Παρότι ο μεγάλος σαματάς στις φετινές εξετάσεις αφορούσε το μάθημα της Φυσικής (που υπήρξε, όντως, το Βατερλό των υποψηφίων), όμως το πραγματικό πρόβλημα της Παιδείας εντοπίζεται αλλού: στην επιλογή του κειμένου τής κ. Αρβελέρ για το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Ένα κείμενο περί Τέχνης που «δεν θα το έδινε ποτέ σε μαθητές» όπως είπε η ίδια η συγγραφέας. Προφανώς, γιατί:
1. Εμπεριέχει βαθύ φιλοσοφικό στοχασμό, ορολογία και έννοιες που προϋποθέτουν υψηλή αισθητική καλλιέργεια και βιωματική σχέση του μαθητή με τη γλυπτική κυρίως Τέχνη ( λ.χ «Αποκρυστάλλωμα μιας ορθής και όρθιας σκέψης, το αρχαίο άγαλμα [..] σήμα ανάτασης ψυχικής και ορόσημο πανάρχαιας μνήμης, θυμίζει στους πολίτες την αμέριστη ευθύνη τους για τη συνοχή της κοινωνικής ομάδας και ορθώνεται εγγυητής της ιστορικής αλληλεγγύης του συνόλου. Διαγράφει ο τεχνίτης τα πλαίσια μιας πάντα ευνομούμενης και ισορροπημένης πολιτείας, έτσι όπως την ονειρευόταν η νεογέννητη δημοκρατία και έτσι όπως την ορίζει η πλατιά ειρηνευτική κίνηση τού θεϊκού βραχίονα στο αέτωμα του ολυμπιακού ναού.. ). Έτσι, πυκνά, αναπτύσσει το λόγο της η κ. Αρβελέρ. Και μάλιστα χωρίς παραδείγματα τα οποία θα διασαφήνιζαν την πολυπλοκότητα της σκέψης.
(Είναι βέβαιο ότι ακόμα και οι ίδιοι οι Φιλόλογοι που επέλεξαν το κείμενο, θα δυσκολεύονταν πολύ να εξηγήσουν τον παραλληλισμό και τη σχέση της Γλυπτικής με την ευνομούμενη πολιτεία).
2 Ακόμα και η σύνταξη του κειμένου προδίδει την προσπάθεια τής συγγραφέως να πολιορκήσει το θέμα της, αναλύοντάς το σπειροειδώς. Σαν να επρόκειτο μάλλον για ένα κείμενο ειπωμένο από στήθους. Που έχει την αμεσότητα του προφορικού λόγου και, συγχρόνως, την αναγκαία συντακτική χαλαρότητα. Πράγμα το οποίο δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατανόησή του εκ μέρους των μαθητών.
Το γεγονός ότι αυτό το κείμενο επελέγη από ομάδα Φιλολόγων στις Πανελλαδικές εξετάσεις, αποτυπώνει την ουσία του εκπαιδευτικού προβλήματος. Καταδεικνύει ότι οι επιλεγμένοι για την… επιλογή αυτήν αγνοούν, κατά πάσα πιθανότητα, το βαθμό δυσκολίας των κειμένων καθώς και την ικανότητα πρόσληψης των μαθητών. (Δεν αποκλείεται, την επόμενη χρονιά, να τεθεί ως θέμα : γιατί πρέπει να αγαπάμε τα ζώα - που έχει τεθεί). β) Τα μέλη της συγκεκριμένης επιτροπής στηρίχτηκαν, πιθανότατα, στο κύρος τής κ. Αρβελέρ και αδιαφόρησαν για το περιεχόμενο του κειμένου, για τη στρυφνότητά του• επαναπαυμένοι στην ιδέα ότι «δεν θα πει κανείς τίποτα για ένα κείμενο της Αρβελέρ». Και πράγματι, κανείς δεν τόλμησε να πει ότι το κείμενο είναι δυσνόητο και ως εκ τούτου ακατάλληλο. Έπρεπε να βγει η ίδια, προς τιμήν της, να πει το αυτονόητο και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, όπως άλλωστε και στην πολιτική ζωή, το όνομα είναι το μήνυμα (ποιος λέει κάτι). Ούτε για το «τι» ούτε για το «πώς» γνοιαζόμαστε• ελάχιστα μας ενδιαφέρει η κατανόηση του λόγου, η ταύτιση των λέξεων με τα πράγματα και την πραγματικότητα Έτσι είναι. Ένα σύστημα εκπαίδευσης το οποίο στηρίζεται στην αποστήθιση, είναι αδύνατον να ενδιαφερθεί για το νόημα του λόγου.
Κι έτσι καταλήγει, Θοδωρή, να περιορίζεται ασφυκτικά η σκέψη, να αμβλύνεται η κριτική ικανότητα και να λοβοτομούνται τα νεανικά μυαλά.
1. Εμπεριέχει βαθύ φιλοσοφικό στοχασμό, ορολογία και έννοιες που προϋποθέτουν υψηλή αισθητική καλλιέργεια και βιωματική σχέση του μαθητή με τη γλυπτική κυρίως Τέχνη ( λ.χ «Αποκρυστάλλωμα μιας ορθής και όρθιας σκέψης, το αρχαίο άγαλμα [..] σήμα ανάτασης ψυχικής και ορόσημο πανάρχαιας μνήμης, θυμίζει στους πολίτες την αμέριστη ευθύνη τους για τη συνοχή της κοινωνικής ομάδας και ορθώνεται εγγυητής της ιστορικής αλληλεγγύης του συνόλου. Διαγράφει ο τεχνίτης τα πλαίσια μιας πάντα ευνομούμενης και ισορροπημένης πολιτείας, έτσι όπως την ονειρευόταν η νεογέννητη δημοκρατία και έτσι όπως την ορίζει η πλατιά ειρηνευτική κίνηση τού θεϊκού βραχίονα στο αέτωμα του ολυμπιακού ναού.. ). Έτσι, πυκνά, αναπτύσσει το λόγο της η κ. Αρβελέρ. Και μάλιστα χωρίς παραδείγματα τα οποία θα διασαφήνιζαν την πολυπλοκότητα της σκέψης.
(Είναι βέβαιο ότι ακόμα και οι ίδιοι οι Φιλόλογοι που επέλεξαν το κείμενο, θα δυσκολεύονταν πολύ να εξηγήσουν τον παραλληλισμό και τη σχέση της Γλυπτικής με την ευνομούμενη πολιτεία).
2 Ακόμα και η σύνταξη του κειμένου προδίδει την προσπάθεια τής συγγραφέως να πολιορκήσει το θέμα της, αναλύοντάς το σπειροειδώς. Σαν να επρόκειτο μάλλον για ένα κείμενο ειπωμένο από στήθους. Που έχει την αμεσότητα του προφορικού λόγου και, συγχρόνως, την αναγκαία συντακτική χαλαρότητα. Πράγμα το οποίο δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατανόησή του εκ μέρους των μαθητών.
Το γεγονός ότι αυτό το κείμενο επελέγη από ομάδα Φιλολόγων στις Πανελλαδικές εξετάσεις, αποτυπώνει την ουσία του εκπαιδευτικού προβλήματος. Καταδεικνύει ότι οι επιλεγμένοι για την… επιλογή αυτήν αγνοούν, κατά πάσα πιθανότητα, το βαθμό δυσκολίας των κειμένων καθώς και την ικανότητα πρόσληψης των μαθητών. (Δεν αποκλείεται, την επόμενη χρονιά, να τεθεί ως θέμα : γιατί πρέπει να αγαπάμε τα ζώα - που έχει τεθεί). β) Τα μέλη της συγκεκριμένης επιτροπής στηρίχτηκαν, πιθανότατα, στο κύρος τής κ. Αρβελέρ και αδιαφόρησαν για το περιεχόμενο του κειμένου, για τη στρυφνότητά του• επαναπαυμένοι στην ιδέα ότι «δεν θα πει κανείς τίποτα για ένα κείμενο της Αρβελέρ». Και πράγματι, κανείς δεν τόλμησε να πει ότι το κείμενο είναι δυσνόητο και ως εκ τούτου ακατάλληλο. Έπρεπε να βγει η ίδια, προς τιμήν της, να πει το αυτονόητο και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, όπως άλλωστε και στην πολιτική ζωή, το όνομα είναι το μήνυμα (ποιος λέει κάτι). Ούτε για το «τι» ούτε για το «πώς» γνοιαζόμαστε• ελάχιστα μας ενδιαφέρει η κατανόηση του λόγου, η ταύτιση των λέξεων με τα πράγματα και την πραγματικότητα Έτσι είναι. Ένα σύστημα εκπαίδευσης το οποίο στηρίζεται στην αποστήθιση, είναι αδύνατον να ενδιαφερθεί για το νόημα του λόγου.
Κι έτσι καταλήγει, Θοδωρή, να περιορίζεται ασφυκτικά η σκέψη, να αμβλύνεται η κριτική ικανότητα και να λοβοτομούνται τα νεανικά μυαλά.
Πηγή: protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου