Για τα παιδιά που τους λείπει το χαμόγελο

Την ιδέα για το Χαμόγελο του Παιδιού συνέλαβε ένα δεκάχρονο αγόρι. Την κατέγραψε στις 9 Νοεμβρίου 1995 με μεγάλα, καθαρά, στρογγυλά γράμματα σε μια σελίδα τετραδίου: το ημερολόγιό του.

Είχε γράψει: «Ολοι ξέρουμε, συζητάμε για κάτι παιδιά στους δρόμους που τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο γιατί δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν παιχνίδια και δεν έχουν φαΐ και μερικά δεν έχουν καν γονείς. (...) Αυτός ο Σύλλογος θα λέγεται "Το Χαμόγελο του Παιδιού". Ελάτε λοιπόν να βοηθήσουμε. Αν ενωθούμε όλοι, θα τα καταφέρουμε».

Ο Ανδρέας Γιαννόπουλος, γιος του προέδρου του οργανισμού Κώστα Γιαννόπουλου, έπασχε από καρκίνο, από τον οποίο νικήθηκε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Ο θάνατός του άλλαξε ριζικά τη ζωή του πατέρα του. Οπως αναφέρει ο Κώστας Γιαννόπουλος μιλώντας στα «ΝΕΑ», αρχικά θεώρησε ότι η ιδέα του γιου του ήταν μια αθώα, παιδική επιθυμία. Ωστόσο χρόνια αργότερα κατάλαβε ότι όσα πρότεινε τότε στο ημερολόγιό του είχαν προέλθει από ώριμη σκέψη.

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ. Μετά τον θάνατο του γιου του ο κ. Γιαννόπουλος ίδρυσε το Χαμόγελο του Παιδιού, το οποίο πολύ σύντομα μεταβλήθηκε σε έγκυρο φορέα. Σήμερα είναι ένας εθελοντικός οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με κύριο μέλημα την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών 24 ώρες την ημέρα και 365 ημέρες τον χρόνο. Απασχολεί 300 επαγγελματίες - κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους κ.ά. - και διαθέτει ένα δίκτυο 1.830 ενεργών εθελοντών πανελλαδικά. Δραστηριοποιείται σε ζητήματα κακοποίησης και εξαφανίσεων ανηλίκων, ενώ παράλληλα υποστηρίζει οικογένειες με προβλήματα διαβίωσης. Ηδη από το ξεκίνημά του, το 1996, ο κ. Γιαννόπουλος παρατήρησε την ανάγκη λειτουργίας μιας κοινωνικής υπηρεσίας. Ετσι, ο οργανισμός διαθέτει τράπεζες ρουχισμού και τροφίμων, τα οποία διανέμονται σε οικογένειες που ζουν στα όρια της φτώχειας. Το δίκτυο των παραρτημάτων του Χαμόγελου έχει επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα και οι κοινωνικοί λειτουργοί του οργανισμού παρέχουν συμβουλευτικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ. Σήμερα στα 11 σπίτια που διατηρεί πανελλαδικά διαμένουν 287 παιδιά, που έχουν υποστεί κακοποίηση ή έχουν εγκαταλειφθεί από τους γονείς τους.
«Τα σπίτια που διατηρούμε δεν έχουν ιδρυματικό χαρακτήρα», σπεύδει να ξεκαθαρίσει ο κ. Γιαννόπουλος. «Δεν υπάρχουν ταμπέλες, όπου αναγράφεται το όνομά μας. Είναι σπίτια στα οποία ζουν καθημερινές - πολύτεκνες στην περίπτωσή μας - οικογένειες. Τα παιδιά μας κοινωνικοποιούνται στη γειτονιά και αναπτύσσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους».

ΓΡΑΜΜΗ SOS. Από το 1997 το Χαμόγελο του Παιδιού λειτουργεί τη γραμμή SOS 1056, η οποία από τον Μάιο του 2007 αναγνωρίστηκε από το υπουργείο Υγείας ως Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά. Στο τηλεφωνικό κέντρο του καταγράφονται ανώνυμες και επώνυμες καταγγελίες για παιδιά-θύματα κακοποίησης, ενώ γονείς και παιδιά μπορούν να τηλεφωνούν για συμβουλευτικές υπηρεσίες. Το 2008 στη γραμμή SOS προστέθηκε η Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα Εξαφανισμένα Παιδιά 116000, η οποία μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2011 δέχθηκε 2.953 κλήσεις.
Η κοινωνική λειτουργός Ιωάννα Λαγουμιτζή παρατηρεί ότι το 2011 αυξήθηκαν οι κλήσεις στη γραμμή SOS 1056 από οικογένειες, που ζητούν οικονομική και υλική βοήθεια από το Χαμόγελο. Οπως αναφέρει, η γραμμή δέχεται περίπου 270.000-300.000 κλήσεις τον χρόνο. «Δυστυχώς δεν έχουμε απόλυτη εικόνα και στατιστικά στοιχεία για την κακοποίηση ανηλίκων στην Ελλάδα. Ωστόσο παρατηρούμε ότι οι συνηθέστεροι θύτες παραμένουν οι ίδιοι οι γονείς, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου ή οικονομικής άνεσης», λέει. 

 

Πηγή: Νέα