Ίσως είναι η πιο ανατρεπτική ηρωίδα των Χριστουγέννων: όχι μόνο επειδή έχει κατακόκκινα μαλλιά, θάρρος και πείσμα, αλλά επειδή είναι ταυτόχρονα ρομαντική και απαιτητική, τρυφερή και δαιμόνια, εξωστρεφής και ντροπαλή, άνθρωπος των σχεδίων και της δράσης. Είναι «Η Εγγονή του Άι Βασίλη» που κάθε δύο χρόνια επιστρέφει με νέες περιπέτειες αποδεικνύοντας ότι τα sequel δεν είναι καθόλου κακή ιδέα όταν ο κεντρικός ήρωας έχει άποψη. Ακόμη και στιλιστικά, η Εγγονή με τις ασπρόμαυρες ριγέ γκέτες μας δίνει μαθήματα χριστουγεννιάτικης... αισθητικής. Αλλά η ιστορία της, παρότι φαίνεται απλή και χαριτωμένη, πάει πολύ πιο βαθιά.
Στον τρίτο τόμο με τις περιπέτειες της Εγγονής του Άι-Βασίλη (που έχει γράψει η Αμάντα Μιχαλοπούλου και έχει εικονογραφήσει, με χιούμορ και πάθος όπως συνηθίζει, η Σοφία Τουλιάτου) η τετραπέρατη κοκκινομάλλα αναλαμβάνει να βοηθήσει το διάσημο παππού της να βρει τα εξαφανισμένα ξωτικά. Και για να το πετύχει αυτό θα γυρίσει τον κόσμο, θα επισκεφτεί όλους τους παλιούς γείτονες του Άι Βασίλη, από τη Μεσόγειο, ως το Μαρόκο και από την Κίνα ως τη Νέα Υόρκη... Δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα ώσπου να βρει τα ξωτικά.
Όποιος πρωτογνωρίσει την Εγγονή μπορεί να την περάσει για παραπονιάρα: στον πρώτο τόμο της σειράς γκρινιάζει που ο παππούς της δίνει σημασία σε όλα τα άλλα παιδιά αλλά όχι σ’ εκείνη, και απευθύνει ένα γράμμα στα απαιτητικά παιδιά όλου του κόσμου ζητώντας τους να μην ταλαιπωρούν έτσι Άι Βασίλη. Όταν όμως το γράμμα πέφτει κατά λάθος στα χέρια του παππού της όλα αλλάζουν- και για εκείνους, και για μας που διαβάζουμε: Μαθαίνουμε πώς αν μοιραστείς αυτό που σε βασανίζει με τους ανθρώπους που σε αγαπούν γίνεται ένα μικρό - χριστουγεννιάτικο - θαύμα. Το πρόβλημα αναγνωρίζεται και λύνεται αν τα παιδιά πουν τη μαγική λέξη: «φοβάμαι», «θυμώνω», «ζηλεύω».
Στον δεύτερο τόμο η Εγγονή είναι πιο σίγουρη για τον εαυτό της. Βοηθάει τον άρρωστο παππού της να φτιάξουν μπισκότα για όλα τα παιδιά του κόσμου (πολύ επίκαιρο βιβλίο, λόγω της οικονομικής κρίσης, μας ξαναθυμίζει πόσο ζωογόνο και... οικονομικό είναι να φτιάχνεις κάτι με τα χέρια σου). Και στον τρίτο τόμο η Εγγονή απογειώνεται: πετάει απ’ άκρη σε άκρη του κόσμου, ντετέκτιβ και μάγισσα μαζί.
Προτείνω τις περιπέτειες της Εγγονής και για έναν ακόμη λόγο: επειδή αυτή η φοβερή κοκκινομάλλα συμπάσχει με τον παππού της, τον βοηθάει στις δύσκολες στιγμές δίνοντας σε όλους μας ένα μάθημα ανθρωπιάς που δεν έχει διδακτισμό, αλλά μια σοβαρή, αν και ανάλαφρα δοσμένη, συμβουλή ζωής. Δώσε για να πάρεις. Αγάπα για ν’ αγαπηθείς. Και ύστερα φώναξε «ωτήζ, ωτήζ!». Ή «ζήτω!»- για να μην σε περάσουν για ξωτικό.
Της Σάντυ Τσαντάκη στο protagon
Στον τρίτο τόμο με τις περιπέτειες της Εγγονής του Άι-Βασίλη (που έχει γράψει η Αμάντα Μιχαλοπούλου και έχει εικονογραφήσει, με χιούμορ και πάθος όπως συνηθίζει, η Σοφία Τουλιάτου) η τετραπέρατη κοκκινομάλλα αναλαμβάνει να βοηθήσει το διάσημο παππού της να βρει τα εξαφανισμένα ξωτικά. Και για να το πετύχει αυτό θα γυρίσει τον κόσμο, θα επισκεφτεί όλους τους παλιούς γείτονες του Άι Βασίλη, από τη Μεσόγειο, ως το Μαρόκο και από την Κίνα ως τη Νέα Υόρκη... Δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα ώσπου να βρει τα ξωτικά.
Όποιος πρωτογνωρίσει την Εγγονή μπορεί να την περάσει για παραπονιάρα: στον πρώτο τόμο της σειράς γκρινιάζει που ο παππούς της δίνει σημασία σε όλα τα άλλα παιδιά αλλά όχι σ’ εκείνη, και απευθύνει ένα γράμμα στα απαιτητικά παιδιά όλου του κόσμου ζητώντας τους να μην ταλαιπωρούν έτσι Άι Βασίλη. Όταν όμως το γράμμα πέφτει κατά λάθος στα χέρια του παππού της όλα αλλάζουν- και για εκείνους, και για μας που διαβάζουμε: Μαθαίνουμε πώς αν μοιραστείς αυτό που σε βασανίζει με τους ανθρώπους που σε αγαπούν γίνεται ένα μικρό - χριστουγεννιάτικο - θαύμα. Το πρόβλημα αναγνωρίζεται και λύνεται αν τα παιδιά πουν τη μαγική λέξη: «φοβάμαι», «θυμώνω», «ζηλεύω».
Στον δεύτερο τόμο η Εγγονή είναι πιο σίγουρη για τον εαυτό της. Βοηθάει τον άρρωστο παππού της να φτιάξουν μπισκότα για όλα τα παιδιά του κόσμου (πολύ επίκαιρο βιβλίο, λόγω της οικονομικής κρίσης, μας ξαναθυμίζει πόσο ζωογόνο και... οικονομικό είναι να φτιάχνεις κάτι με τα χέρια σου). Και στον τρίτο τόμο η Εγγονή απογειώνεται: πετάει απ’ άκρη σε άκρη του κόσμου, ντετέκτιβ και μάγισσα μαζί.
Προτείνω τις περιπέτειες της Εγγονής και για έναν ακόμη λόγο: επειδή αυτή η φοβερή κοκκινομάλλα συμπάσχει με τον παππού της, τον βοηθάει στις δύσκολες στιγμές δίνοντας σε όλους μας ένα μάθημα ανθρωπιάς που δεν έχει διδακτισμό, αλλά μια σοβαρή, αν και ανάλαφρα δοσμένη, συμβουλή ζωής. Δώσε για να πάρεις. Αγάπα για ν’ αγαπηθείς. Και ύστερα φώναξε «ωτήζ, ωτήζ!». Ή «ζήτω!»- για να μην σε περάσουν για ξωτικό.
Της Σάντυ Τσαντάκη στο protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου