Μύθοι για τη Νοηματική Γλώσσα

Η Νοηματική Γλώσσα είναι διεθνής

Η Νοηματική Γλώσσα δεν είναι διεθνής. Κάθε χώρα έχει την δική της νοηματική γλώσσα. Όπως υπάρχει η διεθνής προφορική γλώσσα (Εσπεράντο), έτσι υπάρχει και η διεθνής Νοηματική Γλώσσα (Gestuno),η οποία χρησιμοποιείται στις διεθνείς συναντήσεις τους από μια μικρή μερίδα Κωφών.

Η Νοηματική Γλώσσα είναι παντομίμα, απλά νοήματα. Δεν είναι πραγματική γλώσσα.

Η νοηματική γλώσσα είναι πλήρης γλώσσα, με συγκεκριμένους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες. Δεν είναι παντομίμα και για αυτό τον λόγο, τα άτομα που δεν την γνωρίζουν δεν μπορούν να την καταλάβουν.

Η Νοηματική Γλώσσα κάθε χώρας αποτελεί αναπαράσταση, μετάφραση της αντίστοιχης προφορικής

Οι νοηματικές γλώσσας δεν αποτελούν μετάφραση των προφορικών γλωσσών, καθώς προκύπτουν/ αντικατοπτρίζουν μια τελείως διαφορετική κουλτούρα. Μερικές φορές σχηματίζεται αυτή η εντύπωση, γιατί οι ακούοντες χρήστες της νοηματικής γλώσσας, την χρησιμοποιούν (λανθασμένα) ακολουθώντας τους κανόνες της προφορικής γλώσσας, «μεταφράζοντας» από τη μια γλώσσα στην άλλη. Για παράδειγμα, η Ελληνική Νοηματική Γλώσσα ονομάζεται «ελληνική» γιατί χρησιμοποιείται στην Ελλάδα από Έλληνες νοηματιστές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απεικονίζει την ελληνική γλώσσα ή προέρχεται από αυτήν. Πρόκειται για ένα αυτόνομο γλωσσικό σύστημα που μελετάται και αναλύεται όπως κάθε φυσική γλώσσα.

Το λεξιλόγιο των Νοηματικών Γλωσσών είναι περιορισμένο, φτωχό.

Το λεξιλόγιο των Νοηματικών Γλωσσών είναι πολύ πλούσιο και συνεχώς εμπλουτίζεται ακολουθώντας τις εξελίξεις στην τεχνολογία και την επιστήμη. Οι νοηματικές γλώσσες έχουν λεκτικές δομές για να εκφράσουν οποιαδήποτε συγκεκριμένη και αφηρημένη έννοια. Απλώς, η επιστημονική καταγραφή του δεν έχει ολοκληρωθεί.

Όλοι οι κωφοί ξέρουν και χρησιμοποιούν την νοηματική γλώσσα

Πολλοί κωφοί μαθαίνουν νοηματική γλώσσα σε μεγάλη ηλικία, μετά την ενηλικίωσή τους, καθώς ζουν και μεγαλώνουν σε οικογένειες ακουόντων που δεν επιτρέπουν την χρήση της νοηματικής γλώσσας. Έτσι, μόλις τα κωφά παιδιά έρθουν σε επαφή με άλλους κωφούς και γνωρίσουν τον φυσικό τρόπο επικοινωνίας τους (νοηματική γλώσσα), μαθαίνουν την νοηματική γλώσσα. Άλλωστε, κωφά άτομα που ζουν σε περιοχές όπου δεν υπάρχει κοινότητα κωφών (πχ σε ένα χωριό) επικοινωνούν με τους ακούοντες με ένα σύστημα νοημάτων (σαν παντομίμα) που δεν αποτελεί γλώσσα.

Τα παιδιά που μαθαίνουν νοηματική γλώσσα δεν μπορούν να μάθουν να μιλούν και να κάνουν χειλεοανάγνωση. Επομένως δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσουν με ακούοντες και να ενταχθούν στην κοινωνία.

Τα κωφά παιδιά δεν μαθαίνουν να μιλούν επειδή δεν ακούν και επειδή δεν δέχονται σωστή εκπαίδευση και όχι επειδή χρησιμοποιούν νοηματική. Η γνώση μιας γλώσσας δεν αποκλείει την εκμάθηση μιας άλλης. Το επιχείρημα των προφοριστών οτι τα παιδιά δεν προσπαθούν να μιλήσουν επειδή έχουν ήδη μια γλώσσα επικοινωνίας, δεν στέκει, καθώς το κίνητρο για ένταξη στην κοινωνία και σύναψη σχέσεων με ακούοντα παιδιά είναι πολύ μεγάλο.

Χρειάζεται να μιλάει κανείς ταυτόχρονα για να γίνει κατανοητός.

Η νοηματική γλώσσα είναι οπτικοκινητική γλώσσα, που δεν έχει ανάγκη την χρήση της φωνής. Οι κινήσεις των χειλιών είναι απλώς βοηθητικές, έχουν σχέση με τους μορφασμούς του προσώπου και αποτελούν λεκτικά και γραμματικά τμήματα της γλώσσας, απαραίτητα για την κατανόησή της (πχ δηλώνουν απορία, ερώτηση, έκπληξη). Άλλωστε, αν είναι γνώστης κανείς και των δύο γλωσσών (πχ ελληνικής προφορικής και ελληνικής νοηματικής) καταλαβαίνει οτι οι δύο γλώσσες δεν έχουν ίδια σύνταξη. Επομένως, δεν είναι δυνατόν να νοηματίζει κανείς και ταυτόχρονα να λέει και τι νοηματίζει, καθώς σε μια από τις δύο γλώσσες δεν θα βγαίνει νόημα.

Η νοηματική γλώσσα μοιάζει με διάφορα άλλα συστήματα επικοινωνίας, όπως η γλώσσα Braille  των τυφλών ή τα σήματα Μορς.

Και το σύστημα Μορς και η Braille  δεν είναι φυσικοί κώδικες επικοινωνίας/ γλώσσες όπως είναι η νοηματική γλώσσα.