Από το Twitter του @olrandir
Είμαι Ελληνοσουηδός, από Σουηδέζα μητέρα και Έλληνα πατέρα. Θα απαριθμήσω κάποια πράγματα που βοήθησαν/θα είχαν βοηθήσει όταν μεγάλωνα. Επισήμανση: μιλάω μόνο από προσωπικές εμπειρίες, δεν έχω εκπαίδευση παιδοψυχολόγου ή παρόμοια.
1) Διατηρήστε επαφές με την δεύτερη χώρα Το παιδί θα θέλει να γνωρίσει τους συγγενείς του, την πατρίδα του. Είναι κομμάτι της ταυτότητάς του, και θα του λείψει όταν μεγαλώσει αν δεν διατηρήσετε επαφές. Ακόμα κι αν πηγαίνετε μόνο μία φορά το χρόνο για διακοπές αξίζει.
2) Προσπαθήστε να του μάθετε τη γλώσσα Στο δικό μου σπίτι μιλούσαμε ελληνικά με τον πατέρα μου και σουηδικά με την μητέρα μου (και οι δύο μιλούσαν και τις δύο γλώσσες). Κάθε Σάββατο πήγαινα στο σχολείο σουηδικών. Μια δεύτερη γλώσσα είναι πάντα χρήσιμη, κι ας μην είναι «μεγάλη», πχ τα Σουηδικά εμένα μου έχουν δώσει λεξιλόγιο και μαθαίνω πιο εύκολα τώρα Γαλλικά και Γερμανικά. Δώστε στο παιδί να βλέπει παιδικά, να διαβάζει βιβλία, κόμικ, κλπ στη δεύτερη γλώσσα. Κάντε παρέα με άτομα και παιδιά που μιλάνε τη δεύτερη γλώσσα.
3) Ακολουθήστε γιορτές & παραδόσεις και των δύο χωρών Εμείς τα Χριστούγεννα σερβίραμε Σουηδικά φαγητά την παραμονή, Ελληνικά ανήμερα. Το καλοκαίρι, αν δεν ήμασταν Σουηδία, γιορτάζαμε midsommar στο πάρκο Γουδή. Βρείτε την κοινότητα της δεύτερης πατρίδας και πηγαίνετε στις γιορτές.
4) Κόψτε τις ερωτήσεις «ποια χώρα προτιμάς»/«πού θα ζήσεις όταν μεγαλώσεις» Είναι όπως το «ποιον αγαπάς, τη μαμά ή το μπαμπά;» (που ελπίζω να μη λέει πια κανείς). Φέρνει το παιδί σε δύσκολη θέση και το αναγκάζει να διχαστεί κ να διαλέξει ανάμεσα σε δύο αναπόσπαστα κομμάτια του.
5) Όταν συγκρίνετε τις χώρες προσπαθήστε να βρίσκετε θετικά και στις δύο Το κλειδί για μένα ήταν να καταλάβω ότι δεν είναι καλύτερες/χειρότερες, απλά διαφορετικές π.χ η Ελλάδα είναι μικρότερη σε έκταση από Σουηδία («χάνει») αλλά έχει περισσότερο πληθυσμό («κερδίζει»)
6) Αποφεύγετε τα στερεότυπα και για τις δυο χώρες (πχ «ψυχροί Σουηδοί»/«διεφθαρμένοι Έλληνες») Το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει ότι κανένα στερεότυπο δεν ισχύει 100%, νιώθει ότι είναι καταδικασμένο να είναι ή το ένα ή το άλλο.
7) Αν τσακώνεστε με τον/την σύντροφό σας, μην αποδίδετε όποια άσχημη συμπεριφορά στην καταγωγή του/της (πχ «όλοι οι Έλληνες έτσι είστε») Σκεφτείτε ότι και το παιδί σας μοιράζεται την καταγωγή του/της συντρόφου σας και το πληγώνετε έτσι.
8) Περί διγλωσσίας Παλιότερα υπήρχε η αντίληψη ότι τα δίγλωσσα παιδιά αργούν περισσότερο να αναπτυχθούν, δήθεν λόγω μπερδέματος. Έχουν γίνει έρευνες κι έχει καταρριφθεί. Τα παιδιά μαθαίνουν γρήγορα να ξεχωρίζουν τις γλώσσες και πού/πότε να μιλάνε την καθεμία. Ταυτόχρονα βέβαια στο σπίτι σας θα μιλώνται και οι δύο γλώσσες σε αχταρμά (εμείς πχ ποτέ δεν λέγαμε «πλένω τα πιάτα», πάντα «κάνω diska»). Μη σας ανησυχεί, είναι φυσιολογικό, άλλωστε και τα μονόγλωσσα παιδιά κάνουν συνεχώς λογοπαίγνια.
Τέλος: θα επαναλάβω το (1) διατηρήστε επαφή με τη χώρα, κι αν είναι δύσκολο τουλάχιστον με τη γλώσσα και την κουλτούρα. ΟΛΑ τα παιδιά μεικτής καταγωγής που έχω γνωρίσει που οι γονείς τους δεν κράτησαν την επαφή το μετανιώνουν τώρα και θα ήθελαν να την είχαν. Ακόμη κι αν η δεύτερη πατρίδα είναι φτωχή ή/και αντιμετωπίζει ρατσισμό λόγω αυτής, η καταγωγή αυτή είναι τμήμα της ταυτότητας του παιδιού. Το να την αποσιωπείς είναι σαν ακρωτηριασμός της προσωπικότητάς του.
Αναγνωρίζω βέβαια πως δυσκολεύουν τα πράγματα αν το παιδί αντιμετωπίζει ρατσισμό. Δεν μπορώ εκεί να δώσω συμβουλές (ήμουν τυχερός από αυτήν την άποψη), αλλά ελπίζω να κάνετε την προσπάθεια παρόλ’αυτά.
Συμπλήρωση: ειπώθηκε σε άλλη συζήτηση, προσωπικά αποφεύγω να λέω «μισός/μισός», ή να χρησιμοποιώ ποσοστά όταν περιγράφω την καταγωγή μου. Δεν νιώθω «μισός Έλληνας» ή «μισός Σουηδός», νιώθω ολόκληρος κι απ’τα δύο. Έτσι προτιμώ να λέω «ελληνοσουηδός».
Πηγή: LIFO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου