Ο εθελοντισμός ως πρώτο βήμα για την αναδοχή

Την Κυριακή του Θωμά, ένα γλέντι θα στηθεί στο Αναρρωτήριο Παίδων (Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας Παιδιού - πρώην ΠΙΚΠΑ, τηλ. 2132059800) στην Πεντέλη για τα 35 παιδιά που φιλοξενούνται. Μωρά από 5 μηνών μέχρι προνήπια βρίσκονται εκεί επειδή εγκαταλείφθηκαν στα δημόσια μαιευτήρια, άλλες φορές από μητέρες αλλοδαπές, άλλες από χρήστριες ουσιών ή άλλη αιτία, ή έπειτα από εισαγγελική εντολή (κακοποίηση κ. λπ.).

Αρωγοί στη σχεδιαζόμενη γιορτή, εθελοντές που προσφέρονται να περάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους με τα παιδιά, να παίξουν μαζί τους και να διασκεδάσουν. Ο εθελοντισμός, στην περίπτωση αυτή, λειτουργεί ως πρώτο βήμα για ενδεχόμενη αναδοχή. Αυτό έχει δείξει η εμπειρία, σύμφωνα με τη διευθύντρια του Αναρρωτηρίου, κ. Ελένη Κοντονάσιου. «Πέρυσι το καλοκαίρι, θέλαμε να πάμε τα μεγαλύτερα παιδιά στη θάλασσα. Είμαστε μόλις πέντε συνοδοί για 20 παιδιά. Ετσι, επιστρατεύσαμε εθελοντές, στην αρχή από το προσωπικό. Κατόπιν, προέκυψαν κι άλλοι».

Πριν από έξι μήνες, έκαναν μια πρώτη συνάντηση και το σύστημα δείχνει να προχωρά. Ερχονται άνθρωποι που έχουν ήδη υιοθετήσει παιδί από το Αναρρωτήριο, μεγαλύτερης ηλικίας κυρίες, πρώην βρεφοκόμοι. Παίρνουν πολλά παιδιά Σαββατοκύριακο, τα πηγαίνουν βόλτα, σινεμά, παίζουν. «Ερχόμενοι σε προσωπική επαφή μαζί τους, αλλάζουν γνώμη. Ακούν ότι το παιδί πάσχει από ελαφρά νοητική υστέρηση, όμως όταν διαπιστώσουν πως μπορούν να επικοινωνήσουν και τυχόν εμπόδια ξεπερνιούνται, γίνονται ολοένα και πιο δοτικοί». Η περίπτωση της μικρής Δήμητρας (σ. σ.: το όνομα έχει αλλάξει) είναι χαρακτηριστική. «Ο Ελληνας υποψήφιος θετός γονιός έχει μια εικόνα στο μυαλό του, θέλει το παιδί αρτιμελές, υγιές κ. λπ. Δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Για παιδιά με μικρά έως πιο σοβαρά προβλήματα υγείας δεν υπάρχει ανταπόκριση. Η Δήμητρα έπασχε από λυκόστομα - λαγόχειλο (δυσμορφία που διορθώνεται με χειρουργική επέμβαση). Δεν βρέθηκε οικογένεια για υιοθεσία. Μέχρι που είπε “κουράστηκα, θέλω να μου βρείτε έναν μπαμπά και μια μαμά”. Εκεί, βοήθησε ο εθελοντισμός. Μια οικογένεια την πήρε μαζί διακοπές. Η μικρή επέστρεψε στο αναρρωτήριο και όταν είδαν ότι δεν υπήρχε ζήτηση, ζήτησαν και έγιναν ανάδοχοι».

Η αναδοχή διαφέρει από την υιοθεσία. «Στην αναδοχή, εμείς έχουμε την επιμέλεια των παιδιών και ζητούμε να αναλάβει τη φροντίδα τους μια οικογένεια. Αναλαμβάνουμε τα ιατροφαρμακευτικά έξοδα, η οικογένεια λαμβάνει αποζημίωση και στηρίζουμε τη σχολική επίδοση (φροντιστήρια). Στην ηλικία των 18 παύει η αποζημίωση, όμως χορηγείται σπουδαστικό επίδομα ή στρατιωτικό». Ποια χαρακτηριστικά αναζητούν οι υπεύθυνοι στους υποψήφιους αναδόχους; «Να έχουν επίγνωση του λόγου για τον οποίο θέλουν να γίνουν ανάδοχοι», τονίζει η κ. Κοντονάσιου. «Εχουν τύχει περιπτώσεις ανθρώπων που ζητούσαν να γίνουν ανάδοχοι επειδή είχαν οικονομική επιφάνεια. “Εχω χρήματα, γιατί δεν μου δίνετε παιδί;”, λένε. Η άλλη περίπτωση, που ήθελε παιδί για να τον κληρονομήσει ή να τον γηροκομήσει». Το 2010 από το Αναρρωτήριο Πεντέλης υιοθετήθηκαν 17 παιδιά. Η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει έως 3,5 χρόνια. «Εκκρεμούν αιτήσεις από το 2006. Αν όμως το ζευγάρι υιοθετήσει παιδί μεγαλύτερης ηλικίας, η διαδικασία θα ολοκληρωθεί νωρίτερα». Δεν έχουν όλες οι περιπτώσεις ταχεία εξέλιξη. Συνήθως καθυστερούν να εκδοθούν οι δικαστικές αποφάσεις επιμέλειας, ακόμη και ένα χρόνο. Ομως, «πριν από λίγους μήνες οι πρόεδροι Πρωτοδικών Αθηνών και Πειραιώς μάς όρισαν δικάσιμο σε 20 ημέρες. Ετσι, ένα παιδί είναι πλέον ελεύθερο, νομικά, σε λίγες εβδομάδες!»

Πηγή: Καθημερινή