Για όλα φταίει το ροζ...

Ακολουθούν αποσπάσματα του άρθρου "Ροζ, το χρώμα του σεξισμού" από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (14/12/2009).

Έχει χρώμα ο σεξισμός; Κάποιοι πιστεύουν πως ναι. Βρετανίδες οργάνωσαν μια εκστρατεία με την ονομασία Ρinkstinks («το ροζ βρωμάει») που καλεί τους γονείς να μποϊκοτάρουν τους κατασκευαστές ροζ παιχνιδιών και παιδικών ρούχων επειδή, όπως υποστηρίζουν, το ροζ χρώμα επιβεβαιώνει σεξιστικά στερεότυπα.

Oι επικεφαλής της κίνησης, οι αδελφές Έμα και Έιμπι Μουρ, υποστηρίζουν πως οι ροζ τόνοι έχουν εγγενώς σεξιστικές ιδιότητες που οδηγούν τα νεαρά κορίτσια να προκρίνουν την ομορφιά έναντι των πρακτικών επιτευγμάτων και την παθητικότητα έναντι της ισχύος. «Ως αποτέλεσμα, η ομορφιά εκτιμάται περισσότερο από το μυαλό στα κορίτσια», είπαν στη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ». Στον ιστότοπο της κίνησης (στη διεύθυνση http://www.pinkstinks.co.uk/) υποστηρίζεται ότι η μακροπρόθεσμη έκθεση στο ροζ κάνει τα κορίτσια και τις γυναίκες να έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και περιορισμένες ευκαιρίες.

Η προτίμηση

Η λογική αυτή δεν λαμβάνει υπόψη την πολυπλοκότητα του σεξισμού και φαίνεται ότι έχει περισσότερο σχέση με αντιλήψεις ενηλίκων για τη συμβολική αξία του χρώματος απ΄ ό,τι με τις προτιμήσεις των παιδιών, σημειώνει η εφημερίδα «Σίντνεϊ Μόρνινγκ Χέραλντ». Στα παιδιά αρέσουν τα χρώματα, ιδιαίτερα τα φωτεινά. Το ροζ, τα μικρά κορίτσια το προτιμούν ζωηρό και οι γυναίκες γενικά αγαπούν τις πιο κόκκινες αποχρώσεις, ενώ τα αγόρια και οι άνδρες προτιμούν τις μπλε, σύμφωνα με μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Νιούκασλ, η οποία έδειξε πως οι διαφορετικές χρωματικές προτιμήσεις των φύλων έχουν γενετική βάση. Η επικεφαλής της έρευνας δρ Άνια Χάρλμπερτ δήλωσε στον «Ιντιπέντεντ»: «Η εξέλιξη μπορεί να οδήγησε τις γυναίκες να προτιμούν τα κόκκινα χρώματα, τα κόκκινα φρούτα, τα υγιή, κόκκινα πρόσωπα. Η κουλτούρα μπορεί να εκμεταλλεύεται και να επαυξάνει αυτή τη φυσική γυναικεία προτίμηση, όμως δεν την εξηγεί. Αντίθετα, η προτίμηση για το μπλε χρώμα οφείλεται πιθανόν στο γεγονός ότι οι άνθρωποι απέκτησαν κατά την εξέλιξή τους μια φυσική προτίμηση για τον μπλε ουρανό, επειδή σήμαινε καλοκαιρία».

Ροζ μυαλό, μπλε μυαλό

ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ τα χρώματα δεν είναι σημαντικά. Η διαφορά στα αποτελέσματα των αγοριών και των κοριτσιών εξαρτάται πολύ περισσότερο από την εκτίμησή μας για τις δυνατότητές τους και από τις προσδοκίες μας απ΄ αυτά. Ένα πρόσφατο βιβλίο της Αμερικανίδας νευρολόγου Λιζ Έλιοτ («Ροζ μυαλό, μπλε μυαλό: Πώς μικρές διαφορές μετατρέπονται σε ανησυχητικά ρήγματα- Και τι μπορούμε να κάνουμε γι΄ αυτό») περιγράφει μια σειρά πειραμάτων με τα οποία ελέγχθηκαν οι αντιλήψεις των ενηλίκων για τις κοινωνικές και σωματικές ικανότητες παιδιών με βάση το φύλο. Το φύλο των παιδιών είχε αλλαχτεί, ώστε οι ενήλικοι να πιστεύουν ότι εκτιμούν αγόρια όταν παρατηρούν κορίτσια και αντιστρόφως. Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα «κορίτσια» κρίνονταν διαρκώς ότι είναι λιγότερο επιθετικά και λιγότερο ικανά από τα «αγόρια». Η βασική ιδέα του βιβλίου της Έλιοτ είναι ότι μικρές διακυμάνσεις στη συμπεριφορά των ενηλίκων, όσον αφορά τη φύση και τις δεξιότητες των αγοριών και των κοριτσιών, διευρύνονται με τον χρόνο διασφαλίζοντας έτσι τη διαιώνισή τους.