Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Ψαλίδια στην τάξη ή Δημιουργώντας στους εαυτούς μας ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα.

Πολλές φορές μέσα στην τάξη είναι σαν να χάνουμε την κοινή λογική μας (πόσο να αντέξει κανείς άλλωστε). Και ενώ είμαστε έξυπνοι, πρακτικοί και λογικοί άνθρωποι, κάνουμε «χαζά» λαθάκια που μας προκαλούν δυστυχώς τεράστιους πονοκεφάλους. 

Χθες η μέρα είχε εικαστικά. Όλα τα πιτσιρίκια της Α’ Δημοτικού ήταν από το πρωί σε μια τελείως παλαβή κατάσταση (ίσως φταίνε οι αντιφθειρικές λοσιών που τις τελευταίες ημέρες καταναλώνονται σε τόνους, χωρίς κανένα αποτέλεσμα). Ο δάσκαλος των εικαστικών είναι ένα νεαρό παλικάρι ήπιων τόνων. Γλυκομίλητος και ήρεμος. Με πίστη στα παιδιά και τις ικανότητές τους. Με αγάπη για την τέχνη και μια βαθιά επιθυμία να φέρει τους λιλιπούτειους μπελάδες κοντά της.  

Είχε προγραμματίσει τη δημιουργία ενός μικρού τετραδίου, με σκληρό εξώφυλλο – οπισθόφυλλο και 2 φύλλα χαρτί). Η όλη διαδικασία απαιτούσε χρήση ψαλιδιού σε δύο σημεία, στο τέλος της κατασκευής (προκειμένου να δημιουργηθούν τρύπες και να περάσει η κλωστή που θα συγκρατούσε τα φύλλα). Μια χρήση ψαλιδιού δηλαδή που διαρκούσε κανονικά 1-2 λεπτά. Ο συνάδελφος εξήγησε στα παιδιά τι θα γίνει και άρχισε να μοιράζει τα υλικά, ξεκινώντας από τα ΨΑΛΙΔΙΑ. 

Στην τάξη γενικά τα ψαλίδια είναι μια πικρή ιστορία. 10 μέρες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η δασκάλα αναγκάστηκε να ζητήσει την παραμονή τους στο σχολείο, σε ειδικό κουτί, μετά από 2 τσουλούφια, 1 μπουφάν, 1 αρκουδάκι και 1 βιβλίο Μελέτης που έπεσαν θύματά τους. Από εκείνη την ημέρα τα ψαλίδια μένουν στο σχολείο και χρησιμοποιούνται όποτε είναι αναγκαίο, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. 

Ο συνάδελφος δυστυχώς τα μοίρασε στην αρχή της ώρας, σε μια τάξη όπου επικρατούσε ήδη πανικός. Είναι απίστευτο πώς σε λίγα δευτερόλεπτα πόσα μπορούν να συμβούν. Ο Νίκος με το Δημήτρη ανοιγόκλειναν τα ψαλίδια τους ο ένας μπροστά από το πρόσωπο του άλλου σε στυλ μονομαχίας, η Κική άρχισε να κόβει κάτι κλωστές από το πουλόβερ της, ο Μιχάλης προσποιούνταν ότι έκοβε τη Ζωή που έκλαιγε κατατρομαγμένη, ο Κώστας έκοψε ένα τσουλούφι του Λευτέρη, η Μαρία δοκίμαζε να δει αν μπορεί να κόψει το δάχτυλό της και ο Γιάννης έκοβε τα νύχια του. Η κατάσταση θύμιζε ταινία τρόμου στα μάτια ενός εκπαιδευτικού. Ο έλεγχος της τάξης ανακτήθηκε με πολύ μεγάλη δυσκολία και με «ενισχύσεις» από την παράλληλη στήριξη. 

Πολλές φορές οι εκπαιδευτικοί στο νηπιαγωγείο και τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού μας φαίνονται λίγο υπεροβολικοί όσο αφορά τη χρήση κάποιων «αθώων» αντικειμένων (ξύστρες, μολύβια, ψαλίδια). Το κακό όμως δεν αργεί να γίνει και συνήθως γίνεται με πολύ χαζό τρόπο. 

Ο συνάδελφος ήθελε να εξοικειωθούν τα παιδιά με τη χρήση του ψαλιδιού. Έχοντας δουλέψει με μαθητές μεγαλύτερης ηλικίας δεν κατάφερε να εκτιμήσει σωστά το μέγεθος της πιθανής καταστροφής. Το γεγονός ότι δεν είχε τον έλεγχο της τάξης από την αρχή σε μια τάξη που απαγορεύονταν η χρήση των ψαλιδιών είχε καταδικάσει από την αρχή αυτή του την προσπάθεια. 

Μια μικρή λανθασμένη απόφαση τίναξε το μάθημα στον αέρα και άφησε πελαγωμένο τον συνάδελφο να μουρμουρίζει ότι από την επόμενη φορά τα ψαλίδια θα δίνονται την στιγμή που είναι να χρησιμοποιηθούν πραγματικά και θα μαζεύονται αμέσως...

Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - νηπιαγωγός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου