«Η δεκαετής αναμονή δεν άξιζε τον κόπο. Ηταν αναπόφευκτο ότι τα νέα επίσημα σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας της Ρωσίας απλώς θα προωθούσαν τις θλιβερές θέσεις του Κρεμλίνου, ότι θα ενίσχυαν τον έλεγχό του στους μαθητές του. Ξέραμε ότι αυτό θα συνέβαινε». Τα παραπάνω έγραψε στο POLITICO Europe ο αγγλοαμερικανός συντάκτης άρθρων γνώμης Τζέιμι Ντέτμερ κατακεραυνώνοντας και τον Πούτιν και τους συγγραφείς των βιβλίων αυτών.
«Τα τέσσερα νέα εγχειρίδια που θα ανοίξουν οι γυμνασιόπαιδες της Ρωσίας στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, τον επόμενο μήνα, καλύπτουν την περίοδο από το 1945 μέχρι σήμερα και επικεντρώνουν στη δικαιολόγηση της εισβολής στην Ουκρανία. Την τοποθετούν σε πλαίσιο ‘‘αποστρατιωτικοποίησης’’ και ‘‘αποναζιστικοποίησης’’. Τη Ρωσία την παρουσιάζουν ως θύμα της λεγόμενης Δυτικής επιθετικότητας».
Ο αρθρογράφος χαρακτήρισε «ψευδοϊστορικό» τον Πούτιν και εξέφρασε την απέχθειά του προς το πρόσωπό του: «Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά τα πράγματα, αφού ο ψευδοϊστορικός αρχηγός της Ρωσίας, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, διέταξε να ξαναγραφτεί η Ιστορία και τις εκδόσεις τις επιμελήθηκε ο βοηθός του, Βλαντίμιρ Μεντίνσκι… Ο Μεντίνσκι, που ήταν υπουργός Πολιτισμού από το 2012 έως το 2020 και πανηγυρίζει ότι τα σχολικά βιβλία γράφτηκαν σε χρόνο ρεκόρ , μόλις σε πέντε μήνες. Ο Πούτιν είχε ζητήσει ένα νέο πρόγραμμα σπουδών Ιστορίας εδώ και μια δεκαετία. Ωστόσο, καθυστέρησε λόγω διαφωνιών και γραφειοκρατίας. Ο Μεντίνσκι είναι το είδος του τύπου της νομενκλατούρας που ξέρει να υπηρετεί το αφεντικό του».
Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος ασχολήθηκε με το παρελθόν του Μεντίνσκι. «Ηταν ο καταλληλότερος για τη συγγραφή της ψευδοϊστορίας. Το ακαδημαϊκό υπόβαθρό του είναι δημοσιογραφικό, με ειδικότητα τις επικοινωνίες και τις πολιτικές επιστήμες. Η διδακτορική διατριβή, λίγο προτού γίνει υπουργός, είχε καταγγελθεί για λογοκλοπή. Ο φιλόλογος Ιβάν Μπαμπίτσκι και ένα ζευγάρι ιστορικών χαρακτήρισαν τη διατριβή του προπαγανδιστικό φυλλάδιο, γράφοντας ότι ήταν γεμάτη από περίεργα λάθη, ενώ δεν βασιζόταν σε πρωτότυπες πηγές. Δεν είχε αντικειμενικότητα.
»Ενα κορυφαίο ακαδημαϊκό συμβούλιο είχε το θράσος και την απερισκεψία να συστήσει την ανάκληση του διδακτορικού του Μεντίνσκι, όμως αυτή η πρόταση ακυρώθηκε με παρέμβαση του υπουργείου και της Εκτελεστική Επιτροπή του ιδίου του συμβουλίου. Ο Μεντίνσκι είναι και πρόεδρος της Ρωσικής Στρατιωτικής Ιστορικής Εταιρείας (RVIO), η οποία, μέσα στα πολλά και σπουδαία κατορθώματά της, διέπραξε και τη χορηγία ενός μνημείου αφιερωμένου στον Μιχαήλ Καλάσνικοφ, τον εφευρέτη του τυφεκίου AK-47. Ηταν ένα γλυπτό που λοιδορήθηκε διότι απεικόνιζε λάθος όπλο, ένα γερμανικό τουφέκι της εποχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…»
Και ο αρθρογράφος συνέχισε: «Ο Μεντίνσκι επιθυμούσε να υψώσει και μνημεία του Στάλιν, υποστηρίζοντας ότι αγάλματά του πρέπει να στήνονται εκεί όπου θέλουν οι ντόπιοι. Και, ως κορυφαίος αστυνομικός πολιτισμού του Πούτιν, ήταν στην πρώτη γραμμή της δίωξης των ιστορικών και των χρονικογράφων των γκουλάγκ. Επί τριετία και πλέον, το RVIO του Μεντίνσκι έκανε ό,τι μπορούσε για να διακόψει την επίπονη εργασία εντοπισμού εκείνων που σφαγιάστηκαν στις ανελέητες και αιματοβαμμένες εκκαθαρίσεις του Στάλιν.
»Μεταξύ εκείνων που στοχοποιήθηκαν ήταν ο χρονικογράφος της εποχής του Στάλιν, Γιούρι Ντμίτριεφ, ο οποίος βρισκόταν στη φυλακή από το 2016. Ο Ντμίτριεφ καταδικάστηκε για σεξουαλική επίθεση η οποία ευρέως θεωρήθηκε κατασκευασμένη κατηγορία. Ωστόσο, το πραγματικό του παράπτωμα, σύμφωνα με υποστηρικτές και άλλους ιστορικούς των γκουλάγκ, ήταν η επιμονή στον εντοπισμό των τόπων εκτέλεσης και των ομαδικών τάφων της σταλινικής εποχής του Μεγάλου Τρόμου του Στάλιν, δηλαδή των μεγάλων εκκαθαρίσεων.
»Οταν συνελήφθη, ο Ντμίτριεφ τελείωνε ένα βιβλίο που χρειάστηκε σχεδόν μία δεκαετία έρευνας. Απαριθμεί τα ονόματα 64.000 ανθρώπων που απελάθηκαν από όλη τη Ρωσία και πέθαναν στα δάση της Καρελίας, δουλεύοντας υπό φριχτές συνθήκες και παγετό. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ο Ντμίτριεφ επέβλεψε τις ανασκαφές που αποκάλυψαν χώρο μαζικής ταφής σε ένα πευκοδάσος 25 στρεμμάτων στο Σάνταρμοκ, εκεί όπου περισσότεροι από 6.000 άνθρωποι εκτελέστηκαν και θάφτηκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’30».
Στο σημείο αυτό ο αρθρογράφος έβαλε και την ουρανική πινελιά του: «Το Σάνταρμοκ είναι αντικείμενο αψιμαχιών στη μάχη για την Ιστορία της Ρωσίας. Ετσι έγινε τόπος προσκυνήματος και Ουκρανών μέχρι την εισβολή. Περίπου 300 ουκρανοί συγγραφείς, θεατρικοί συγγραφείς και επιστήμονες πιστεύεται ότι είναι θαμμένοι εκεί, με όλες τις εργασίες πεδίου και τις ανακρίσεις της μυστικής αστυνομίας να δείχνουν ότι ο χώρος είναι ένας ομαδικός τάφος για τα θύματα των εκκαθαρίσεων.
»Αυτό όμως δεν ισχύει για το RVIO, που χρηματοδοτείται από το Κρεμλίνο. Το RVIO θέλησε να ανατρέψει αυτή τη βασισμένη σε γεγονότα αφήγηση και να κατηγορήσει τους Φινλανδούς για τον ομαδικό τάφο. Το RVIO οργάνωσε τη δική του περιορισμένη και περιστασιακή ανασκαφή και κατέληξε σε ελάχιστα στοιχεία. Είπε ότι πολλά από τα θύματα μπορεί να ήταν σοβιετικοί στρατιώτες οι οποίοι είτε πυροβολήθηκαν από τους Φινλανδούς ενώ κατείχαν μέρος της Καρελίας, μεταξύ 1942 και 1944, είτε πέθαναν από την πείνα ή από ασθένειες κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους.
»Ο ρώσος ιστορικός Ανατόλι Ραζούμοφ, ο οποίος επίσης εργάζεται επί δεκαετίες για να εντοπίσει αυτούς που πέθαναν στα χέρια των εκτελεστών του Στάλιν, το 2019 μου είπε ότι η Ιστορία δεν πρέπει να ξαναγράφεται επειδή αυτό είναι πολιτικά βολικό. Οι φρικαλεότητες προέρχονται από δικαιολογίες, μου είπε, θρηνώντας για το γεγονός ότι οι αρχές υπό τον Πούτιν θεωρούν αντιπατριωτική πράξη προδοτών τη μνημόνευση των εκκαθαρίσεων, πράξη που εκμεταλλεύονται οι ξένοι εχθροί της Ρωσίας.
»Πρέπει να θυμόμαστε, μού είπε ο Ραζούμοφ. Εργαζόμαστε για ανθρώπους που θα θέλουν να μάθουν κάποτε. Αλλά εκείνη η ημέρα εμένα μου φαίνεται μακρινή. Η συγγραφή της Ιστορίας βρίσκεται σταθερά στα χέρια των προπαγανδιστών του καθεστώτος, όπως είναι ο Μεντίνσκι, οι οποίοι είναι έτοιμοι να το υπηρετήσουν χωρίς ντροπή. Και σε αυτά τα νέα σχολικά εγχειρίδια, που συνυπογράφουν ο Ανατόλι Τορκούνοφ του Κρατικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας και ο Αλεξάντρ Τσουμπαριάν του Ινστιτούτου Γενικής Ιστορίας, οι μαθητές θα ‘‘διδαχθούν’’ ότι οι ρώσοι στρατιώτες έσωσαν την ειρήνη προσαρτώντας την ουκρανική χερσόνησο της Κριμαίας το 2014, ότι η Δύση ήταν πάντα ένας αδυσώπητος εχθρός και ότι οι τρέχουσες οικονομικές κυρώσεις θα καταδικαστούν ως χειρότερες από την εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία το 1812.
»Οι συγγραφείς έγραψαν τα βιβλία Ιστορίας σχεδόν με το δικό τους χέρι, είπε ο Μεντίνσκι σε συνέντευξη Τύπου νωρίτερα αυτόν τον μήνα. Αναρωτήθηκα τι εννοούσε με αυτή τη φράση. Μήπως υπήρχαν και άλλα χέρια; Φυσικά υπήρχαν. Τα βιβλία παπαγαλίζουν τα επιθετικά επιχειρήματα του Πούτιν στο μακρόσυρτο δοκίμιό του ‘‘Σχετικά με την ιστορική ενότητα των Ρώσων και των Ουκρανών’’, όπου ισχυρίζεται ότι η Ουκρανία δεν υπάρχει ως έθνος ή κράτος. Αλλά αυτό δεν το μαθαίνουν οι στρατιώτες του στην πρώτη γραμμή».
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου