«Τα “παιχνίδια πολέμου” είναι ένα εξαιρετικό χόμπι, αφού απαιτείται στρατηγική, σκέψη και κινητικότητα, ώστε να καταφέρεις να νικήσεις τον αντίπαλο. Είναι σαν ένα παιχνίδι σκάκι με μινιατούρες, με τις οποίες αναπαριστάς μια ιστορική ή φανταστική μάχη».
Από τη μια πλευρά του πεδίου της μάχης βρίσκεται ο στρατός των Βυζαντινών τής εποχής του Κομνηνού, που έχει παρατάξει ο κ. Παναγιώτης Παπαδόπουλος, πρόεδρος του Συλλόγου Παιχνιδιών Στρατηγικής Στρατηγικόν. Από την άλλη, ο στρατός των Ρωμαίων που... διοικεί ο βρετανός αντίπαλός του. Ιστορικά οι δύο στρατοί δεν συναντήθηκαν ποτέ. Στο τραπέζι του παιχνιδιού, ωστόσο, βρήκαν την ευκαιρία να μετρήσουν τη δυναμική τους. «Κατά τη διάρκεια των πολέμων πολλοί διοικητές προκειμένου να αναπτύξουν τη στρατηγική ή να εκπαιδεύσουν τους αξιωματικούς τους για τη μάχη χρησιμοποιούσαν πάνω σε χάρτες μολυβένιες μινιατούρες που συμβόλιζαν το κάθε σώμα και τη θέση του στρατού τους. Αυτό έδωσε έμπνευση σε μοντελιστές, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα γεννήθηκε η ιδέα να αξιοποιηθούν ως παιχνίδι. Κατά κύριο λόγο αναπαριστάται μια ιστορική μάχη με τους ίδιους στρατούς που συμμετείχαν και είναι χαρακτηριστικό πως στατιστικά, η έκβαση του παιχνιδιού τις περισσότερες φορές είναι η ίδια. Ετσι, μπορεί να αναβιώσουν οι Περσικοί Πόλεμοι, οι μάχες του Μεγάλου Ναπολέοντα ή ακόμα και η απόβαση στη Νορμανδία», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Παπαδόπουλος.
Ο Σύλλογος Στρατηγικόν δημιουργήθηκε το 1997 με σκοπό να φέρει σε επαφή όσους ασχολούνται με παιχνίδια στρατηγικής, μοντελισμό, συλλογές μινιατούρων, καθώς και τη μελέτη ιστορικών γεγονότων, και σήμερα έχει περίπου 100 μέλη. Στο φετινό 13ο παγκόσμιο πρωτάθλημα που φιλοξενεί- το δεύτερο που διεξάγεται στην Ελλάδα- συμμετέχουν συνολικά 160 χομπίστες, μεταξύ των οποίων Βρετανοί, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί, Νοτιοαφρικανοί, Ιταλοί και Γερμανοί, ενώ, όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, η οικονομική κρίση έχει φέρει... απώλειες, δεδομένου ότι τα προηγούμενα χρόνια οι συμμετοχές ήταν πολύ περισσότερες.
Το πεδίο της μάχης
Η θεματολογία των παιχνιδιών είναι επηρεασμένη από πραγματικές σκηνές μάχης. Στο τραπέζι τοποθετούνται δέντρα, σπίτια, ποτάμια, λόφοι που αναπαριστούν τη μορφολογία μιας περιοχής, πολλές φορές όπως ακριβώς την αναφέρουν οι μελετητές της Ιστορίας, πάνω στις οποίες παρατάσσονται σε λόχους, τάγματα ή άλλους σχηματισμούς οι φιγούρες των στρατιωτών, των οχημάτων ή του ιππικού, των όπλων, ακόμα και των αεροσκαφών που διέθεταν οι στρατοί την εποχή στην οποία αναφέρονται. Οι μινιατούρες είναι κυρίως μολυβένιες και μπορεί να τις βρει κάποιος σε καταστήματα μοντελισμού ή να τις παραγγείλει από το εξωτερικό. Κάθε στρατός κοστίζει από 90-150 ευρώ, ενώ, όπως αναφέρουν οι παίκτες, «κανείς δεν μένει ποτέ με έναν στρατό». Ο παίκτης βάφει τις μινιατούρες του ανάλογα με τις στολές και τον οπλισμό. Η δύναμη κάθε μονάδας εξαρτάται από τον οπλισμό της, συνεπώς οι παίκτες πρέπει να τοποθετήσουν σωστά τους στρατιώτες, τους τοξότες και τους ιππότες ή τους όλμους, τα άρματα και τα πολυβόλα τους, ώστε να αναπτύξουν ανάλογα τις τακτικές τους. Επιπλέον κάθε στρατός έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. «Οι Γερμανοί και οι Βρετανοί είναι πολύ δυνατοί στην άμυνα, οι Ρώσοι σκοτώνονται μαζικά αλλά οπισθοχωρούν δύσκολα, πιο εύκολα υποχωρούν οι Αμερικανοί, ενώ οι Ελληνες χάνουν μεν στρατό εύκολα, αλλά στέκονται και αγωνίζονται μέχρι ενός», εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος.
Το παιχνίδι γίνεται μάθημα Ιστορίας
Περα από τη χαρά του παιχνιδιού, τα παιχνίδια πολέμου δίνουν μια καλή ευκαιρία στον παίκτη να μελετήσει την Ιστορία. «Η αναζήτηση πληροφοριών για κάθε στρατό σε βοηθάει να γνωρίσεις την εποχή κατά την οποία πολέμησε, τις συνθήκες ζωής των στρατιωτών, την έκβαση των μεγάλων μαχών. Ακόμα κι αν δεν είσαι γνώστης της Ιστορίας, μπορείς μέσα από το παιχνίδι να μάθεις πολλά», λέει ο κ. Παπαδόπουλος. Οντας εκπαιδευτικός (καθηγητής αγγλικών) γνωρίζει από πρώτο χέρι και την παιδαγωγική πλευρά των συγκεκριμένων παιχνιδιών. «Εχουμε πάει σε σχολεία και αναπαραστήσαμε με τις μινιατούρες κάποιες από τις μάχες των Περσικών Πολέμων. Τα παιδιά έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μπορούμε να πούμε ότι έμαθαν για τις συγκεκριμένες μάχες περισσότερα από όσα έμαθαν όταν διάβαζαν για αυτές στα βιβλία», σημειώνει.
Ο κόσμος του Τόλκιν στο... τραπέζι
ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ όμως μάχες μόνο με πραγματικούς στρατούς, αλλά και ανάμεσα σε φανταστικούς. Την έμπνευση γι΄ αυτούς δίνει κατά κύριο λόγο η φανταστική λογοτεχνία. «Πολλά από τα παιχνίδια έχουν τη βάση τους στον “Αρχοντα των Δαχτυλιδιών” και βλέπουμε πολλές μάχες ανάμεσα στους στρατούς των Ορκ και των Ξωτικών. Αλλες φορές πάλι, μπορεί κάποιος παίκτης να παρατάξει μυθικά τέρατα ή άλλα φανταστικά πλάσματα», αναφέρει ο κ. Θανάσης Καλτσούδας. Λάτρης του μοντελισμού, με ιδιαίτερη αγάπη για την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα τελευταία 15 χρόνια ασχολείται με τα παιχνίδια πολέμου. Η σχεδόν ανύπαρκτη ενημέρωση σχετικά με αυτά έφεραν το 2002 την ιδέα της δημιουργίας της ιστοσελίδας wargamer. gr προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στους παίκτες να έχουν εύκολη πρόσβαση στην πληροφόρηση. Στη θεματολογία της ιστοσελίδας συμπεριλήφθηκαν και άλλα συγγενή θέματα, όπως ο μοντελισμός και η στρατιωτική ιστορία που αποτελούν βασικά τμήματα των παιχνιδιών στρατηγικής, ενώ τελευταία έχουν αρχίσει έρευνες σχετικά με τα οχήματα του Ελληνικού Στρατού από τους Βαλκανικούς Πολέμους έως τις μέρες μας και τα οχυρωματικά έργα στην Ελλάδα.
Μια μεγάλη παρέα
Σε κάθε περίπτωση, όμως, τα παιχνίδια πολέμου αποτελούν ένα ευχάριστο χόμπι για μικρούς και μεγάλους, που πάνω από όλα προβάλλει την κοινωνικότητα. «Σημασία δεν έχει το ποιος θα νικήσει, αλλά να μαζευτεί η παρέα, να “πολεμήσουν” και στο τέλος της μάχης “Γερμανοί” να πίνουν τις μπίρες τους παρέα με τους “Βρετανούς”», λέει ο κ. Καλτσούδας.
Πηγή: τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου