Στέκομαι πάνω από μία κούτα με μουχλιασμένα βιβλία Δημοτικού. Η αυτοκόλλητη μεμβράνη δεν κατάφερε να τα προστατεύσει από το νερό που γέμισε το πατάρι. Λογικό βέβαια. Δεν έχεις την απαίτηση να είναι το ίδιο ανθεκτική όπως ήταν όταν «έντυνες» τα εξώφυλλα, 25 χρόνια πριν. Ετοιμάζομαι να τα πετάξω και σκέφτομαι πως αν ίσχυε από τότε το μέτρο που σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας για επιστροφή των σχολικών βιβλίων, τις προσεχείς ημέρες θα έπρεπε να περιμένω ραβασάκι πληρωμής του κόστους τους. Φυσικά με τις ανάλογες προσαυξήσεις τόσων χρόνων. Ευτυχώς για μένα, το μέτρο δεν έχει περάσει ακόμη. Δυστυχώς όμως, σύντομα οι γονείς ίσως βρεθούν αντιμέτωποι με αυτό.
Η σκέψη του υπουργείου είναι απλή. Απλή σε σχέση με την πολυπλοκότητα και τον παραλογισμό που διέπει αυτό το κράτος. Ποια είναι η ιδέα; Να χρεώνονται οι γονείς των μαθητών τα σχολικά βιβλία με υποχρέωση επιστροφής ή πληρωμής, με απώτερο στόχο να επαναχρησιμοποιούνται για 3 χρόνια ώστε να μειωθεί το κόστος κατά 25 εκ. ευρώ. Και τώρα ίσως εύλογα αναρωτιέστε: Μα πόσο κοστίζουν τα σχολικά βιβλία;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο αριθμός των μαθητών για το 2011-12 είχε ως εξής: 633.590 σε Δημοτικά Σχολεία και 695.705 στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Για το ίδιο σχολικό έτος, ο Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) δαπάνησε 5.657.500 ευρώ για την εκτύπωση και βιβλιοδεσία σχολικών και εξωσχολικών βιβλίων, 5.400.000 για την προμήθεια υλικών εκτύπωσης και βιβλιοδεσίας και 1.100.000 για τα έξοδα μεταφοράς. Σύνολο, περίπου 12 εκ. ευρώ. Χωρίς να συνυπολογιστούν μικρότερα έξοδα όπως αυτά καταγράφονται στον Απολογισμό Εσόδων-Εξόδων του ΟΕΔΒ για το 2012.
Ξανακοιτάω τα νούμερα και θυμάμαι την κίνηση του υπουργείου Παιδείας το 2009 να επιχορηγήσει 120.000 μαθητές με κουπόνι 450 ευρώ για την αγορά netbook. Όπως επίσης θυμάμαι την αποτυχία του εγχειρήματος όσον αφορά το ποιοτικό του αποτέλεσμα. Και είναι κρίμα, αλλά και αναμενόμενο. Έχεις προμηθεύσει τον 14χρονο με το μόνο αντικείμενο που είναι πλήρως εξοικειωμένος αλλά για διασκέδαση, όχι για μάθηση. Αν το συνδυάσετε με την ανεπαρκή εκπαίδευση των καθηγητών πάνω σε αυτό το μοντέλο διδασκαλίας, δικαιολογείται η κατάληξη αυτής της πρωτοβουλίας.
Έχουν όμως όλα χαθεί; Θα μείνουμε για πάντα κολλημένοι στο χαρτί; Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού απαντούν «όχι». Στη Νέα Υόρκη εξετάζεται το ενδεχόμενο να αντικατασταθούν τα σχολικά βιβλία (που κοστίζουν πάνω από 100 εκ. δολάρια) με tablets, σε όλα τα δημόσια σχολεία (17.000). Μάλιστα σε κάποια σχολεία έχει εφαρμοσθεί πειραματικά με θετικές τις πρώτες εντυπώσεις, ενώ ταυτόχρονα ο προβληματισμός γύρω από το θέμα εντείνεται. Δεν είναι όμως κάτι που απασχολεί μόνο τις Η.Π.Α. Η εκπαιδευτική χρήση των tablet είναι πλέον κίνημα που εξαπλώνεται παγκοσμίως. Στην Ιαπωνία δόθηκαν tablets δοκιμαστικά σε 3.000 μαθητές, το ίδιο και στη Γαλλία. Στη Νότια Κορέα η χρήση τους βρίσκεται υπό δοκιμή τα τελευταία 5 χρόνια, ενώ έχει ανακοινωθεί η πλήρης αντικατάσταση των σχολικών βιβλίων μέχρι το 2015. Το κόστος του σχεδίου ανέρχεται στα 2,4 δισ. δολάρια.
Ναι, ξέρω. Τέτοια ποσά για τη χώρα μας δεν είναι απλώς απαγορευτικά. Είναι μέρος της μαύρης τρύπας που μας έχει καταπιεί. Από την άλλη όμως, μιλάμε για εντελώς διαφορετικά μεγέθη. Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε άλματα -ένα μικρό βήμα αρκεί να κάνει τη διαφορά. Άλλωστε το ίδιο δεν είχε επικαλεστεί κι ο Νιλ Άρμστρονγκ; Ας το δούμε συγκρατημένα. Ας ξεκινήσουμε με τη Β'βάθμια εκπαίδευση. Με 695 χιλιάδες μαθητές και μέσο κόστος tablet στα 80 ευρώ, έχουμε ένα έξοδο της τάξεως των 55 εκ. ευρώ (όσο και η επιχορήγηση του 2009 για τα netbook). Ποσό που κάνεις απόσβεση σε 6-7 χρόνια εφόσον δεν θα τυπώνονται πλέον βιβλία και με την προϋπόθεση πως τα tablet θα χρεώνονται στα σχολεία, δηλαδή θα επιστρέφονται με την αποφοίτηση των μαθητών. Το κόστος συντήρησής τους είναι μηδαμινό -εάν όχι ανύπαρκτο. Η ύλη βρίσκεται ήδη ως PDF στο Ψηφιακό Σχολείο και σίγουρα μπορούμε να αναθέσουμε στα ερευνητικά ινστιτούτα των πανεπιστημίων μας την ανάπτυξη διαδραστικών εφαρμογών. Και ας μην ξεχνάμε τις τόσες εκπαιδευτικές πλατφόρμες που υπάρχουν ήδη, όπως η-τ@ξηκαι το sch.gr.
Θα μου πείτε βέβαια πως τίποτα από όλα αυτά δεν μπορούν ή δεν πρόκειται να συμβούν. Και φοβάμαι πως θα συμφωνήσω μαζί σας, αλλά ίσως όχι για τους ίδιους λόγους. Βλέπετε, όλα αυτά προϋποθέτουν τη στροφή της εκπαιδευτικής νοοτροπίας. Να στοχεύεις στη μάθηση και όχι τις εξετάσεις. Έως τότε η Λόλα θα συνεχίσει να καταπίνει το μήλο αμάσητο.ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Πηγή: protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου