Δίκαια, η συνύπαρξη με τρεις προπονητές παιδιών υπεγράφη από την επίκληση αγωνίας τους προς τους γονείς και την πολιτική ηγεσία του Αθλητισμού! Αναπόφευκτα, επειδή είναι και πατέρες...
Αρα συμμερίζονται τις επιπτώσεις της τραχύτητας των ημερών μας στην ψυχολογία των παιδιών (και ενηλίκων τού αύριο) που προπονούν.
Ο Βασίλης Κωνσταντώνης εκ μέρους του μπάσκετ, ο προπονητής ποδοσφαίρουΒασίλης Παπαδάκης και ο Κώστας Ζάρας με τη συμβολική αποστολή να τους διδάσκει πώς να... επιπλέουν στην πισίνα!
Αραγε οι μικροί δίπλα τους κατανοούν τις Κασσάνδρες που προαναγγέλλουν δύσκολη επιβίωση στα...ταραγμένα νερά της καθημερινότητας;
Απαίδευτοι δάσκαλοι στα Δημοτικά κρατούν τα παιδιά μακριά από τα σπορ. Σχολείο και αθλητισμός, επιτέλους, ας ενωθούν
➥ Παπαδάκης: «Τα παιδιά θέλουν να χαίρονται περισσότερο από ποτέ! Εχουν τρομερή πίεση δίπλα τους και δεν ξέρουν πώς να την εκφράσουν...».
➥ Κωνσταντώνης: «Είμαι 25 χρόνια προπονητής παιδιών και τώρα είναι πιο δύσκολα από ποτέ! Η κοινωνική ένταση, η απώλεια της γειτονιάς και της οικογένειας, που φθίνει από την παραδοσιακή μορφή της, κάνουν τα παιδιά να καταλαβαίνουν ότι η εποχή είναι σκληρή... Κι ας μην μπορούν, πράγματι, να το εκφράσουν! Τα έχουν χαμένα! Δεν χαίρονται πηγαία! Βλέπουν σαν καταφύγιο την προπόνηση και η δική μας δουλειά έχει γίνει πιο δύσκολη... Ιδιαίτερα από την εποχή που ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, τέλος της δεκαετίας του ’90, έφυγε από τη ΓΓΑ και λιγοστεύουν από τότε τα μέσα, άρα οι δυνατότητές μας».
➥ Ζάρας: «Ετσι είναι, αλλά στο κολύμπι που μπορεί να ξεκινήσει από τη βρεφική ηλικία, ανεξάρτητα από την οικονομική κρίση, ο κόσμος φέρνει τα παιδιά του με αμείωτους ρυθμούς. Επειδή το κολύμπι είναι μέσο σωστής, συνολικής εκγύμνασης. Στα χρόνια της κρίσης, ώς την εφηβεία, τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει αλλά από την εφηβεία λαμβάνουν γνώση, πίεση. Πολλά παιδιά, λοιπόν, πιέζονται από τους γονείς να εγκαταλείψουν τον αθλητισμό και να στραφούν σε “λύση-εξασφάλιση για το δύσκολο αύριο που ξημερώνει” όπως τους λένε και το μεταφέρουν σ’ εμένα... Τους λένε “η επιβίωση προέχει της άθλησης”! Πολλά παιδιά αφήνουν την κολύμβηση και επειδή η προπόνηση στο κολύμπι είναι εντατική, άρα δεν μπορούν να μοιράσουν τον χρόνο».
⚫ Τι σας λένε;
Κωνσταντώνης: «Συχνά ακούω “δεν προλαβαίνω, θέλω να είμαι περισσότερο στο γήπεδο αλλά δεν μπορώ”... Οι γονείς τα σπρώχνουν στην απόκτηση μέσων επιβίωσης, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι μπορεί να γίνει συνδυασμός άθλησης με τη μόρφωση και την επαγγελματική κατάρτιση, ότι ο αθλητισμός είναι φυσικός νόμος που θα ενισχύσει την ψυχολογία και τις αντοχές των παιδιών τους. Πολλά παιδιά που προπονώ και έχουν καλό αθλητικό επίπεδο, τα καταφέρνουν καλύτερα από άλλα ως μαθητές ή ως εργαζόμενοι».
Παπαδάκης: «Παιδιά-παίκτες μου, που πέρασαν σε σχολές, μου είπαν “αναγνωρίζουμε ότι η προπόνηση ενίσχυσε την υπευθυνότητα, καθάρισε το μυαλό μας! Οφείλει βέβαια κάθε προπονητής να προσεγγίζει το παιδί με κατάλληλο τρόπο...».
Ζάρας: «Υπάρχουν παιδιά που δεν έρχονται το Σάββατο για προπόνηση... Λένε “δεν μπορούμε, θέλουμε να κοιμηθούμε, να ηρεμήσουμε!”. Παρά φύσιν αντίδραση για ένα παιδί! Οι γονείς και τα ίδια οφείλουν να κατανοήσουν ότι η ένταξη σε ομάδα, εκτός από άθληση, σημαίνει υγιή κοινωνικοποίηση! Η παρέα, οι εκδηλώσεις, η λογική της συνύπαρξης, το αντίκρισμα του αντιπάλου στο γήπεδο έχουν ευεργετικές ιδιότητες».
⚫ Οι λέξεις σας παραπέμπουν και στη... νόσο των γονέων!
Κωνσταντώνης: «Σωστά. Ετοιμάζουν πλέον τα παιδιά τους μόνο για να φέρουν, μελλοντικά, λεφτά στο σπίτι! Συχνά, βλέπω γονείς, δίπλα στις γραμμές του γηπέδου, να βγάζουν πίεση, άγχος, να απαιτούν απ’ το παιδί “θα παίξεις καλά”. Του στέλνουν μήνυμα πως δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει! Μόνο κακό κάνουν στα παιδιά τους».
Παπαδάκης: «Δεν προσπαθούν να καταλάβουν ή δεν δέχονται τις λογικές ανάγκες των παιδιών τους, όπως είναι και η άθληση, αλλά πιέζουν αφόρητα ώστε το παιδί να κατανοήσει τη δική τους πίεση».
Ζάρας: «Υπάρχει και δική μας ευθύνη, προπονητών και συλλόγων. Κάποιοι προπονητές διώχνουν τα παιδιά αν δεν έχουν ταλέντο και τους στερούν τη χαρά της άθλησης... Λάθος! Τα παιδιά, ακριβώς επειδή είναι παιδιά, πρέπει να επιβραβεύονται για την προσπάθεια και όχι, κατ’ ανάγκη, για την επιτυχία».
Κωνσταντώνης: «Οι περισσότεροι παράγοντες-υπεύθυνοι των συλλόγων τώρα λειτουργούν ως μάνατζερ. Δεν δίνουν έμπνευση-κίνητρο στα παιδιά όπως παλιότερα... Βλέπουν τα παιδιά που αθλούνται ως μέσο δικής τους ανάδειξης και απόκτησης κέρδους από μελλοντική μεταγραφή του παιδιού-ταλέντο. Οι γονείς πρέπει να προσέχουν σε ποιους εμπιστεύονται την άθληση των παιδιών τους».
Παπαδάκης: «Με σωστούς χειρισμούς από την πρώτη κοινωνία τους, δηλαδή το σπίτι τους, και από εμάς τους προπονητές τους ίσως ευεργετηθούν με πρόωρη ωρίμανση. Σωστή προπόνηση και παιδαγωγία».
⚫ Αναπόφευκτα, είστε προπονητές και παιδαγωγοί. Συνολικά, το επίπεδο των προπονητών είναι επαρκές;
Κωνσταντώνης: «Δεν θα πω ψέματα... Ποτέ δεν ήταν όλοι οι προπονητές παιδιών κατάλληλοι ως προπονητές και παιδαγωγοί».
Ζάρας: «Ευτυχώς από φέτος στο κολύμπι, κάθε προπονητής οφείλει να έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ώστε να πιάσει δουλειά».
Κωνσταντώνης: «Στο ποδόσφαιρο πάντα ίσχυε το ίδιο μέτρο αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκε συνολικά».
Παπαδάκης: «Το υπουργείο και η Γ.Γ. Αθλητισμού, επιτέλους, πρέπει να ελέγχουν ποιοι προπονούν παιδιά σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχουν εμπειρικοί προπονητές χωρίς γνώσεις, χωρίς γενικότερη συγκρότηση».
⚫ Ούτως ή άλλως στην εποχή μας η προπόνηση παιδιών έχει γίνει πάρεργο και όχι κύρια ασχολία όπως άλλοτε, άρα στερείται αφοσίωσης.
Κωνσταντώνης: «Οταν ο σύλλογος σου λέει “πάρε 200 ευρώ τον μήνα, τόσα έχω...” και δουλεύεις έξι-επτά ώρες την ημέρα, αναγκαστικά έγινε πάρεργο η προπόνηση παιδιών. Αλλά είμαστε και πατέρες... Το συνεχίζουμε επειδή έχουμε προσωπικό όραμα».
Ζάρας: «Υπάρχει και το πρόβλημα των εγκαταστάσεων! Στο κολυμβητήριο δεν ανάβω τα φώτα κι αρχίζω προπόνηση όπως σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Χρειάζεται προεργασία για σωστή προπόνηση και εξασφάλιση υγιεινής. Σε όσα κολυμβητήρια λειτουργούν! Πολλά, σε όλη την Ελλάδα, έχουν κλείσει επειδή δεν υπάρχουν χρήματα για πετρέλαιο, φυσικό αέριο ή χημικά ώστε να λειτουργήσουν όπως πρέπει. Αυτά μας διώχνουν, αλλά κάποιοι μένουμε, ακριβώς για το ίδιο προσωπικό όραμα».
Κωνσταντώνης: «Οραμα στη δύσκολη εποχή μας πρέπει να έχουν και τα παιδιά. “Προλάβετε!” λέω στην αθλητική ηγεσία, επειδή αν πας στο Πέραμα και σε άλλες λαϊκές ή υποβαθμισμένες συνοικίες, θα δεις τα παιδιά να ομαδοποιούνται σε επικίνδυνες δραστηριότητες. Λέω “προλάβετε” επειδή το φαινόμενο τείνει να γενικευτεί και από παιδιά κοσμικών συνοικιών ειδικά της Αθήνας, γενικά της χώρας μας. Οργανώστε-ελέγξτε τον αθλητισμό τους ως ασφαλές μέσο διαφυγής των παιδιών. Αλλιώς, επειδή είναι οι πολίτες του μέλλοντος, τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά!».
Παπαδάκης: «Οταν ζητούμενο είναι το παιδί, η αλληλοσυνεννόηση οικογένειας, σχολείου, συλλόγου είναι αναγκαία».
Ζάρας: «Δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα συμβεί. Η παιδεία που προσφέρουν τα σχολεία στις ηλικίες αυτές δεν βοηθά στη συγκρότηση του μαθητή αλλά τον κάνει, από μικρό, ανταγωνιστικό. Η γυμναστική στα Δημοτικά έχει υποβαθμιστεί επειδή απαίδευτοι εκπαιδευτικοί δεν αναγνωρίζουν τις ευεργετικές ιδιότητες της άθλησης και απωθούν τους μαθητές. Σε όλη την Ελλάδα».
Κωνσταντώνης: «Σχολείο και αθλητισμός, επιτέλους, να ενωθούν. Μόνο στην Ελλάδα οι δύο χώροι δεν είναι συγκοινωνούντα δοχεία! Στη Γαλλία, στις 5 μ.μ. το παιδί έχει τελειώσει τη σχολική εκπαίδευση και αθλείται απερίσπαστο! Εδώ, με απογευματινά σχολικά τμήματα ή φροντιστήρια μας φέρνουν παιδιά στις 9.30 μ.μ., με τις τσάντες στον ώμο για να κάνουν προπόνηση! Εξαντλητικοί ρυθμοί για παιδί!».
Ζάρας: «Ενώ αν υπήρχε σχολικός αθλητισμός... Δεν υπάρχει! Ούτε γυμναστές υπάρχουν σε σχολεία πλέον».
Παπαδάκης: «Το σχολείο πρέπει να δίνει τις πρώτες αθλητικές βάσεις και μετά το παιδί να έρχεται σ’ εμάς... Τώρα συμβαίνει το αντίθετο».
⚫ Παρ’ όλα αυτά, έχετε στα χέρια σας ταλέντα με προοπτική;
Κωνσταντώνης: «Αν και η πίεση έχει οδηγήσει πολλά παιδιά να σταματήσουν τον αθλητισμό, υπάρχουν ακόμη πολλά ταλέντα στο μπάσκετ».
Ζάρας: «Και στο κολύμπι. Υπάρχουν ταλέντα και καλοί προπονητές».
Παπαδάκης: «Στο ποδόσφαιρο επίσης. Εντοπίζω παιδιά με ταλέντο επιπέδου Σαραβάκου και όχι μόνο! Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσουν να επιβιώσουν...».
⚫ Προτάσεις. Προς την αθλητική ηγεσία και τους γονείς.
Κωνσταντώνης: «Ορθολογική διαχείριση του σχολικού χρόνου ώστε το παιδί να θρέφει γενικότερο στόχο στη ζωή του».
Ζάρας: «Κατανοήστε πως η ευεργεσία του αθλητισμού είναι μεγάλη για την υγεία και την κοινωνικοποίηση! Λέω στα παιδιά “ξεφύγετε απ’ το κινητό και ελάτε να πούμε χρόνια πολλά ο ένας στα γενέθλια του άλλου από κοντά και να γιορτάσουμε στην πισίνα”».
Παπαδάκης: «Μια μέρα, κάθε χρόνο, ν’ αλλάζουν αθλητική δραστηριότητα. Οι μικροί ποδοσφαιριστές να παίζουν μπάσκετ, του μπάσκετ να κολυμπούν, του βόλεϊ να κάνουν στίβο και πάει λέγοντας. Αθλητική ετήσια γιορτή, οργανωμένη απ’ το κράτος και τους συλλόγους».
Συντάκτης: Σπύρος Τσάμης
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου