Mια διαδραστική παιδική θεατρική παράσταση που μπλέκει περίτεχνα την τεχνική του Μαύρου Θεάτρου και τη συμμετοχή του κοινού στην εξέλιξη της ιστορίας της είναι αυτή του «Κόσμου του Ολίβιου» που θα φιλοξενείται από σήμερα και κάθε Σάββατο και Κυριακή στο "Ιλίσια-Ντενίση"
Ο μαγικός κόσμος της σκηνής σε συνδυασμό με τις φαντασμαγορικές δυνατότητες που προσφέρει η τεχνική του Μαύρου Θεάτρου δημιουργούν ένα υπερθέαμα -με κύριους θεματικούς άξονες την προστασία του περιβάλλοντος, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, τη διαχείριση της απώλειας και του φόβου, την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και της αυτενέργειας, τη δύναμη της ομαδικότητας και της συνεργασίας- που ζωντανεύει βήμα βήμα κι εξελίσσεται «μαγικά» μπροστά στα μάτια των θεατών. Τι είναι όμως αυτός ο... Κόσμος του Ολίβιου;
Ονειρα και ανησυχίες
Ο Νικόλας Ράπτης που υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία της πρωτότυπης παράστασης μας τον... συστήνει! «Ο Ολίβιος είναι ένα παιδί τού σήμερα, γεμάτο όνειρα αλλά και ανησυχίες. Ενα τυχαίο γεγονός τον φέρνει στο θέατρο, τον χώρο όπου εργαζόταν ο παππούς του και είναι γεμάτος με γλυκές αναμνήσεις από τη σχέση τους.
Μοιράζεται με τους θεατές τις σκέψεις του για τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας που τον απασχολούν: την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα θέματα της καθημερινότητάς του, τον όλο και αυξανόμενο ατομικισμό στην κοινωνία μας.
Μια μυστηριώδης βαλίτσα κι ένας απρόσμενος επισκέπτης γίνονται το έναυσμα για να πιστέψει στον εαυτό του και να ξεκινήσει, έτσι, ένα ταξίδι σε τόπους που ποτέ δεν φαντάστηκε ότι θα μπορούσε να επισκεφτεί, αναζητώντας τη λύση στα προβλήματά του και την αναγέννηση της ελπίδας του/μας.
Ενα ταξίδι που θα κάνει παρέα με τους θεατές και την «παραμυθένια» φίλη του, γιατί τώρα ξέρει ότι όλοι μαζί, ενωμένοι, μπορούμε να κάνουμε πιο εύκολα τα όνειρά μας πραγματικότητα».
Μπορεί, ρωτάω τον σκηνοθέτη-συγγραφέα του έργου, μια θεατρική παράσταση να δώσει μηνύματα στα παιδιά και μάλιστα σε τόσο τρυφερή ηλικία για το περιβάλλον;
Πώς το πετυχαίνει αυτό ο «Κόσμος του Ολίβιου»; «Το θέατρο αποτελεί την πλέον επικοινωνιακή ζωντανή τέχνη κι αυτό του δίνει μία σχεδόν μεταφυσική δύναμη να μπορεί, μέσα από τη σκηνική δράση, να μεταδίδει στον θεατή, με αξιοθαύμαστη ευκολία, τα μηνύματα του έργου. Για να γίνει αυτό, όμως, απαιτείται μια προσεγμένη δουλειά στο επίπεδο του κειμένου.
"Ο Κόσμος του Ολίβιου" αποφεύγει σκόπιμα κάθε ηθικοδιδακτική παρέμβαση. Στόχος δεν είναι να διδάξουμε, αλλά να νιώσουμε, να μοιραστούμε και να κατανοήσουμε.
Οι θεματικοί άξονες που διατρέχουν την παράσταση στηρίζονται σε σημαντικές αρχές και αξίες της σύγχρονης κοινωνίας, όπως η προστασία του περιβάλλοντος, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, η διαχείριση της απώλειας και του φόβου, η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και της αυτενέργειας, η δύναμη της ομαδικότητας και της συνεργασίας.
Ολα αυτά τα θέματα γίνονται διακριτικοί μοχλοί για να προκαλέσουν τη ροή της ιστορίας και να μας ταξιδέψουν στον φανταστικό κόσμο του Ολίβιου».
Συνεχίζοντας τον ρωτώ για τη «διαδραστική» διάσταση της παράστασης και αν θεωρείται πλέον ότι τα... στατικά παιδικά θεάματα αποτελούν παρελθόν. «Είναι αλήθεια ότι οι εποχές αλλάζουν και μαζί με τις εποχές αλλάζουν οι συνήθειες, οι αξίες, η ιδιοσυγκρασία των λαών. Το θέατρο, ιστορικά αποδεδειγμένα, καταγράφει όλες αυτές τις αλλαγές στο DNA του, σε όποιο επίπεδο κι αν συντελούνται και εξελίσσεται παράλληλα με την κοινωνία.
Εχω την αίσθηση ότι αυτό ακριβώς είναι που κάνει το θέατρο διαχρονικό και επιτρέπει τις νέες «αναγνώσεις» παλαιότερων έργων με μία φρέσκια ματιά, σε σύγχρονα σκηνοθετικά πλαίσια και ερμηνευτικές φόρμες.
Το ίδιο συμβαίνει και στο παιδικό θέατρο. Το παιδί τού σήμερα χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα της γνώσης και της πληροφόρησης. Οι εικόνες τρέχουν γύρω του κι αυτό απορροφά με εντυπωσιακή ευχέρεια ό,τι πραγματικά το ενδιαφέρει.
Το να του προτείνεις, λοιπόν, μια θεατρική παράσταση όπως θα ανέβαινε το 1980, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον και, σίγουρα, κανένα νόημα για το παιδί του 2010.Από την άλλη μεριά, βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι μια παράσταση που βασίζεται σε μία απλή πλοκή αλλά διαθέτει ένα «δυνατό» κείμενο δεν μπορεί να συγκινήσει και να κρατήσει το ενδιαφέρον ενός παιδιού.
Ο Ολίβιος ήθελα να κάνει ένα μαγικό ταξίδι παρέα με τους θεατές. Αυτό με έκανε να ψάξω τρόπους για να «συνεργαστούν» και να «ξεπεράσουν» τα εμπόδια που θα συναντήσουν στον δρόμο τους.
Στον «Κόσμο του Ολίβιου» ο θεατής επεμβαίνει στην πλοκή, βοηθάει τον ήρωα να φτάσει τον στόχο του, γίνεται συμμέτοχος στη δράση, χαίρεται και συγκινείται μαζί του. Νομίζω ότι ο μικρός και, γιατί όχι, ο μεγάλος θεατής θα θυμάται το ταξίδι του στον «Κόσμο του Ολίβιου» για πολύ καιρό μετά την παράσταση. Αυτό θα είναι η επιτυχία του Ολίβιου. Αυτό ελπίζω να συμβεί».
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Νικόλας Ράπτης. Σκηνικά - κοστούμια: Ισαάκ Μαυρίδης, Μαρία Ταπίνη. Κινησιολογία: Κωνσταντίνος Κατσαμάκης. Πρωτότυπη μουσική: Αλκαίος Αβδελάς. Μουσική επιμέλεια: Νικόλας Ράπτης, Ρόη Πορφύρη, Λεμονιά Γιανναρίδου. Σχεδιασμός Φωτισμού: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Δημιουργία βίντεο: Πηνελόπη Αναστασιάδου. Φωτογραφία: Νίκος Ράκκας. Παίζουν: Κωνσταντίνος Κατσαμάκης, Βλάσης Πασιούδης, Καλλιόπη Τζερμάνη, Χρήστος Βελιάνο, Μαρία Θωμά, Ελενα Καλλιγέρη, Δανάη Λαζοπούλου, Σωτηρία Λεγάτου, Αναστασία Σκοπελίτη.
Παραγωγή: Τεχνηέντως 010. Παραστάσεις κάθε Σάββατο στις 15.00 και Κυριακή στις 12.00 Καθημερινά (Δευτέρα - Παρασκευή) οργανωμένες παραστάσεις μόνο για σχολεία.
Πηγή: Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου