο όχημα Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ) με το σύνολο των παραπάνω να αποτελούν παραβάσεις του άρθρου 34 του Ν.2699. Ωστόσο, η καθημερινότητα των δρόμων των πόλεων φαίνεται στην πράξη να αξιώνει ως προς το πρώτο σκέλος, αυτό των διαβάσεων πεζών, το ελάχιστο, δηλαδή ναι μεν όχι την απόσταση των αυστηρά 5 μέτρων, αλλά τουλάχιστον όχι την καταπάτηση της διάβασης που θα δεν θα επέτρεπε τη διέλευση στους πεζούς.
Σε τοπικό επίπεδο, τι γίνεται στις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες η πολιτεία έχει μεριμνήσει στη διάβαση πεζών να υπάρχει και η απαραίτητη μπάρα αναπήρων; Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν, όπως αποδεικνύεται από μικρά περιστατικά σε αντίστοιχες συνθήκες, όπως σε διάβαση στην παραλιακή οδό προς το τελωνείο, τα οποία και λαμβάνουν χώρα καθημερινά εις απόδειξη ότι… και η συνείδηση των πολιτών γνωρίζει διαβαθμίσεις.
Στην εικονιζόμενη διάβαση, ένας ηλικιωμένος οδηγός παρκάρει ώρα απογευματινή το αυτοκίνητό του στο οποίο συνοδεύεται από μέλη της οικογένειάς του. Μόλις όλοι οι επιβαίνοντες κατεβαίνουν, ο νεαρότερος άντρας της οικογένειας έχει μία έντονη συζήτηση με τον πατέρα του στην οποία και του υποδεικνύει ότι πάρκαρε επάνω σε διάβαση και ράμπα ΑΜΕΑ. Αναλαμβάνοντας να τακτοποιήσει το ζήτημα, αφήνει τους υπόλοιπους να πάρουν τον δρόμο τους και, μπαίνοντας στη θέση του οδηγού, αποδεσμεύει τον χώρο δείχνοντας εμπράκτως ότι τάσσεται κατά της όχι μόνο παράνομης, αλλά και… αντικοινωνικής στάθμευσης.
Σε περιπτώσεις πάλι όπου το όχημα παρέμεινε κοντά στο σημείο, δύο ενδεικτικά από όσες προκύπτουν αποδεικνύουν ότι η νοοτροπία των οδηγών βρίσκεται κοντά, απέχει όμως αρκετά βήματα από τις πραγματικές ανάγκες των ατόμων που θα χρειαστούν τη συγκεκριμένη διάβαση και τη ράμπα ΑΜΕΑ. Στη μία από αυτές, ο οδηγός προτιμά να διπλοπαρκάρει «κλέβοντας» χώρο του δρόμου παρά να καταπατήσει τη σήμανση και τη ράμπα. Στη δεύτερη, ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν τηρεί, κατά το σύνηθες μεν, αυστηρή απόσταση από τη διάβαση, αλλά αυτό όταν συμπίπτει με μία διάβαση για ΑΜΕΑ θα έπρεπε να συνυπολογίζεται, αφού η ανεμπόδιστη διέλευση του αναπηρικού αμαξιδίου εξαρτάται ακόμη και από… δύο, τρία «κλεμμένα» εκατοστά. Εν τέλει, η οδηγική μας συνείδηση και συμπεριφορά είναι τελικά, υπόθεση με διαφορά… εκατοστών.
Ο όρος αντικοινωνική στάθμευση περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τις κατηγορίες εκείνες της στάθμευσης οχημάτων επάνω σε διαβάσεις πεζών και ράμπες ΑΜΕΑ. Σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και αν η πολιτεία έχει μεριμνήσει, δεν μεριμνούν οι πολίτες ή, ενίοτε, υποχωρούν τρόπον τινά συνειδησιακά μπροστά στην ανάγκη τους να παρκάρουν το αυτοκίνητό τους μη υπολογίζοντας μικρές, αλλά σημαντικές λεπτομέρειες…
Διαβαθμίσεις συνείδησης
Σύμφωνα με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας προβλέπεται ότι στάθμευση οχήματος δεν πρέπει να πραγματοποιείται σε απόσταση μικρότερη των 5 μέτρων από διάβαση πεζών ή επάνω σ’ αυτήν. Ακόμη, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταλαμβάνει θέση στην οποία βρίσκεται κεκλιμμένο επίπεδο (ράμπα) διάβασης Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ) ή σε χώρους στάθμευσης αποκλειστικά για συγκεκριμένο όχημα Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ) με το σύνολο των παραπάνω να αποτελούν παραβάσεις του άρθρου 34 του Ν.2699. Ωστόσο, η καθημερινότητα των δρόμων των πόλεων φαίνεται στην πράξη να αξιώνει ως προς το πρώτο σκέλος, αυτό των διαβάσεων πεζών, το ελάχιστο, δηλαδή ναι μεν όχι την απόσταση των αυστηρά 5 μέτρων, αλλά τουλάχιστον όχι την καταπάτηση της διάβασης που θα δεν θα επέτρεπε τη διέλευση στους πεζούς.
Σε τοπικό επίπεδο, τι γίνεται στις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες η πολιτεία έχει μεριμνήσει στη διάβαση πεζών να υπάρχει και η απαραίτητη μπάρα αναπήρων; Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν, όπως αποδεικνύεται από μικρά περιστατικά σε αντίστοιχες συνθήκες, όπως σε διάβαση στην παραλιακή οδό προς το τελωνείο, τα οποία και λαμβάνουν χώρα καθημερινά εις απόδειξη ότι… και η συνείδηση των πολιτών γνωρίζει διαβαθμίσεις.
Στην εικονιζόμενη διάβαση, ένας ηλικιωμένος οδηγός παρκάρει ώρα απογευματινή το αυτοκίνητό του στο οποίο συνοδεύεται από μέλη της οικογένειάς του. Μόλις όλοι οι επιβαίνοντες κατεβαίνουν, ο νεαρότερος άντρας της οικογένειας έχει μία έντονη συζήτηση με τον πατέρα του στην οποία και του υποδεικνύει ότι πάρκαρε επάνω σε διάβαση και ράμπα ΑΜΕΑ. Αναλαμβάνοντας να τακτοποιήσει το ζήτημα, αφήνει τους υπόλοιπους να πάρουν τον δρόμο τους και, μπαίνοντας στη θέση του οδηγού, αποδεσμεύει τον χώρο δείχνοντας εμπράκτως ότι τάσσεται κατά της όχι μόνο παράνομης, αλλά και… αντικοινωνικής στάθμευσης.
Σε περιπτώσεις πάλι όπου το όχημα παρέμεινε κοντά στο σημείο, δύο ενδεικτικά από όσες προκύπτουν αποδεικνύουν ότι η νοοτροπία των οδηγών βρίσκεται κοντά, απέχει όμως αρκετά βήματα από τις πραγματικές ανάγκες των ατόμων που θα χρειαστούν τη συγκεκριμένη διάβαση και τη ράμπα ΑΜΕΑ. Στη μία από αυτές, ο οδηγός προτιμά να διπλοπαρκάρει «κλέβοντας» χώρο του δρόμου παρά να καταπατήσει τη σήμανση και τη ράμπα. Στη δεύτερη, ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν τηρεί, κατά το σύνηθες μεν, αυστηρή απόσταση από τη διάβαση, αλλά αυτό όταν συμπίπτει με μία διάβαση για ΑΜΕΑ θα έπρεπε να συνυπολογίζεται, αφού η ανεμπόδιστη διέλευση του αναπηρικού αμαξιδίου εξαρτάται ακόμη και από… δύο, τρία «κλεμμένα» εκατοστά. Εν τέλει, η οδηγική μας συνείδηση και συμπεριφορά είναι τελικά, υπόθεση με διαφορά… εκατοστών.
Πηγή: Εβδόμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου