Εξερευνώντας τα 12 εκατομμύρια αντικείμενα και δείγματα που υπάρχουν στο Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας, στο Εδιμβούργο, μία δομή που άρχισε να λειτουργεί από τον 18ο αιώνα, μπορείς να παρατηρήσεις ότι ο καθένας στέκεται στο αντικείμενο το οποίο τον τραβάει περισσότερο. Λογικό.
Πρόκειται για έναν χώρο, που μαζί με τα παραρτήματα και τα καταστήματά του, παρέχει μία ιδιαίτερη διαδραστική εμπειρία, η οποία επεκτείνεται από τη σύγχρονη ιστορία του βόρειου κομματιού του Ηνωμένου Βασιλείου και φτάνει μέχρι το τεχνολογικό «θαύμα» του πιο «δημοφιλούς προβάτου στον κόσμο». Η Ντόλι, το θηλαστικό που κλωνοποιήθηκε λίγα χρόνια πριν το μιλένιουμ, είναι κι αυτή ανάμεσα στις εκθέσεις του Εθνικού Μουσείου.
Εξερευνώντας τους ορόφους του κτιρίου, στον χώρο της τεχνολογίας είναι ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι. Πέρα από την ανάπτυξη της μηχανικής, των επικοινωνιών και της γεωργίας, υπάρχει κι αυτός των μεταφορών. Η πλειοψηφία του κόσμου βλέπει το πώς εξελίχθηκαν τα αεροπλάνα μέσα στον 20ο αιώνα αλλά όλοι προσπερνούν τη σχετική έκθεση με τα αναπηρικά αμαξίδια.
Ενώ το μουσείο έχει ετοιμάσει άρθρο σχετικό με την Παγκόσμια Ημέρα της Αναπηρίας (σ.σ. έχει καθιερωθεί για τις 3 Δεκέμβρη), ένα από τα ονόματα που ξεχωρίζει κανείς είναι ενός Έλληνα, του Άλεξ Παπανικολάου, η ιστορία του οποίου είναι σχετικά κοινή με τους ανθρώπους στην Ελλάδα που «γιόρτασαν» την ίδια μέρα από το σπίτι τους. Οι υποδομές και ο συνεχής αποκλεισμός τους στη χώρα, παρά τις όποιες υποσχέσεις για συμπεριληπτικότητα, τούς κάνει αόρατους.
Η ιστορία του κ. Παπανικολάου, ο οποίος ζει τις τελευταίες δεκαετίες στη Σκωτία, οι καινοτομίες, η δημιουργία της εταιρείας του Freedom One Life με έδρα τη Γλασκώβη και ένα από τα προϊόντα του, το Series 5, ήταν έκθεμα στο Εθνικό Μουσείο της χώρας σχετικά με την εξέλιξη στην αυτονομία των αναπηρικών αμαξιδίων.
Ο ίδιος μίλησε στο Reader σχετικά με τα πρώτα χρόνια του στην Ελλάδα, τον κοινωνικό του αποκλεισμό τόσο από το σχολείο όσο και από άλλες υπηρεσίες, τη μετακόμισή του στη Σκωτία και την αλλαγή που προσφέρει το Series 5 στον ίδιο, που έχει ταξιδέψει σε δεκάδες χώρες και έχει «οργώσει» 30.000 χιλιόμετρα πραγματικών συνθηκών με τη δική του κατασκευή, και σε ανθρώπους οι οποίοι τον έχουν εμπιστευτεί την τελευταία δεκαετία.
Ας αρχίσουμε με τα βασικά
Προτού παρουσιαστεί το προϊόν, το Series 5, και οι καινοτομίες του, πρέπει να ειπωθεί ότι ο Άλεξ Παπανικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα με τους γιατρούς να δίνουν «μάχη» για να τον κρατήσουν στη ζωή, αφού ο ομφάλιος λώρος είχε παγιδευτεί γύρω από τον λαιμό του.
Οι γιατροί, παρόλο που κατάφεραν να κόψουν με επιτυχία τον ομφάλιο λώρο, δεν ενημέρωσαν ποτέ τους γονείς του Άλεξ για τη μόνιμη βλάβη που θα του προκαλούσε η έλλειψη οξυγόνου τις πρώτες στιγμές της ζωής του.
Μόνο μήνες αργότερα οι γονείς του συνειδητοποίησαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο Άλεξ δεν μπορούσε να καθίσει. Τον πήγαν σε γιατρούς οι οποίοι τελικά είπαν στον κ. και την κ. Παπανικολάου ότι ο γιος τους είχε γεννηθεί με εγκεφαλική παράλυση.
Το στίγμα την πρώτη δεκαετία του στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα έντονο, όπως εξομολογείται ο ίδιος στο Reader, αφού περαστικοί σταματούσαν τη μητέρα του στον δρόμο και τη ρωτούσαν «τι συμβαίνει στο παιδί της», ενώ οδηγοί ταξί, συνήθως, δεν σταματούσαν όταν έβλεπαν πως ήταν χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου.
Στο κομμάτι της εκπαίδευσης, η κατάσταση δεν διέφερε. Ενώ αρχικά φοιτούσε στο «Χατζηπατέρειο Κέντρο Αποκατάστασης και Στήριξης Παιδιού», σχολείο και προσωπικό που εξειδικεύεται στα παιδιά με εγκεφαλική παράλυση, στη συνέχεια πήγε σε δημόσιο σχολείο το οποίο δεν είχε τις απαραίτητες υποδομές για παιδιά με αναπηρία. Ένας συνδυασμός της πολυπλοκότητας του εκπαιδευτικού συστήματος και της αδιαφορίας των εκπαιδευτικών, «έστειλαν» τον Άλεξ Παπανικολάου στο «τελευταίο θρανίο», όπου απλά καθόταν και ζωγράφιζε.
Ο ίδιος μετακόμισε στη Σκωτία και η κατάσταση άλλαξε αισθητά. Λαμβάνοντας την απαραίτητη στήριξη, υλική και μη, από το εκπαιδευτικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου κατάφερε να «πιάσει» τους συμμαθητές του και μέσα σε δύο χρόνια να γίνει ο καλύτερος μαθητής της τάξης του.
Την ιστορία του ιδίου και του μοντέλου «The Series 5» αποκαλύπτει, καλύτερα, ο ίδιος παρακάτω.
Ο Άλεξ Παπανικολάου στο Reader
1) Για αρχή θα θέλαμε να μάθουμε κάποια πράγματα για εσένα. Διάβασα ότι γεννήθηκες στην Ελλάδα. Αν δεν σου είναι δύσκολο, μπορείς να μας πεις πώς ήταν οι υποδομές για τους ανθρώπους με αναπηρία εκείνη την περίοδο;
«Έζησα στην Ελλάδα μέχρι τα 10 μου, μακάρι να μπορούσα να πω μερικά καλά πράγματα για εκείνη την περίοδο, αλλά δυστυχώς δεν ήταν τόσο καλά να είσαι ένα παιδί με αναπηρία στην Ελλάδα. Η μητέρα μου μού έλεγε ότι όταν ήμουν πιο μικρός, άγνωστοι στον δρόμο τη ρωτούσαν "τι έγινε", δηλαδή τι του συνέβη. Και τα ταξί συνήθιζαν να μην σταματούν για μία μητέρα που ήταν με το παιδί της, το οποίο ήταν σε αμαξίδιο.
Ένα από τα πράγματα που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν ότι πήγαινα σ' ένα ειδικό σχολείο, που το έλεγαν ΚΑΣΠ, για λίγα χρόνια, το οποίο εξειδικευόταν στην εγκεφαλική παράλυση. Δεν είμαι "φαν" των ειδικών σχολείων σε γενικές γραμμές, αλλά το προσωπικό εκεί πραγματικά νοιαζόταν για να με βοηθήσει, προκειμένου να δω πόσα μπορώ να ανακαλύψω και να πετύχω. Μετά το ΚΑΣΠ, πήγα σε δημόσιο σχολείο και παρόλο που ήμουν σε μία κανονική τάξη, δεν είχαν τις υποδομές για παιδιά με αναπηρία, και έτσι οι γονείς μου αναγκάστηκαν να πληρώνουν ιδιωτικά για την όποια επιπλέον στήριξη.
Τα πρώτα χρόνια ήταν οκέι σε γενικές γραμμές, αλλά καθώς η εκπαίδευση γινόταν πιο πολύπλοκη, δεν είχαν την υποστήριξη που χρειαζόμουν για να μάθω, όποτε και έμεινα "πίσω" σε συγκριτικά με τα άλλα παιδιά, και οι δάσκαλοι ουσιαστικά εγκατέλειψαν την εκπαίδευσή μου και με άφηναν απλά να κάθομαι στην τάξη ζωγραφίζοντας ή παίζοντας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλά αναμενόμενα ή ενθαρρυνόμενα κίνητρα για τα παιδιά με αναπηρία, εκτός από το να ζουν με τους γονείς τους και ίσως να βρουν μια απλή δουλειά σε ένα μαγαζί, κάποια μέρα».
2) Ποια είναι η διαφορά που έχεις παρατηρήσει μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου όσον αφορά τις υποδομές προσβασιμότητας για τα άτομα με αναπηρία;
«Όταν μετακόμισα στη Σκωτία, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν πόση υποστήριξη είχα στο σχολείο, όλα συμπεριλαμβανόμενα και χρηματοδοτούμενα από το σχολείο, στέλνοντας ακόμη και ταξί για να με πηγαίνει καθημερινά στο κτίριο. Οι δάσκαλοι παρατήρησαν ότι είχα κάποιες βασικές εκπαιδευτικές ελλείψεις σε σχέση με τους συμμαθητές μου και μού έδωσαν μεγάλη υποστήριξη για να καλύψω το κενό. Σε ορισμένα πράγματα, ήμουν πράγματι πιο μπροστά, επειδή η ελληνική εκπαίδευση είναι πολύ εστιασμένη στη θεωρία, αλλά μου έλειπαν άλλα κομμάτια. Μέσα σε δύο χρόνια είχα τους καλύτερους βαθμούς στην τάξη μου.
Εξακολουθώ να επισκέπτομαι την οικογένειά μου στην Ελλάδα κάθε χρόνο και τα πράγματα έχουν γίνει λίγο καλύτερα, το μετρό βοηθάει πολύ, αλλά συχνά βγαίνεις από τον σταθμό και δεν μπορείς να πας πουθενά. Συνήθως πρέπει να είσαι γενναίος και να ρισκάρεις να βγεις στον δρόμο με τα αυτοκίνητα, για να πας οπουδήποτε.
Η Αθήνα είναι πολύ δυσπρόσιτη γενικά, τα πεζοδρόμια είναι απαίσια, υπάρχουν παντού αυτοκίνητα και το να πάρεις το λεωφορείο είναι δύσκολο, δεν τους αρέσει να σταματούν αν δουν αναπηρικό αμαξίδιο ή αν το δουν, η ράμπα είναι συχνά χαλασμένη. Πολύ σπάνια βλέπεις χρήστες αναπηρικού αμαξιδίου σε δημόσιο χώρο, κάτι που για μένα είναι πάντα κακό σημάδι σε μια χώρα.
Αλλά κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ εξυπηρετικοί και κάνουν ό,τι μπορούν για να με κάνουν να νιώθω ότι συμπεριλαμβάνομαι και είμαι ίσος, όπως πολλοί εργαζόμενοι σε εστιατόρια. Αλλά νομίζω ότι σε γενικές γραμμές, οι περισσότεροι άνθρωποι απλά υποθέτουν ότι είμαι άνεργος και δεν κάνω τίποτα. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι είμαι παντρεμένος, ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και διευθύνω μια επιτυχημένη εταιρεία.
Τα πράγματα στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ διαφορετικά, η φυσική υποδομή είναι γενικά πολύ προσβάσιμη όπως και στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής/Βόρειας Ευρώπης και οι συμπεριφορές είναι πιο προοδευτικές προς την κατεύθυνση της ενσωμάτωσης σε όλα τα μέρη της ζωής. Δεν αποτελεί έκπληξη για τα άτομα με αναπηρία να έχουν πτυχίο, σχέσεις, καλές δουλειές ή να ταξιδεύουν».
3) Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το "The Series 5" και ποιες είναι οι καινοτομίες του όσον αφορά τα ηλεκτροκίνητα αναπηρικά αμαξίδια;
«Είμαι χρήστης ηλεκτρικού αμαξιδίου για πάνω από 20 χρόνια. Πήρα το πρώτο μου αμαξίδιο στο σχολείο και έγινα, για τους τεχνικούς του βρετανικού ΕΣΥ, ο πιο απαιτητικός "πελάτης".
Αφού τελείωσα το κολλέγιο, ήθελα πολύ να πάω να κάνω έναν χρόνο χωρίς σπουδές (σ.σ. συνηθισμένο στα σχολεία της δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ) με τους φίλους μου. Για τα ταξίδια μου αγόρασα ένα καινούργιο ηλεκτρικό αμαξίδιο, το οποίο με έκαναν να πιστέψω ότι ήταν «το ηλεκτρικό αμαξίδιο της αγοράς». Ο "ένας χρόνος μου χωρίς σπουδές" διήρκεσε πέντε χρόνια και κάλυψε 35 χώρες, ήταν γεμάτο ενθουσιασμό και περιπέτεια, αλλά και ταλαιπωρία από τα προβλήματα που προέκυψαν στο αναπηρικό αμαξίδιο.
Έβαζα συνεχώς φορτιστές σε σακίδια, έπρεπε να βρω νέες μπαταρίες στην Αυστραλία, νέους κινητήρες στη Σιγκαπούρη και να βασίζομαι σε αμέτρητα γενναιόδωρα καταστήματα με ποδήλατα, για να με βοηθήσουν να φτιάξω βραχίονες, ελαστικά και μικροαντικείμενα που διαλύονταν συνεχώς. Κι όλα αυτά χωρίς να συμπεριλάβω το δράμα με τα αεροδρόμια.
Έμαθα πολλά για το πώς λειτουργούν τα ηλεκτροκίνητα αμαξίδια ψάχνοντας σε διαδικτυακά φόρουμ, αναζητώντας τρόπους για να βελτιώσω το δικό μου. Βρήκα ανθρώπους που δεν ήταν ευχαριστημένοι με τα αμαξίδιά τους, δεν τα εμπιστεύονταν και τελικά, είχαν κουραστεί από την αγορά, που δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται πραγματικά γι' αυτούς.
Ίδρυσα την Freedom One Life το 2013 για να κάνω τον στόχο μου πραγματικότητα.
Μετά από 10 χρόνια (σ.σ. 2023), με όλα τα είδη των προκλήσεων, από τη συγκέντρωση κεφαλαίων ως ένας ιδρυτής με αναπηρία, μέχρι την εκμάθηση του τρόπου πιστοποίησης μιας ιατρικής συσκευής, με κυριολεκτικά αμέτρητες ώρες και πάνω από 30.000 χιλιόμετρα σε δοκιμές σε πραγματικές συνθήκες, και μια παγκόσμια πανδημία, ξεκίνησε το "The Series 5".
Από την αρχή, ήθελα το ηλεκτροκίνητο αμαξίδιο Series 5 να είναι όσο το δυνατόν πιο αξιόπιστο, άνετο και ξέγνοιαστο. Από μια μπαταρία που θα διαρκούσε περισσότερο από μένα, μέχρι κινητήρες και ελαστικά που θα κάνουν τα κράσπεδα να "μοιάζουν" αβίαστα, μέχρι μια λειτουργία πτήσης που θα κάνει τα αεροπορικά ταξίδια εύκολα. Γι' αυτό και κάθε μέρος του Series 5 έχει σχεδιαστεί με σχολαστική λεπτομέρεια, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο αξιόπιστο και πρακτικό
Όχι μόνο μπορώ πλέον να χρησιμοποιώ το "The Series 5" κάθε μέρα, αλλά μπορώ επίσης να βλέπω τους πελάτες μας να παίρνουν τη χαρά και την ελευθερία που ήθελα να δημιουργήσω το 2013.
Από τον Κρις, ο οποίος έπαιζε ποδόσφαιρο με ηλεκτρικό αμαξίδιο στο Σίδνεϊ, μέχρι τη Μάριον που έχει πλέον την αυτοπεποίθηση να πηγαίνει μόνη της στην πόλη και τον Πιτ, ο οποίος χρησιμοποιεί το Series 5 για να βόσκει πρόβατα στη φάρμα του».
4) Ποια ήταν η διαδικασία παραγωγής του αναπηρικού αμαξιδίου άπο άποψη χρόνου; Υπήρχαν γραφειοκρατικά εμπόδια για την απόκτηση της πιστοποίησης μέχρι την έναρξη της κατασκευής;
«Για την ανάπτυξη του The Series 5 πραγματοποιήθηκαν συνεχείς δοκιμές και συνεχής ανάπτυξη, καθώς δοκιμάστηκε σε πάνω από 30.000 χιλιόμετρα πραγματικών συνθηκών. Τα αναπηρικά αμαξίδια είναι επίσης ιατρικές συσκευές, οπότε έπρεπε επίσης να υποβληθούμε σε αρκετές δοκιμές για να αποκτήσουμε την πιστοποίηση ιατρικής συσκευής».
5) Τι θα ήθελες να βελτιώσεις στο «The Series 5»; Ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις που θα οδηγήσουν σε περισσότερη αυτονομία;
«Είναι το πρώτο μας προϊόν και χρησιμοποιεί εξαρτήματα και ανταλλακτικά υψηλής ποιότητας. Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες εταιρείες προϊόντων, η τιμή για το πρώτο προϊόν, είναι υψηλή. Στη συνέχεια, θα θέλαμε να αναπτύξουμε ένα πιο προσιτό μοντέλο, διατηρώντας παράλληλα την ίδια υψηλή ποιότητα και τον κορυφαίο σχεδιασμό για τον οποίο είμαστε πλέον γνωστοί».
6) Ποια είναι τα σχόλια που λαμβάνετε μέχρι στιγμής; Διαβάζοντας για τα χαρακτηριστικά και βλέποντας τις δοκιμαστικές διαδρομές που κάνετε, φαίνεται σαν ένα αναπηρικό αμαξίδιο που προσφέρει πολλές ανέσεις
«Για αυτό είναι καλύτερο να κοιτάξετε την ενότητα των κριτικών μας, οι οποίες λένε πολλές ιστορίες για το τι μπορούν τώρα να κάνουν οι άνθρωποι που δεν μπορούσαν πριν.
Μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες είναι ότι ένας από τους πελάτες μας είχε ένα ατύχημα πριν από 15 χρόνια και από τότε που απέκτησε ένα Series 5 πριν από 18 μήνες έχει βιώσει περισσότερη ελευθερία από ποτέ. Η αυτοπεποίθησή του αυξήθηκε τόσο πολύ που τώρα βρήκε δουλειά για πρώτη φορά μετά το ατύχημά του. Αυτές οι ιστορίες με κάνουν πολύ χαρούμενο και αποδεικνύουν ότι όλη η σκληρή δουλειά άξιζε τον κόπο».
7) Έχετε κάποιο μεγάλο στόχο όσον αφορά τη δοκιμή του «The Series 5»; Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
«Είναι να αναπτύξουμε την εταιρεία και να προσφέρουμε ελευθερία σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, καινοτομώντας και αναπτύσσοντας συνεχώς κορυφαία προϊόντα».
Πηγή: reader
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου