Γκρέις, Κάρα και Τρισέλ...

Η Μπάρμπι σήμερα είναι Αφροαμερικανίδα. Στην εποχή του Ομπάμα και της Οπρα έρχονται τρία νέα εν δυνάμει είδωλα αμερικανικής καταγωγής, που μπορεί να βοηθήσουν μακροχρόνια στον μεγάλο αγώνα για την ισότητα των φύλων και τη φυλετική ποικιλομορφία. Τα ονόματά τους; Γκρέις, Κάρα και Τρισέλ.

«Οι μετανάστες είναι εκείνοι που αγοράζουν περισσότερο τις κούκλες αυτές», λέει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Παιχνιδιών, Γιώργος Μουστάκας
«Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ανοχή στους μετανάστες. Μόνο πρόσφατα εισήχθη γραμμή κοινωνικής ένταξής τους. Ετσι είναι πολυτέλεια να ζητήσεις να φτιαχτούν παιχνίδια στα μέτρα των παιδιών των μεταναστών, με τα χαρακτηριστικά τους ή τα χρώματά τους». Τα λόγια είναι του Αχμέτ Μοάβια, εκπροσώπου του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών.
«Το θέμα δεν είναι αν η Μπάρμπι είναι μαύρη, κίτρινη ή κόκκινη ή όποιο άλλο χρώμα. Είναι, όλα τα παιχνίδια να ταιριάζουν σε όλα τα παιδιά. Και κάθε παιδί πρέπει να μπορεί να βρίσκει το παιχνίδι εκείνο που έχει ανάγκη», λέει στην «Ε» ο Δημήτρης Αναγνωστόπουλος, παιδοψυχίατρος, λέκτορας Παιδοψυχιατρικής στην Ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών.
«Ολα τα παιδιά, ανεξαρτήτως καταγωγής, έχουν την ίδια ανάγκη για παιχνίδι. Δεν είναι πολυτέλεια το παιχνίδι για τα παιδιά των μεταναστών. Οπωσδήποτε έχουν άλλα σοβαρά προβλήματα, αλλά και το παιχνίδι είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα: διαμορφώνει την προσωπικότητα, βοηθά στην ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας κ.ο.κ.», προσθέτει.
«Είναι ακραία και θλιβερή η άποψη ότι τα παιδιά αυτά έχουν ανάγκη μόνο από τροφή και ρούχα. Οση ανάγκη έχουν από αυτά, έχουν και για παιχνίδι. Το παιχνίδι είναι βασικό συστατικό της παιδικής ηλικίας. Είναι η πνευματική τροφή του αυριανού ανθρώπου. Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι για όλα τα παιδιά, είναι να τα αφήσουμε να παίζουν. Και παιχνίδι δεν είναι μόνο το αγοραστό, παιχνίδι γίνεται και στο σχολείο, στη γειτονιά, παιχνίδι είναι και ο αθλητισμός», τονίζει ο Δ. Αναγνωστόπουλος.
Η εταιρία κατασκευής των Μπάρμπι κυκλοφόρησε αυτό τον μήνα μία νέα σειρά Αφροαμερικάνες κούκλες. Τις πρώτες Αφροαμερικανές Μπάρμπι, που δεν έχουν μόνο το όνομα αλλά και τη χάρη. Κούκλες με πιο γεμάτα χείλη, πλατύτερη μύτη και πιο έντονα ζυγωματικά -που απέχουν πολύ από την Κρίστι, τη μαύρη φίλη της Μπάρμπι που έκανε το ντεμπούτο της τη δεκαετία του '60 και ουσιαστικά ήταν μία λευκή κούκλα βαμμένη σοκολατί.
Σε μια χώρα εξ αρχής πολυπολιτισμική, όπως είναι οι ΗΠΑ, μια τέτοια κίνηση θα αναμενόταν να έχει γίνει πολλά χρόνια πριν. Χρειάστηκε ωστόσο να εκλεγεί πρόεδρος της Αφροαμερικανός.
«Στην Ελλάδα, η έννοια της πολυπολιτισμικότητας είναι άγνωστη. Αισιοδοξούμε ότι τώρα θα αρχίσουμε να τη μαθαίνουμε. Οι μετανάστες γονείς πάλευαν για ένα πιστοποιητικό γέννησης. Από τη στιγμή που δεν αναγνωρίζεις ως πολιτεία τα παιδιά αυτά, πώς θα τους δώσεις και παιχνίδια που φέρουν τα χαρακτηριστικά και την κουλτούρα τους;», λέει ο Μοαβία.
Στη χώρα μας «πολλά χρόνια, κυβερνήσεις αρνούνταν επίμονα οποιαδήποτε κοινωνική ένταξη, παρά τα υπομνήματα δεκάδων οργανώσεων για τα δικαιώματα των μεταναστών και των παιδιών τους που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα. Δεν έχει κλείσει μήνα η υπογραφή του νομοσχεδίου για την παροχή ιθαγένειας σε ορισμένες κατηγορίες μεταναστών και για τη συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές», προσθέτει.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν πωλούνται πολύ οι κούκλες άλλων εθνικών προελεύσεων», λέει στην «Ε» ο πρόεδρος του Συνδέσμου Παιχνιδιών, Γιώργος Μουστάκας. «Οπωσδήποτε όμως υπάρχουν στα καταστήματα παιχνιδιών. Ο αριθμός που παραγγέλνουμε δεν είναι μεγάλος, αφού δεν φεύγουν από τα ράφια. Οι μετανάστες είναι εκείνοι που αγοράζουν περισσότερο τις κούκλες αυτές με τα χαρακτηριστικά των Ασιατών, Αφροαμερικανών κ.ά.».
Η γραμμή «So In Style», που κλυκλοφόρησε τον τελευταίο μήνα, παρουσιάζει τις Γκρέις, Κάρα και Τρισέλ, κάθε μία από τις οποίες έχει δικό της στιλ και ενδιαφέροντα και μία μικρή αδερφή να φροντίσει: την Κόρτνι, την Τζανέσα και την Κιάνα αντίστοιχα. Οι κούκλες έχουν διάφορες αποχρώσεις δέρματος - καφέ, σοκολατί, καραμέλα, ενώ η Τρισέλ και η Κιάνα έχουν πιο σγουρά μαλλιά.
Η σχεδιάστρια των Μπάρμπι, Στέισι Μακ Μπράιντ - Ιρμπι, που είναι Αφροαμερικίδα και μητέρα μιας 6χρονης, στην παρουσίαση της νέας σειράς είπε ότι ήθελε να δημιουργήσει κούκλες για τις νεαρές Αφροαμερικίδες, οι οποίες τους μοιάζουν και θα είναι έμπνευση γι' αυτές. «Ηθελα να φτιάξω κούκλες με τις οποίες να μπορούν να ταυτιστούν. Θέλω να δουν τους εαυτούς τους στις κούκλες αυτές και να τους πώ ότι το μαύρο είναι όμορφο, δυναμικό, έχει ενδιαφέροντα και καταξιώνεται».
Η σειρά, λέει η Μπράιντ - Ιρμπι, θα επεκταθεί του χρόνου με νέα ρούχα και κούκλες: την Τσάντρα και τη μικρή της αδερφή Ζαχάρα και τον Ντάρεν και τον μικρό του αδερφό.

Παίζουν περισσότερο Μπορεί τα παιδιά των μεταναστών να μην έχουν στη διάθεσή τους πολλές κούκλες με τα χαρακτηριστικά τους, ωστόσο οι συνθήκες μετανάστευσης στη χώρα μας είναι τέτοιες που δίνουν στα παιδιά αυτά περισσότερο χρόνο από τα Ελληνόπουλα στο οργανωμένο παιχνίδι, και άρα στην κοινωνική συναναστροφή. «Για τα παιδιά αυτά το παιχνίδι είναι και μία διέξοδος. Τα δικά μας παιδιά δεν έχουν ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους. Φορτώνουμε τα προγράμματα τους κι έτσι δεν τους αφήνουμε πρόσβαση στον ελεύθερο χρόνο», λέει ο Δ. Αναγνωστόπουλος και προσθέτει:
«Η κουλτούρα των μεταναστών στη χώρα μας και οι αντικειμενικές δυνατότητες που έχουν, δίνουν στα παιδιά τους το πλεονέκτημα του περίσσιου χρόνου για παιχνίδι. Κι αυτό ως αποτέλεσμα έχει τα παιδιά των μεταναστών να είναι υγιή. Η παγιωμένη αντίληψη ότι τα παιδιά των μεταναστών συγκριτικά με των Ελλήνων κουβαλούν μεγαλύτερη ψυχοπαθολογία είναι ψευδής. Παρατηρούμε κοινωνικά προβλήματα στα παιδιά αυτά, μεγαλύτερη ανάγκη για κοινωνική φροντίδα αλλά όχι παθολογία».

Πηγή: Ελευθεροτυπία